Ανθολογήματα της σκέψης μου και η ανάπλευση, κόντρα στην ένδεια των ημερών μας! -> πως αλλιώς και στη δική μας κοινωνία ...

 

...τα άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες που ήρθαν, όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν...

Το ποίημα των ημερών του Γιώργου Σεφέρη - αφιερωμένο στη δίνη και την οδύνη που μας δημιουργεί η πολιτική μας ένδεια, η αδιαφορία προς τις κοινές μας υποθέσεις. περιμένοντας κάποιους εξωγήινους να παρέμβουν στη λήθη της ιστορίας μας και της νοσηρής μοναξιάς μας ...

-----------------------------------------------------------------------

Φώτο  - από την απονομή του Βραβείου Νόμπελ 

στον Έλληνα ποιητή Γιώργο Σεφέρη 

------------------------------------------------------------------------------------

—Γιώργος Σεφέρης—

Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα

με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες

γυαλίζοντας στ’ αργό ψιχάλισμα,

άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες

που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν

που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερ’ απ’ τη σιωπή

μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια.