Σήμερα το πρωί ξύπνησα με καλή διάθεση. Σ’ αυτό προστέθηκε και το πιο κάτω τραγούδι που μου θύμισε πολλά – πάρα πολλά από τα χρόνια που είμαστε μεστοί έφηβοι…
Το κείμενο που ακολουθεί μαζί με το τραγούδι, το αφιερώνω εξαιρετικά στους σημερινούς νέους μας, γιατί ίσως, να μην καταλαβαίνουν, τι σημαίνει «ζεϊμπέκικο για αναρριχτά σακάκια»...
Τα παλιά χρόνια ήταν ο χορός του ζεϊμπέκικου που χορευόταν από τους μάγκες εκείνου του καιρού με το σακάκι τους ριχτό στους ώμους και με τις στροφές που φέρνανε πάνω στο χορό, (αυτή ήταν η μαγκιά τους…) να μη τους πέφτει από τους ώμους…
Θυμάμαι παιδί τότε, στα Μαντράκια σε ταβέρνα, τον Γιάννη Γύπαρη και τον Γιάννη Ντελένια - σε μεγάλη ηλικία, να χορεύουν με αυτό τον τρόπο...
Και εμείς αργότερα «όταν πήραμε το χρίσμα» στις ταβέρνες, θέλοντας να δείξουμε τη μαγκιά της δικής μας γενιάς, εκτός των άλλων λαϊκών – παραδοσιακών χορών – χορεύαμε το ζεμπέκικο και με αυτό τον τρόπο – με αναρριχτά σακάκια! …
Ήταν τα χρόνια που ένα - καλά χορεμένο – ζεϊμπέκικο, χασάπικο, χασαποσέρβικό συρτό - και τους λεγόμενους χορούς των σαλονιών! αυτού του καιρού - ταγκό, βαλς, μπλουζ κ.α. πόσο μάλλον με φρέσκα κορίτσια (εμείς προτιμούσαμε μεστές γυναίκες...) μας έκαναν τρισευτυχισμένους. Δεν ζητούσαμε τίποτα παραπάνω στη διασκέδασή και στη ζωή μας, που συνοδευόταν με τα όνειρά μας για πρόοδο και προκοπή…
Αντί για καλημέρα
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
Εδώ >>> https://www.youtube.com/watch?v=xx67N37gre8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου