Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Μια κοινωνία πίσω απ' τον ήλιο! - > με το ένστικτο ... "το άγριο τρώει το ήμερο"...

 Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία με αφετηρία την Ύδρα...



Therese Alatsi

5 Ιουλίου στις 10:25 π.μ.  · 

Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, αλλά μόλις το έλαβα και είμαι σοκαρισμένη

Αδυνατώ ακόμα να πιστέψω, ότι συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα, 

που ζω 40 χρόνια, έχω κάνει φίλους και δύο παιδιά.

Tην Ingeborg Beugel τη γνώρισα το καλοκαίρι του '15 τις δραματικές εκείνες μέρες με τις αφίξεις εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στα νησιά. Ένας σοβαρός, παθιασμένος και ευαίσθητος άνθρωπος.

Πριν λίγες μέρες, η Ολλανδέζα δημοσιογράφος συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές και κινδυνεύει με ένα χρόνο φυλάκιση και 5.000 ευρώ πρόστιμο για το αδίκημα της «διευκόλυνσης παράνομης διαμονής πολίτη τρίτης χώρας». Η σύλληψη έγινε μετά τις διαμαρτυρίες ντόπιων κατοίκων της Ύδρας -όπου η Ingeborg διαμένει τα τελευταία χρόνια- για την ύπαρξη «λαθρομετανάστη» στο νησί τους. Η Beugel συνελήφθη επειδή φιλοξένησε έναν 23 χρόνο πρόσφυγα, το «τρίτο της παιδί» όπως το αποκαλεί, μετά από καταγγελίες ντόπιων ότι διατηρεί «ύποπτη σχέση με παράνομο μετανάστη».

Εδώ τι λέει η ίδια στη συνέντευξή της στο TVXS: >>>>

«Όταν έφτασε στην Ελλάδα, τον Νοέμβριο του 2015, ήταν 18 χρονών. Είχαν δολοφονήσει οι Ταλιμπάν τον θείο του και είχαν χτυπήσει το αδερφάκι του αφήνοντας το ανάπηρο. Ο ίδιος και ο πατέρας του, ήταν στην λίστα θανάτου των Ταλιμπάν. Οι συγγενείς του, μάζεψαν λεφτά για να στείλουν στην ασφάλεια το τελευταίο πουλάκι της οικογένειας για να μην δολοφονηθεί.

Έφτασε λοιπόν, 18 χρονών στην Λέσβο. Δεν είχε δει βάρκα στη ζωή του και οι διακινητές τον έβαλαν καπετάνιο στη βάρκα, είναι μια μέθοδος που ακολουθούν συχνά. Γι’αυτό τον πήγαν σε φυλακή στην Αθήνα με κατηγορία για διακίνηση. Μια όμοια περίπτωση παιδιού έφαγε 52 χρόνια φυλάκισης!

Το παιδί όμως αθωώθηκε δικαίως. Όταν τον έβγαλαν από φυλακή, ήταν Ιούλιος του ’16. Είχε θεία και θείο στη Γερμανία και ήθελε να πάει με τα πόδια ως εκεί. Όμως είχαν κλείσει τα σύνορα.

Την πρώτη συνέντευξη για τη χορήγηση ασύλου την έδωσε τον Ιούλιο του 2017. Και του έδωσαν λάθος μεταφραστή, κάτι επίσης σύνηθες. Υπέγραψε χαρτί που έλεγε άλλα ντ΄άλλων. Δεν είχε καμία σχέση με την αληθινή του ιστορία. Κι έπρεπε να περιμένει δύο χρόνια να τον απορρίψουν, να πάει μετά σε δικαστήριο για να αλλάξει την ιστορία του. Εντωμεταξύ, έφτασε η είδηση της δολοφονίας και του πατέρα του από τους Ταλιμπάν.

Εγώ τον συνάντησα Δεκέμβρη του ’18 στο camp της Μαλακάσας, όταν έκανα εκεί γύρισμα μιας σειράς ντοκιμαντέρ για δημόσια τηλεόραση Ολλανδίας σχετικά με την κρίση στην Ελλάδα. Ένα επεισόδιο από αυτά αφορούσε το προσφυγικό δράμα.

Πήγα με camera man, ηχολήπτη και το σκυλάκι μου. Ξαφνικά είδα το σκυλάκι μου με το σκυλάκι του να παίζουν. Μου έκανε εντύπωση. Ήταν ένα 21χρόνο παιδί και μοίραζε το τίποτα που είχε για να φάει, με το σκυλάκι του. Κατάλαβα πολλά για τον χαρακτήρα του από αυτό. Έπιασα κουβέντα μαζί του.

Ήταν πολύ ευγενής, γενναιόδωρος, μιλούσε πολύ πολιτισμένα και ήξερε 4 γλώσσες. Είχε έναν αέρα καλλιεργημένου ανθρώπου. Πιάσαμε φιλία. Έχω 2 παιδιά 34 και 32 χρονών, μεγαλωμένα μέχρι τα 8 τους στην Ύδρα και σκέφτηκα: Σκέψου να ήταν τα παιδιά μου εδώ. Αν ήταν ο γιος μου;

Από λάθος της πολιτείας, βρέθηκε παράνομος

Τον Ιανουάριο του ’19 μου είπε πως χτυπήθηκε άγρια από μεθυσμένους άνδρες του camp οι οποίοι επίσης βασάνισαν άγρια τον σκύλο του και είπα: Basta, θα φύγεις από εκεί θα έρθεις σπίτι μου. Είχε κάρτα άδειας διαμονής και περιμέναμε την αξιολόγηση Νοέμβρη 2019 και μετά είχε 60 μέρες διορία αν απορριφθεί να φύγει από τη χώρα ή να κάνει τρίτη αίτηση. Και ο δικηγόρος αποφάσισε να πάμε σε δικαστήριο για να αλλάξουμε τη λάθος ιστορία.

Εντωμεταξύ, ο Μητσοτάκης είχε αλλάξει τη νομοθεσία τον Μάιο του ’20 σχετικά με τη χορήγηση ασύλου και όταν φτάσαμε Οκτώβριο δεν είχε δικαίωμα πλέον να εμφανιστεί μπροστά σε εφτά δικαστές με εμένα και άλλους μάρτυρες, ώστε να αφηγηθεί την ιστορία του.

Με τον νέο νόμο, θα αποφάσιζαν τρεις δικαστές, βλέποντας μόνο τα χαρτιά κι όχι τον άνθρωπο στα μάτια. Εκεί μας συμβούλεψε η δικηγόρος, να σταματήσουμε τη διαδικασία της δίκης γιατί δεν έχουμε ελπίδα.

Αν πηγαίναμε στο δικαστήριο θα άκουγαν, ότι εγώ τον είχα σαν παιδί μου, θα του έβρισκα δουλειά .... μπορεί κάτι να γινόταν.

Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, σταματήσαμε τη διαδικασία της δίκης επίσημα για να γραφτούμε στο ελληνικό τμήμα χορήγησης ασύλου. Όμως ήταν κλειστό.

Οι πρόσφυγες έπρεπε να καλέσουν σε έναν αριθμό στο Skype, να τους δώσουν κωδικό προκειμένου να κάνουν αίτηση ασύλου. Όμως καλούσαν ξανά και ξανά κάθε Πέμπτη την προκαθορισμένη ώρα, δεν απαντούσε κανείς, δεν πήραν ποτέ κωδικό. 10.000 πρόσφυγες καλούσαν μάταια εν μέσω πανδημίας. Δεν ενημερώθηκαν ποτέ από κανέναν, ότι δεν θα απαντήσει κανείς στις κλήσεις της απόγνωσης.

Έτσι, αφού είχαμε σταματήσει τη διαδικασία της δίκης, πέρασαν 60 μέρες κι έγινε παράνομος. Επειδή η πολιτεία αδρανοποίησε εν μέσω πανδημίας το τμήμα χορήγησης ασύλου και δεν πήρε κωδικό, όχι μόνο ο συγκεκριμένος, αλλά 10.000 πρόσφυγες.

Γι’αυτό και νομικά, η υπερασπιστική γραμμή είναι αυτή:

Δεν μπορεί να τιμωρηθεί, επειδή δεν λειτουργούσε η υπηρεσία! Όσο κι αν προσπάθησε να κάνει το καθήκον του, ήταν αδύνατον εφόσον η πολιτεία δεν είχε κάνει το δικό της.

Τον περασμένο Μάρτιο, πήγαμε μαζί στην Ύδρα γιατί αναβλήθηκε το δικαστήριό του. Τον Απρίλιο τον έπιασαν για πρώτη φορά γιατί δεν είχε χαρτιά και τους παρακάλεσα να ελέγξουν μέσα από το σύστημα, ότι έχει δίκη σε αναβολή και δεν συντρέχει λόγος σύλληψης. Η δικηγόρος δεν μπορούσε να μας στείλει το χαρτί, γιατί νοσηλευόταν με κορονοϊό. Αρνήθηκαν όμως να ελέγξουν τα χαρτιά και αποφάσισαν ότι είναι παράνομος.

Είμαι 61 έτους και ικέτευα κλαίγοντας να μην τον πάνε στη Δραπετσώνα, για να μην δω τον προστατευόμενό μου να προσθέτει κι άλλα τραύματα. Ζήτησα χρόνο μέχρι να έρθουν τα χαρτιά του. Είπε ο αστυνόμος: εγώ θέλω να σας βοηθήσω, αλλά έχουμε ειδική εντολή από ψηλά να τον πάνε στον Πειραιά.

Τον πήγανε στη φυλακή. Δεν κοιμήθηκα 7 νύχτες. Οι φυλακές εκεί είναι σαν τη Βραζιλία. Στέκονται όρθιοι μερικοί για να κοιμούνται οι άλλοι. Τον είχαν αφήσει 3 μέρες χωρίς φαγητό, με μόνη παρηγοριά την αλληλεγγύη φίλων μου που του πήγαιναν τα βασικά.

Στις 13 Ιουνίου, κατά τη δεύτερη σύλληψή του, έτρεξα στο τμήμα να τον βοηθήσω. Προς μεγάλη μου έκπληξη, κατά τις 8, συνέλαβαν κι εμένα! Τους εξιστόρησα τα πάντα από την αρχή. Τους είπα ότι η υπηρεσία ασύλου ήταν κλειστή. Μου απάντησαν: «Αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Να τα πείτε στην υπηρεσία ασύλου».

Είμαι 61 ετών και δεν έχω συλληφθεί ποτέ ως τώρα, παρά μόνο κατά τη διάρκεια που ήμουν πολεμική ανταποκρίτρια στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όπως κι άλλοι συνάδελφοί μου. Δεν με συνέλαβαν μόνο. Δεν μου επέτρεψαν καν να πάω να πάρω από το σπίτι μου τα χάπια μου και μια αλλαξιά καθαρά ρούχα για τον υιοθετημένο μου γιο. Στο τμήμα δεν υπήρχε χαρτί υγείας, πετσέτες...τίποτα κι ας θεωρείται η Ύδρα ένα πλούσιο νησί.

Κοιμηθήκαμε σε βρωμικά στρώματα, κρατώντας τα χέρια μας μέσα από τα χοντρά σιδερένια κάγκελα. Εκείνος είχε εφιάλτες το βράδυ. Παραμιλούσε και κλοτσούσε. Οι αστυνομικοί ήταν φιλικοί. Μου αποκάλυψαν πως η σύλληψή μας έγινε μετά από καταγγελία νησιωτών, ότι διατηρώ ύποπτη σχέση με παράνομο μετανάστη σπίτι μου.

Την επόμενη μέρα, μας μετέφεραν με χειροπέδες στον Πειραιά, σαν να είμαστε εγκληματίες δολοφόνοι. Αφεθήκαμε ελεύθεροι τελικά και η δίκη μου θα γίνει το φθινόπωρο.

Όλοι γνωρίζουν - κι εγώ μαζί- ποιος κρύβεται πίσω από την περιπέτεια μας.

Στοχοποιήθηκα γιατί με την δημοσιογραφία μου έκανα κριτική σε συγκεκριμένες πολιτικές στο νησί, έκανα αγώνα ενάντια σε φασιστικές πρακτικές και δεν φοβήθηκα ποτέ να μιλήσω ανοιχτά για όλα αυτά. Και για να εκδικηθούν τον αγώνα μου αυτόν, δεν δίστασαν να στραφούν ενάντια στον προστατευόμενό μου. Είναι το πιο ανήθικο και απεχθές πράγμα που έχω βιώσει.

Είχα υποτιμήσει την κακία ορισμένων και τα μέλη της ΧΑ, κρυφά και φανερά.

Αδυνατώ ακόμα να πιστέψω, ότι μου συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα, που ζω 40 χρόνια, έχω κάνει φίλους και δύο παιδιά. Είναι μια κόλαση όλο αυτό.

Αν ποινικοποιείται η φιλοξενία στην Ελλάδα, αυτό είναι το τέλος του Ελληνικού πολιτισμού στην ουσία του». #ingeborgbeugel

[Message tronqué] Afficher l'intégralité du message

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου