Το να επιδιώκεται η οικονομική ασφυξία μιας εφημερίδας είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη – Δηλώσεις Φλιτούρη, Ρούσσου #documento #freespeechgr

Λάμπρος Φλιτούρης, επίκουρος καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Λιγότερα Μέσα δεν σημαίνει μόνο πλήγμα για τη δημοσιογραφία αλλά και λιγότερη δημοκρατία. Παραφράζοντας τον Μπέρναρντ Σω, η ελευθερία του λόγου σημαίνει υπευθυνότητα και για τον λόγο αυτό πολλοί τη φοβούνται. Ποιος λοιπόν υπεύθυνος φοβάται την ελευθεροτυπία; Η διαφωνία με ένα Μέσο αποτελεί απόδειξη πολιτισμού και λειτουργίας της δημοκρατίας. Το να επιδιώκεται όμως η οικονομική ασφυξία μιας εφημερίδας είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη.

Στην περίφημη ιψενική τραγωδία ο δημοσιογράφος που αναζήτησε την αλήθεια κατακρίθηκε, απειλήθηκε, σπιλώθηκε ως ο «εχθρός του λαού».

 Εχθρός του λαού όμως πάντα είναι ο λογοκριτής και ποτέ ο λογοκριμένος.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τζώρτζης Ρούσσος

Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

Από όποια σκοπιά κι αν δει κανείς την πράξη αυτή της κυβέρνησης, δεν μπορεί παρά να οργιστεί!

Από τη σκοπιά του συντάγματος πρόκειται για προδήλως αντισυνταγματική ενέργεια καθώς προσβάλλει θεμελιώδεις αρχές του συντάγματος. Άραγε πώς εφαρμόζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης από το κράτος όταν ο πρωθυπουργός παρεμβαίνει έτσι απροκάλυπτα στο οικονομικό γίγνεσθαι και στη σφαίρα της ιδιωτικής οικονομίας;
>>>>>>>>>

Από τη σκοπιά των άγραφων κανόνων της αγοράς και της έλλειψης παρέμβασης του κράτους σ’ αυτήν, στα θεμέλια του νεοφιλελευθερισμού δηλαδή, στον οποίο ομνύει ο πρωθυπουργός, μια τέτοια παρέμβαση συνιστά αναμφίβολα «έγκλημα καθοσιώσεως». Αραγε πώς ο κ. Μητσοτάκης θα εξηγήσει στους ομοϊδεάτες του, που εχθρεύονται ακόμη και την κεϋνσιανή θεωρία του μερικού κρατικού παρεμβατισμού, αυτή την ωμή παρέμβασή του στα διαφημιστικά μπάτζετ ιδιωτικών εταιρειών;

Από τη σκοπιά του αθέμιτου ανταγωνισμού και των μονοπωλιακών ή/και ολιγοπωλιακών συνθηκών που έχουν επικρατήσει στον χώρο του Τύπου με τη διείσδυση σε όλα τα επίπεδα (από τη διανομή μέχρι την έκδοση εφημερίδων) του υποδίκου κ. Μαρινάκη και τις σχέσεις εναγκαλισμού που φέρεται να έχει ο τελευταίος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτή η κίνηση έρχεται να ενδυναμώσει ακριβώς αυτές τις φερόμενες σχέσεις εναγκαλισμού. Αραγε πώς θα πείσει ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν πριμοδοτεί εμμέσως τον κ. Μαρινάκη;

Οπως και να τα δει κανείς, αναμφίβολα πρόκειται για εκδικητική ενέργεια με πολλαπλές αναγνώσεις και το κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται είναι τα εξής: άραγε πώς συναίνεσαν οι διοικήσεις των διαφημιζόμενων επιχειρήσεων σε μια τέτοια κίνηση; Μήπως έχουν πέσει θύματα ωμού εκβιασμού για χρησιμοποίηση της κρατικής εξουσίας εναντίον τους αν δεν πράξουν αυτό που επιτάσσει η πρωθυπουργική βούληση;