Με το θάρρος της γνώμης μας στους δύσκολους καιρούς...

 

Αποτελεί για μας μεγάλη ικανοποίηση, όταν λαβαίνουμε μια επιστολή ή ένα άρθρο από κάποιο συμπολίτη μας, με σκοπό να δημοσιοποιηθεί στο blog. Όταν δε εκφράζεται μέσω αυτής της επιστολής κάποια άποψη που έχει σχέση με την καθημερινότητά μας ως πολίτες, τότε αυτό μας είναι ιδιαίτερα ευχάριστο.

Και άλλη φορά έχουμε γράψει πως είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι συμπολίτες μας αυτοί που έχουν πάρει θέση και έχουν εκφράσει δημόσια την άποψή τους, για ορισμένα βέβαια, από τα δρώμενα στην τοπική μας κοινωνία. Και ενώ για κάποια άλλα θα έπρεπε να είχε γίνει "σεισμός...", αντίθετα προσποιούνται ότι δε γνωρίζουν. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είναι θέμα παιδείας και πολιτικής συνείδησης ή μήπως η κατάσταση τους εξυπηρετεί ως έχει; Μήπως φοβούνται; Τι να φοβούνται όμως; Αντίθετα, γι' αυτούς,   όσους βέβαια επιμένουν να καυτηριάζουν τα θέματα με επιμονή και υπομονή τους κολλάνε την ετικέτα «γραφικός»!!...

Ακόμα, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την αποστασιοποίηση των νέων μας από τα κοινά και γενικότερα τα κοινωνικά μας προβλήματα. Μπήκαμε στο «δωμάτιό» τους –> face book – θέλοντας να δούμε τι κάνουν εκεί «μέσα». Τότε εισπράξαμε την μεγαλύτερη απογοήτευση! Δε σχολιάζουμε. Θα ήταν προτιμότερο να μας γράψουν οι ίδιοι.
Περιμένουμε την άποψή τους. - όποια και να'ναι....
.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ