Για να ανοίξουν οι ορίζοντες και τα μάτια της ψυχής και του πνεύματός σας ταξιδέψτε...
...και, ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες και η εξέλιξή σας...
-> Διαφορετικά δεν...
==============================================================================================================================
Η Οικουμενικότητα του Μίκη Θεοδωράκη μια βραδιά στο Παρίσι!!
44 χρόνια πριν στα σκαλοπάτια της εκκλησίας στο λόφο της Μονμάρτρης ...
Η Βασιλική της Σακρέ-Κερ (Γαλλικά) αναφέρεται
και ως Βασιλική της Ιερής Καρδιάς πιο απλά -> (φωτο)...
32 χρονών τότε και ελεύθερο πουλί – όπως συνηθίζουμε να λέμε – δεν είχε αποκορυφωθεί η περιπετειώδης ζωή μου. Έτσι, στο ταξίδι αναψυχής μου - και ό,τι ήθελε προκύψει..- με μια κιθάρα και τη βαλίτσα με τα απαραίτητα μετά από ένα ονειρικό πέρασμα από την Ελβετία, βόρεια Ιταλία, Ιταλική και Γαλλική Ριβιέρα βρεθήκαμε στο Παρίσι για 5 μέρες.
Ένα βράδυ ήταν στο πρόγραμμα της εκδρομής να επισκεφθούμε τον περίφημο λόφο της Μονμάρτρης (ενώ άλλη ημέρα είχαμε δει παράσταση στα μεγάλα Θεατρικά – Καμπαρέ Moulin Rouge και Lido).
Στον λόφο της Μονμάρτρης ήταν βράδυ που τον επισκεφτήκαμε και απ’ ό,τι θυμάμαι συνηθίζουν να προβάλλουν τα έργα τους καλλιτέχνες – ζωγράφοι και άλλοι. Υπάρχουν πολύ ωραία καταστήματα εστίασης, τουριστικών ειδών κ.α. Όμως θυμάμαι ακόμα, που μου είπε η αρχηγός του γκρουπ και η ξεναγός να πάρω και την κιθάρα μαζί μου. Ήμουν για πρώτη φορά στο Παρίσι και στον χώρο που αναφέρομαι και δεν ήξερα γιατί μου το είπαν αυτό. Νόμιζα, πως θα πηγαίναμε σε κάποια γαλλική ταβέρνα να τρώγαμε και εκεί, θα τραγουδούσαμε συνοδεία της κιθάρας μου, όπως είχε γίνει στη Νίκαια και στο Σαν Τροπέζ.
Αφού τέλειωσε η ξενάγησή μας στο λόφο της Μ. και φάγαμε σε κάποιο εστιατόριο μας οδήγησαν στα σκαλοπάτια μιας εκκλησίας όπως δείχνει η Φωτο που σας δίνω.
Εκεί, ο αμφιθεατρικός χώρος των σκαλοπατιών ήταν ασφυκτικά γεμάτος (εικόνα πανηγυριού…) με ερασιτέχνες μουσικούς με τα όργανα και τις παρέες τους απ’ όλο τον κόσμο που είχαν επισκεφθεί το Παρίσι ως τουρίστες. Τότε κατάλαβα γιατί μου είπαν να πάρω την κιθάρα μαζί μου. Βρήκαμε θέσεις και καθίσαμε στα σκαλοπάτια και ενώ γινόταν χαμός στο χώρο από μουσικές και τραγούδια από τις πατρίδες του καθενός, αρχίσαμε και εμείς. Με την εισαγωγή και τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα μου με το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Στρώσε το στρώμα σου για δυο...» σε όλο αυτό το χώρο σταματήσανε τα όργανά τους, επικράτησε σιγή και ακολουθούσαν μαζί μας τη μελωδία και με τις παλάμες των χεριών τους κρατούσαν τον ρυθμό!...
Είπαμε πολλά τραγούδια του Μίκη εκεί αυτή τη βραδιά και θα μου μείνει αξέχαστη, καθώς και η οικουμενικότητα του εκλιπόντα όπως εκφράστηκε σ' αυτό το χώρο, που με συνοδεύει νοσταλγικά από τότε! …
ΥΓ. Οι ιστορίες με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ατελείωτες εκείνα τα χρόνια με τις παρέες, αλλά από σεβασμό στη μνήμη του ας μείνουμε εδώ.
Αιωνία σου η Μνήμη αγαπημένε μας!
STAM.DAM.D.
ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου