Σήμερα πριν μεσημβρία απέφυγα το συνωστισμό στις καφετέριες των Μαντρακίων (και μάλιστα πολλοί θαμώνες χωρίς μάσκες(!)ταξιδιώτες στη λιακάδα…) και περπάτησα μερικά χιλιόμετρα έξω από την Ερμιόνη καθώς το συνηθίζω.
Στην επιστροφή κάθισα σε ένα παγκάκι στη θέση «Γκουριμέσι»
για να απολαύσω μαγικές εικόνες (λες και τις βλέπω για πρώτη φορά…) που δημιουργούν το πράσινο των πεύκων με το
γαλάζιο της θάλασσας που καθρεπτίζεται σ’
αυτήν – σμαραγδένιο!!
Είναι και αυτό βλέπετε - το τοπικό μυρωδάτο και δροσερό αεράκι του
«γραίγου» - από ανατολικά- της θάλασσας του ερμιονικού κόλπου, που σε κάνει να
αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε επίγειο παράδεισο!
Αυτή τη στιγμή που γράφω σκέπτομαι τον φίλο μου Γιάννη Σπετσιώτη, που έχει πολλές παιδικές αναμνήσεις εδώ - σ' αυτά τα μέρη - και τώρα κάθεται και «λιώνει» μέσα σ’ αυτή την υδροκέφαλη πόλη του Κλεινόν Άστυ, που στις μέρες μας δεν έχει ούτε κατά διάνοιαν αυτή την εικόνα…
Φώτο - σχόλιο
ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου