«Στο περιγιάλι το κρυφό»… ή μπανιέρα του Μύλου στο Μπίστι….

 

Σήμερα το πρωί 8 η ώρα, ο καιρός έπνεε από κατεύθυνση Δ./Β.Δ. και  η θάλασσα του Ερμιονικού κόλπου, είχε ένα μέτριο κυματισμό....

Έτσι, αποφάσισα να κολυμπήσω από τη μπανιέρα «Συκιά»  πρίμα στον καιρό (έτσι λέμε εμείς οι άνθρωποι της θάλασσας) μέχρι την ακριανή μπανιέρα του Μύλου στο Μπίστι...

Ένας άλλος λόγος που έκανα αυτή τη σκέψη ήταν να βγω  «Στο περιγιάλι το κρυφό»… και μάλιστα Σεπτέμβρη μήνα, για να αναδυθούν   από μέσα μου  θύμισες γλυκές, πολλές, από τα παλιά …

Και εκεί ακουμπισμένος σε ένα βραχάκι με τα πόδια στη θάλασσα, απολαμβάνοντας τη μαγεία του πράσινου και του γαλάζιου μέχρι το βάθος του Ερμιονικού κόλπου, σαν κινηματογραφική ταινία περνούσαν από τη μνήμη μου εικόνες και παραστάσεις από πρόσωπα και πράγματα,  έρωτες και αγάπες... 

Νοερά τους τοποθετούσα στο ακρογιάλι, που ίσως γράψανε το όνομα τους, με τον όρκο τους, για παντοτινό  αλληλοσεβασμό και εκτίμηση… 

Σκεπτόμουν ακόμα, μαζί με όλα τ’ άλλα…ίσως εκεί μελετούσαν κάποιοι, την αρχαία ερμιονίτικη πορφύρα, που με ειδική επεξεργασία, έβγαινε το πορφυρούν χρώμα. Υπολείμματα υπάρχουν, ελάχιστα ακόμα,  στο δρόμο του δάσους, κι' ας έχουν περάσει τόσοι αιώνες... 

Πως περνούν τα χρόνια σκέφτηκα, αλλά ευτυχώς, έχω πολλά, πάρα πολλά να θυμάμαι... -> και βούτηξα ξανά, στη μεγάλη αγκαλιά της γαλάζιας Θεάς ...

Η επιστροφή στο σημείο που βούτηξα ήταν δύσκολη,  κόντρα στον κυματισμό και τον άνεμο, αλλά η διάθεση  ακμαία, από σκέψεις και αναμνήσεις, εκεί «στο περιγιάλι το κρυφό» - > του Σεπτέμβρη....

STAM.DAM.D. 

================================================================================================================================

Facebook

Σταμάτης Δαμαλίτης

[…] Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας∙   -> λάθος και αλλάξαμε ζωή …

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Από το ποίημα «ΑΡΝΗΣΗ» του Νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη