Κατερίνα Παπαμιχαήλ - Ρήγα - > περίπου 95 χρονών - Εκπαιδευτικός - Ζωγράφος - Ποιήτρια. -> Ανήσυχο Πνεύμα ...

 Με ξύπνησε τη νύκτα να μου ζητήσει το e-mail μου! 

- Τελικά, το κατάφερε να μου στείλει αυτό το σημείωμα με δυό μικρά της ποιήματα...

Τιμή μου Κα - Πα - Ρη...

STAM.DAM.D.

==============================================================================================================================================

 Από Κατερίνα Παπαμιχαήλ- Ρήγα

Αυτές τις μέρες το Πανελλήνιο θρηνεί και τιμά επαξίως τα δύο παλληκάρια που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα. Με συγκίνηση πορεύεται η σκέψη μας σε όλους όσους έχουν θυσιαστεί για την πατρίδα. Με αυτή την ευαισθησία είχα αφιερώσει ένα από τα βιβλία μου σ’αυτούς. Επίσης  ένα μικρό ποιηματάκι σχετικό «Οι θυσιασμένοι».

                     ΘΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙ

Για καθενός το θάνατο πονάει η ψυχή μας.

Γι’ αυτόν όμως που ξεψυχά στου χρέους τη θυσία,

στην αίσθησή μας ταραχή και πόνος στην καρδιά μας.

-Άμοιρε νιε, στου πόλεμου τη μπόρα θυσιασμένε,

και συ που σ’ επιβίωσης αγώνα σκοτωμένε,

σε σας ανάβουμε κερί απ’ της ψυχής τη φλόγα.

Καντήλι μνήμης σεβασμού ας καίει στ’ όνομά σας

γραμμένο ανεξίτηλα για όποιαν προσφορά σας.

====================================================================================================================

Συγκεκριμένα δε, αναφέρω κάποιον συμπατριώτη μας που πριν 56 χρόνια, ομοίως εν ώρα καθήκοντος, μεταφέροντας το στρατιωτικό ταχυδρομείο, έπεσε με το αεροσκάφος που οδηγούσε, στον Ευβοϊκό κόλπο. Στη γενέτειρά του ουδεμία μνεία και τιμή έγινε ποτέ από όποιον φορέα μέχρι σήμερα. Ήταν ένα ζωηρό και πανέξυπνο παλληκάρι. Δε θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες  - αφήνω για άλλη ευκαιρία. 

Για αυτόν αφιερώνω το πιο κάτω ποίημα.  

«Στον άτυχο πιλότο».

ΣΤΟΝ ΑΤΥΧΟ ΠΙΛΟΤΟ ΜΙΧΑΛΗ Δ. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Άνοιξες τα φτερά και πέταξες ψηλά

φορτωμένος με τις αποσκευές του χρέους.

Θωρακισμένος με την τόλμη που κύλαγε στο αίμα σου

και μ’ ένα γέλιο ρίσκου χαραγμένο

πάνω στο μαυριδερό αντρίκιο σου πρόσωπο.

Έσφιξες μ’ ορμή και σιγουριά το τιμόνι του αεροσκάφους,

Όμως την τόλμη, την οξύνοια, την πείρα, τη σβελτάδα,

ο άνεμος τις σκόρπισε στους αιθέρες των ονείρων σου

αφήνοντας σε, άοπλο στης βαρύτητας την κούρσα.

Άτυχε πιλότε, τι σου ‘τυχε δε μάθαμε ποτέ.

Το κρατάνε μυστικό τα νερά του Ευβοϊκού

που αμφιπορεύονται μοιρολογώντας τα νειάτα σου.

ΚΑ-ΠΑ-ΡΗ.

====================================================================================================================

σ.σ. Προφανώς η κα Κατερίνα δεν γνωρίζει για το μνημείο του, που ετοιμάζει ο Δήμος...