Ήρθαν τα Θεοφάνια και τα Φώτα αλλά ο φωτισμός δεν μας άγγιξε…

Βιώσαμε για μια ακόμα φορά  τις πράξεις και τις συμπεριφορές αυτών – των αιρετών μας που διοικούν και ορίζουν τις τύχες του τόπου μας! 

Φυσικά με την ανοχή αυτών που τους επιλέγουν!...

Έτσι, μετά την «άλωση της Κοινότητας Ερμιόνης από το Δήμο Ερμιονιδας» δια των εκπροσώπων του – αναφερθήκαμε ήδη-  βιώνουμε τα σχόλια (τα κουτσομπολιά θα λέγαμε καλύτερα) αυτών που επιδίδονται σ’ αυτά!...

Χθες, κυκλοφορεί ευρέως στην Ερμιόνη ίσως και στην Ερμιονιδα, η φράση, με όλα τα παραλειπόμενα,  πως ο πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης μετά την ανάρσηση του Σταυρού και της Εικόνας  «πήρε το μικρόφωνο του Δημάρχου», αλλά στο τέλος, του επέτρεψε να κρεμάσει στο λαιμό το χρυσό Σταυρό στα παιδιά   του «Γιάλα – Γιάλα» ΦΩΤΟ

ΦΩΤΟ -> Απο το blog που προβάλλεται ο κ. Δήμαρχος...

Καταλαβαίνετε, πως όταν ζούμε σε μια Κοινωνία, μια Κοινότητα, ένα Δήμο με ανεύθυνα κατάπτυστα σχόλια και κουτσομπολιά της χειρίστης μορφής, χωρίς να αθλούμεθα με φωτισμένο μυαλό για την συλλογική ανάπτυξη και πρόοδο του τόπους μας, αλλά να ζούμε μόνο για την επίδειξη, το προσωπικό μας συμφέρον με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είμαστε σαν Λαός, προκαταβολικά καταδικασμένοι!!! 

Αναλογιζόμαστε με βαθύ προβληματισμό, πως ζούμε σε μια εποχή που η μόνη επιδίωξή μας είναι το νοσηρό φαίνεσται και η ψευτογκλαμουριά, κυρίως από αυτούς – τους αιρετούς που επιλέγει ο λαός…

Έτσι, καταλήγουμε στη σκέψη, -> ήρθαν τα Θεοφάνια και τα Φώτα αλλά ο φωτισμός δεν μας άγγιξε…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος