Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά
που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα, δομές, θεσμούς και θεσμικά
όργανα είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, να τα μελετήσει και να τα
αξιολογήσει κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Εδώ και ένα σχεδόν χρόνο διαπιστώνουμε ότι
με lockdown και απαγορεύσεις κοινωνικών επαφών τέτοια μεγάλα
φαινόμενα βιώνουμε στην Πατρίδα μας αλλά και διεθνώς.
Κλεισμένοι στα διαμερίσματά μας κολλήσαμε
ακόμη περισσότερο στους τηλεοπτικούς μας δέκτες και καθώς το κατ’ εξοχήν «Μέσο
Μαζικού Εκμαυλισμού» η γοητευτική εικόνα της τηλεόρασης μας έχει αδρανοποιήσει
πλήρως αποδεικνύουμε αληθές το Κινέζικο ρητό που διατείνεται ότι «μια εικόνα
αξίζει όσο χίλιες λέξεις».
Και όπως συμφωνούν φίλοι και φίλες,
γνωστοί και άγνωστοι, επώνυμοι και (όχι ανώνυμοι αλλά λιγότερο γνωστοί) η
ποιότητας της τηλεοπτικής πραγματικότητας βρίσκεται σε «ελεύθερη πτώση»
αναζητώντας το δικό της ναδίρ…
Η ιστορική φράση που πιστώνεται στον
«γέρο» της Δημοκρατίας ότι «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και πένονται οι
πολίτες» θα την προσαρμόσω στα τρέχοντα υπογραμμίζοντας ότι σήμερα «ευημερεί η
τηλεθέαση από πολίτες που πένονται.»
Η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα
ξεκινά χαράματα, καθώς οι παρουσιαστές των εκπομπών σε σταθμούς τηλεοράσεων και
ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας βοηθούμενοι από «ειδικούς» περί την οικονομία
και στελέχη των κομμάτων της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης βομβαρδίζουν τα
αυτιά μας με αριθμούς, επιχειρήματα, εικόνες και λεκτικές απεικονίσεις της
καθημερινής μας πραγματικότητας και τελειώνει τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες
με τις σχετικές πολιτικές, οικονομικές, και τις «δήθεν» πολιτισμικές εκπομπές.
Δεχόμαστε όσα οι παρουσιαστές των εκπομπών
και οι προσκαλεσμένοι τους μας σερβίρουν και μας οδηγούν ως Έθνος με
αδιαφιλονίκητη σιγουριά σε βαθιά απαξίωση και κατάθλιψη!…
Αναφέρομαι, όπως καταλάβατε, στη
ραδιοτηλεοπτική ‘καθημερινότητα’ της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που εκπροσωπούν
οι εβδομηντάρηδες/ογδοντάρηδες που συνθέτουν την ευπαθή ομάδα των
δεινοπαθούντων Ελλήνων συνταξιούχων.
Αυτές τις ηλικιακές ομάδες ήδη εδώ και
πολλά χρόνια τις είχαν εγκλωβίσει στα διαμερίσματά τους θέματα υγείας και
οικονομικής ανέχειας και τους είχαν καθηλώσει μπροστά στους δέκτες της
τηλεόρασης σε καθημερινή βάση μετουσιώνοντάς τους σε φανατικούς θαυμαστές και
«καταναλωτές» που καταγράφουν τα μηχανάκια της AGB…
Τις θέσεις στην «τηλεθέαση» παίρνουν στη
συνέχεια με τα πάθη και τις παλινωδίες τους οι μέχρι πριν λίγο «οικονομικά
ενεργοί πολίτες» οι μπαμπάδες και μαμάδες που εκδιώκονται κατά χιλιάδες
αναπάντεχα βίαια από τους χώρους της παραγωγικής διαδικασίας καθώς εργοστάσια,
βιοτεχνίες και μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν εξαιτίας της πανδημίας με
ρυθμούς απίστευτα γοργούς καθώς η ελληνική μας οικονομία τόλμησε να περάσει από
την αποκαλούμενη προ-βιομηχανική στην μεταβιομηχανική κοινωνία χωρίς να γίνει
ποτέ…βιομηχανική!…
Μετά παίρνουν τις θέσεις τους μπροστά στις
οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών οι νεολαίοι όσοι βέβαια δεν πρόλαβαν να πάρουν το
δρόμο της Ξενιτειάς, αυτοί οι νεολαίοι που κρατούν πτυχία καλών σχολών και
τμημάτων ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και μέχρι προ τινός ΤΕΙ αλλά
παραμένουν συνωστισμένα στην ουρά της…ανεργίας, σφαλερά προσκολλημένοι στην
ΕΛΠΙΔΑ ότι θα δούνε κάποια μέρα σύντομα το ποθητό φως στην άλλη άκρη αυτού του
πολύ απροσδόκητου σκοτεινού τούνελ!..
Εάν την παραπάνω καθημερινότητα που βιώνουμε κάποιοι μας την περιέγραφαν μερικά χρόνια πριν ως πιθανό σενάριο – αποτέλεσμα – της ένταξής μας στην ΕΥΡΩΖΩΝΗ από τον κ Σημίτη και την ομάδα του είμαι σίγουρος ότι με την κλασική ειρωνική διάθεση που μας διακρίνει ως λαό θα λέγαμε: «Να μας λείπει το βύσσινο!…»
Το βύσσινο μας το σερβίρισαν, «Μαζί το φάγαμε» μας είπε μετά ο κ Πάγκαλος οπότε χάσαμε το δικαίωμα να παραπονιόμαστε!.. >>>>>>>>
Ειλικρινά το εύχομαι αλλά δεν πιστεύω να κατατρέχουν
οι Ερινύες στελέχη και ευνοημένους «Πράσινων και Μπλε» Κυβερνήσεων που
«σπατάλησαν» αντί να επενδύσουν δημιουργικά τα τεράστια ποσά χορηγιών από την
Ευρωπαϊκή Ένωση και μας «παρέδωσαν» αμαχητί, με μπροστάρη τον τότε Πρωθυπουργό
κ Παπανδρέου καλοκαίρι του 2010, στο ΔΝΤ!…
Βλέπουμε εκατομμύρια Έλληνες να ζούνε κάτω
από το όριο της φτώχειας, αμέτρητοι βρίσκονται στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ
αφού μισό εκατομμύριο ήδη ξενιτεύτηκε…
«Πετύχαμε» μέσα σε 3 δεκαετίες τη διάλυση
των αγροτικών μας υποδομής, το τσάκισμα της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας μας που
αποτελούσαν στη Θεσσαλονίκη και τον ευρύτερο Βόρειο-Ελλαδικό χώρο οι Μικρό
–Μεσαίες – Επιχειρήσεις και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο μεσαίου μεγέθους
βιομηχανικές μονάδες που έκλεισαν και πολύ περισσότερες θα κλείσουν εξαιτίας
της δραματικής επιδείνωσης της Οικονομίας μας με τις πολιτικές της
αντιμετώπισης του covid-19.
Είχαμε αρχίσει να αναπνέουμε με ΕΛΠΙΔΑ τα
τελευταία χρόνια με την αύξηση των τουριστών αλλά «μας έκοψε την ανάσα» και την
ΕΛΠΙΔΑ η παγκόσμια πανδημία που είναι δραματικά παρούσα και στην Πατρίδα μας…
Έμειναν επί εβδομάδες που φαίνονται ως
αιώνες τα καταστήματα εστίασης και λιανικού εμπορίου και στο μεταξύ, καφετέριες
και ορθάδικα ξεφυτρώνουν από το πουθενά καθημερινά, εκεί όπου από το πρωί μέχρι
το βράδυ οι νέοι μας σκοτώνουν την ανία και κουβεντιάζουν τα πτυχία τους
πίνοντας φραπέ, ενώ οι ενδεείς και άνεργοι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες,
όπως περιέγραψα παραπάνω παρακολουθούν πρωί-βράδυ ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές στο
σπίτι τους…
Βουλιάζουμε με γοργούς ρυθμούς σε μεγέθη
απίστευτα στην ανέχεια και την ανεργία, και ΔΕΝ μπορούν πλέον να ωραιοποιούν
την εικόνα οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας και των διαφόρων θεσμικών του
οργάνων και οργανισμών…
Άνεργοι νέοι και οι γονείς τους που δεν
πρόλαβαν και ίσως πολλοί δεν θα προλάβουν την συγκομιδή των απαραίτητων για
συνταξιοδότηση ενσήμων…
Ξαφνικά η απροσδόκητη καταστροφική
πανδημία κατάφερε να μας τυλίξει σε ένα ομολογουμένως πολύ οδυνηρό-συμβολικό
«νεκρό-σάβανο» ανέχειας, ανεργίας, αεργίας, απραξίας τουτέστιν οικονομικού εκμηδενισμού
που γεννά απελπισία, απόγνωση, απαξίωση που ενδέχεται να οδηγήσει πολλούς
συμπατριώτες σε πράξεις αυτό-αναίρεσης…
Και σε αυτό το σημείο της αναφοράς μου στην
οδυνηρή πραγματικότητα, σε σχέση οικονομικά «ευθέως ανάλογη», φοβάμαι μήπως
δούμε ξανά ουρές στα δωρεάν συσσίτια Δήμων και Εκκλησιών.
Κλείνω
ελπίζοντας «…Παναγιά μου μη χειρότερα!..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου