Ως μνημόσυνο στους Πνευματικούς μας φάρους!!...

Γράφει ο Γιώργος Νοταράς στο blog του "ο αλιβάνιστος"

Σάββατο, 18 Ιανουαρίου 2014

ΣΟΦΙΑ ΒΑΡΕΛΑ-ΠΟΘΟΥ

Φωτ. 1 Μιχαλάκης Παπαβασιλείου, Αικατερίνη Παπαβασιλείου,

Δ. Βαρελάς Σοφία Βαρελά, Καλαματιανός.

Φωτ, 2 Στο λιμανάκι μπροστά στου Ν. Λαζαρίδου επάνω στη         βάρκα Βασίλης Δ. Νάκος, Ηρώ Λαζαρίδου, Σοφία Βαρελά, Καίτη Αγ. Παπαμιχαήλ, Νιτσα Καρδάση, Γιώτα Πραχαλιά, Αικατερίνη  Ιωαν. Παπαμιχαήλ, Βενετία Γκάτσου, Δέσποινα Κωνσταντινίδου, Λιολιό Τέση, Κική Τράκη, Κατω: Ελένη Ησαία, Κική Νάκου,

Ματίνα Γεωργίου.      

ΕΣΒΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΦΑΡΟΣ

Τις αδούλωτες ψυχές τις σέβεται και ο χάρος, 103 ετών ήταν η αείμνηστη δασκάλα μας, η γυναίκα που έζησε το ξεριζωμό της Μικρά Ασίας και μια βάρβαρη κατοχή, αλλά δεν έχασε το θάρρος της και τον ενθουσιασμό της.   

Γύρω στο 1937 διορίστηκε στο δημοτικό σχολείο Ερμιόνης και μαζί της έφερε τη δημοκρατική συμπεριφορά, διώχνοντας τον συντηρητισμό. Μας αγάπησε και την αγαπήσαμε γιατί και η βέργα που κρατούσε, ήταν για να δίνει το ρυθμό στα τραγούδια και στο Εθνικό μας ύμνο.                                                

Ακoλούθησαν τα μαύρα χρόνια της κατοχής και αυτή μαζί με όλους τους άλλους δασκάλους μας, συνέχισαν την διδασκαλία στα νιάτα της πατρίδας μας. Τον Σεπτέμβρη του 1943 με την οπισθοχώρηση των Ιταλών,  ήρθε ο στρατός του ΕΑΜ και εμείς γυρίσαμε στις τάξεις του σχολείου μας. Στην οργάνωση που συστήθηκε προσχώρησε η αείμνηστη δασκάλα μας, που αφού τελείωνε το μάθημα τραγουδούσαμε στα <άρματα στα άρματα εμπρός στον αγώνα…> και το <Πέσατε θύματα αδέλφια εσείς στον τίμιο αγώνα, αιωνία η μνήμη σε σας αδελφοί….> όμως δεν ευτύχισε τους στοίχους αυτούς, να τους δει γραμμένους, ούτε καν αναφορά στη μνήμη των αδελφών μας!!!                                     

Η δασκάλα μας διώχτηκε για τις ιδέες της και αθωώθηκε.

Χθες την συνοδεύσαμε στην τελευταία της κατοικία και μαζί με ένα λουλούδι καταθέσαμε και ένα δάκρυ απ΄ την ψυχή μας.