«Δημοσιογραφικές θύμισες με μια στάλα Αιγαίο»…

Περιπετειώδη ρεπορτάζ από το έντυπο δημοσιογραφικό μας αρχείο και άλλες ιστορίες συνέχεια...

Την άνοιξη του 2002 όπως πάντα ταξιδεύαμε ο αδερφός μου και εγώ με το αλιευτικό μας στα κυκλαδονήσια  ψαρεύοντας. Μια μέρα ψαρεύαμε ανάμεσα Σύρο και Πάρο όταν κτύπησε το κινητό τηλέφωνό μου και ανοίγοντάς το, άκουσα από την άλλη μεριά. Σταμάτη γεια σου. Είμαι ο Ηλίας Αβδούσης από το Άργος και θέλω να σε προσκαλέσω για να καλύψεις δημοσιογραφικά την παρουσίαση του νέου βιβλίου μου «Ο Πατίνης» καθώς και τη νέα μου ποιητική συλλογή που θα γίνει αύριο το βράδυ στην Αθήνα.  

Χωρίς πολλές περιστροφές του απάντησα πως θα πάω, γιατί δεν έχω μάθει ποτέ να λέω όχι στη ζωή μου με τους συνανθρώπους μου χωρίς να υπολογίζω τις επιπτώσεις οικονομικές και άλλες, όπως στην περίπτωσή μας.  Έτσι την άλλη μέρα επιβιβάστηκα από την Ερμούπολη της Σύρου σε ένα επιβατηγό πλοίο της γραμμής και ήρθα στον Πειραιά.
Η εκδήλωση της παρουσίασης γινόταν από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα, οδός Ακαδημίας, σε αίθουσα του κτηρίου της  ΧΑΝ 

Την άλλη μέρα το πρωί επέστρεψα πάλι στη Σύρο. Και σ’ αυτή την περίπτωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έκανα την απομαγνητοφώνηση των ομιλιών  μέσα στο πλοίο, συνέταξα το ρεπορτάζ και όταν αποβιβάστηκα στην Ερμούπολη, το έστειλα με φαξ στην εφημερίδα προς δημοσίευση.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ" την άνοιξη του 2002

Για την ιστορία να σας πω και τα πιο κάτω ακόμα: Με τον Αργίτη συγγραφέα και ποιητή Ηλία Αβδούση γνωριστήκαμε στο Κρανίδι όταν ήταν προσκεκλημένος από του Δήμαρχο  Κρανιδίου τότε Δημήτρη Καμιζή ως πρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Αργολίδας στην εκδήλωση που έκανε ο δήμος για το βιβλίο (δημοτική έκδοση) Κείμενα – Επιστολές, Άρθρα, Ομιλίες) του Εμμανουήλ Ρέπουλη.  

Μετά την εκδήλωση δειπνήσαμε στην Κοιλάδα. Στην παρέα που κάναμε, ο συγγραφέας και ποιητής Ηλ. Αβδούσης πρότεινε στους δύο δημάρχους Κρανιδίου Δ. Καμιζή και Ερμιόνης Αν. Λεμπέση να τους στείλει μια σειρά από τις ποιητικές του συλλογές προς οικονομική ενίσχυση του ποιητικού του έργου και προς διάδοση της ποίησης κυρίως στους μαθητές. Αυτοί πρόθυμα του είπαν να τους στείλει. Όπως πληροφορήθηκα αργότερα, πως ενώ έστειλε τα βιβλία στους Δήμους της Ερμιονίδας σύμφωνα με την υπόσχεση που του είχαν δώσει, από τον Δήμο Ερμιόνης παρά τις συνεχείς οχλήσεις του δεν τα πληρώθηκε!! 

Τα δε βιβλία με τις ποιητικές συλλογές του εξαφανίστηκαν από το δημαρχείο  Ερμιόνης, χωρίς να γνωρίζει κανείς, ποιοι τα πήραν και που πήγαν... 

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜ.