Οι ιερείς και δημοδιδάσκαλοι Κρανιδίου Νικόλαος Δ. Σκλιας και Αντώνιος Ιωαν. Στρίγκος

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης - Τζένη Δ. Ντεστάκου

1.   Νικόλαος Δ. Σκλιας

Ο Νικόλαος Δ. Σκλιας φαίνεται να γεννήθηκε στο Κρανίδι λίγο πριν από την Επανάσταση, το 1819 ή το 1820. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο σχολείο του Κρανιδίου που λειτουργούσε εκεί κατά τους επαναστατικούς χρόνους και συνέχισε στην Αλληλοδιδακτική Σχολή (Καποδιστριακή) του τόπου. Από κατάσταση του Ελληνικού Σχολείου Κρανιδίου του έτους 1857 βλέπουμε ότι ο Νικόλαος Σκλιας φοίτησε στην Α΄ τάξη του ανωτέρω σχολείου, ενώ συνέχισε στο Ελληνικό Σχολείο Αθηνών απ’ όπου έλαβε και το απολυτήριό του.

Στις 10 Ιουλίου 1858, σε ηλικία 39 ετών, χειροτονήθηκε κληρικός και τοποθετήθηκε εφημέριος του Ιερού Ναού της Σύναξης της Θεοτόκου (Πάνω Παναγία) στο Κρανίδι. Μετά τη χειροτονία του υπέβαλε αίτηση στον Επίσκοπο Ύδρας Νεόφυτο ζητώντας να του δοθεί η άδεια για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Βασιλικό Διδασκαλείο. Έτσι έγινε δημοδιδάσκαλος και διορίστηκε το 1862 (ή το 1863) στο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο Αρρένων (Καποδιστριακή Σχολή) Κρανιδίου. Υπηρέτησε ως δημοδιδάσκαλος πλέον των 35 χρόνων. Το 1896, όντας 75 χρόνων, το Εποπτικό Συμβούλιο Αργολίδας αποφάσισε να τον απαλλάξει «επειδή ένεκα της ηλικίας του δεν ημπορεί να ανταποκρίνεται εις τα καθήκοντά του».

Ως ιερέας ο Νικόλαος Σκλιας διακρινόταν για τη σεμνότητα, τη φιλανθρωπία, την καλλιφωνία του αλλά και την επιβλητική και ιεροπρεπή φυσιογνωμία του.

2.   Αντώνιος Ιωαν. Στρίγκος (ο Παπαντώνης) (1832-1897)

Ο Αντώνιος Ιωαν. Στρίγκος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1832 στο Κρανίδι. Ήταν, καθώς φαίνεται, ένα από τα παιδιά του Ιωάννη Νικολάου Στρίγκου, οπλαρχηγού της Επανάστασης, που με δικό του στρατιωτικό σώμα ακολούθησε τον Παπαρσένη και τον Δημ. Μερεμέτη στην κατάληψη του Ναυπλίου.

Σε ηλικία 34 χρόνων ο Αντώνιος Στρίγκος αποφάσισε να ακολουθήσει το ιερατικό στάδιο. Έτσι στις 28 Ιανουαρίου 1866 οι ενορίτες της εκκλησίας του Προδρόμου έστειλαν αναφορά στον Επίσκοπο Ύδρας Νεόφυτο ζητώντας την έγκριση χειροτονίας του υποψήφιου ιερέα Αντωνίου Ιωάν. Στρίγκου. Ο Επίσκοπος Ύδρας διαβίβασε το αίτημά τους στην Ιερά Σύνοδο, η οποία στις 5 Απριλίου 1866 εισηγήθηκε αρνητικά, επειδή ο προτεινόμενος δεν είχε απολυτήριο Ελληνικού Σχολείου. Τελικά, στις 29 Απριλίου 1866 η Ι. Σύνοδος επέτρεψε τη χειροτονία του Αντωνίου Στρίγκου σε διάκονο με την προϋπόθεση να φοιτήσει στο Ελληνικό Σχολείο, όπως κι έγινε. Αργότερα φοίτησε στο Διδασκαλείο και στις αρχές της 10/ετίας του 1870 διορίστηκε ως δημοδιδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Κρανιδίου.

Ήδη στα μέσα της 10/ετίας του 1870 ο αριθμός των μαθητών του σχολείου είχε αυξηθεί κατά πολύ και το κτήριο της Καποδιστριακής Σχολής δεν επαρκούσε για τη στέγαση των πεντακοσίων (500) και πλέον μαθητών του.

Με την παρέμβασή του τότε Υπουργού «επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως» Γεώργιου Ιωαν. Μίληση από το Κρανίδι (επί Κυβερνήσεως Αλέξανδρου Κουμουνδούρου) το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Κρανιδίου χωρίστηκε σε δυο «σχολεία»· στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων, που στεγαζόταν στο κτήριο της Καποδιστριακής Σχολής και στο 2^ο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων, «το Παράρτημα», που στεγάστηκε σε χώρο που «ενοικιάσθη υπό του Δημοσίου» και βρισκόταν πίσω από τον Ι.Ν. της Μεταμόρφωσης.1

Είναι σκόπιμο να αναφέρουμε για ακόμη μία φορά πως επίσημα στοιχεία (Φ.Ε.Κ.) ίδρυσης 2^ου Δημοτικού Σχολείου Αρρένων στο Κρανίδι εκείνους τους χρόνους δεν βρέθηκαν. Στη λειτουργία των δύο σχολείων, του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Κρανιδίου και του Παραρτήματος του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Κρανιδίου, θα αναφερθούμε σε επόμενα άρθρα.

ΠΗΓΗ:

·      Γενικά Αρχεία του Κράτους

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.   Ησαΐας Αγγ. Ιωάννης, «Η ιστορία του Κρανιδίου….», Εκδ. Δήμος Ερμιονίδας, Αθήνα 2013.

2.   Σπετσιώτης Μ. Γιάννης - Ντεστάκου Δ. Τζένη, «Σχετικά άρθρα σε τοπικά ιστολόγια», Νοέμβριος 2019.

ΣΗΜ.

1.   Γεώργιος Π. Παρασκευόπουλος, «Ακτίνες και Νέφη», Αθήνα 1931.