Φώτο αφιερωμένη στη μνήμη του Θανάση Παπαφράγκου…

Τον θυμήθηκα γιατί τέτοιες μέρες αρχίζαμε τα μπάνια μας. Είμαστε εκεί κάθε μέρα στις μπανιέρες μας, μέχρι τον Οκτώβριο...  - Αυτός βουτούσε στο «Μαδέρι», εγώ στη «Συκιά» και συναντιόμαστε... 

Το ηλιοβασίλεμα άλλη συνάντηση κάτω από τη μουριά,- στην πιάτσα των ΤΑΞΙ - και λέγαμε ιστορίες…

Στο σπίτι μου ο φακός τον  απαθανάτισε σε μια εγχειρηματική -"χειρουργική" παρέμβαση ενίσχυσης κολώνας! Δίπλα του ο ανιψιός του Δημήτρης Παπαφράγκος «κλέβει» μυστικά της ηψιλής οικοδομικής τέχνης….

Έτσι, με ένα κλικ περνούν οι άνθρωποι στην αιωνιότητα…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.