Τούτες εδώ οι «παλιόπετρες», συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς σεβασμό κι αγάπη.!!! -> Πότε λοιπόν θ’ ανασάνουν μαζί με τις ψυχές μας;; ....

 Ο Δήμαρχος Κρανιδίου 1999 - 2006 Δημήτρης Καμιζής εμπνεόμενος από σεβασμό στην ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου του,   έκανε το πρώτο βήμα! -> το ιστορικό κτήριο το έκανε κτήμα και ιδιοκτησία του Δήμου όπως και άλλες ιδιοκτησίες στη συνέχεια!!  

Και ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα...

Έκτοτε,  ζητούνται συνεχιστές Δημοτικοί  Άρχοντες, αλλά εις μάτην... - Περάσαμε από το Δήμο(!) - > ο καθένας  για τον εαυτό του, για την πάρτη του !!!

Αυτοί είναι  οι κληρονόμοι  της ιστορικής, πολιτιστικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς και, αναλόγως, τη διαχειρίζονται... Stan,Dam.D.

=================================================================================================================

Το πρώην κτίριο του Πιστωτικού Ελαιουργικού Συνεταιρισμού στο Κρανίδι

Κείμενο - ρεπορτάζ 

Παρασκευή (Βιβή)  Σκούρτη 

Πληγωμένα κτίρια. Ο πλούτος μας, η πολιτιστική κληρονομιά μας, τα μνημεία και η μνήμη του τόπου μας.

Τούτες εδώ οι «παλιόπετρες», συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς σεβασμό κι αγάπη. Πότε λοιπόν θ’ ανασάνουν μαζί με τις ψυχές μας;

Θα σας μιλήσω για ένα παλαιό, ιστορικό και πανέμορφο κτίσμα που η κατασκευή του χρονολογείται πριν το 1932

Ορθογώνιο κτίριο με μεγάλο ύψος και συνολικό εμβαδό με το οικόπεδο 741τμ.

Το κυρίως κτίριο 281,48 τ.μ. και το γραφείο 60 τ.μ.

Σε αυτό είχε στεγαστεί το Α΄ Δημοτικό Σχολείο Κρανιδίου, αγορασμένο από την τότε Σχολική Εφορία, μέχρι που αναγέρθηκε το νέο κτίριο, το έτος 1932 που στεγάζεται μέχρι και σήμερα.

Το 1952 πέρασε στα χέρια δια της αγοράς στον Ελαιουργικό Συνεταιρισμό Κρανιδίου.

Στις 27-3-2000 αγοράστηκε από τον Δήμο Κρανιδίου, με Δήμαρχο τον Δημήτρη Καμιζή και με απώτερο σκοπό τη δημιουργία Πολιτιστικού Κέντρου.

Προσωρινά και για κάποιο διάστημα στέγασε το Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Ερμιονίδας.

Στο κτίριο αυτό σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες πραγματοποιήθηκε το 1941 η πρώτη Συνέλευση του ΕΑΜ Ερμιονίδας.

Παραθέτουμε ολόκληρο το συμβόλαιο αγοράς, αλλά και φωτογραφίες της σημερινής του κατάστασης.

Στη συέχεια όλες οι σελίδες... 

Το έχω ξαναγράψει∙ η ομορφιά της πολιτικής βρίσκεται στο να αποδέχεσαι τις προκλήσεις, και να η πρόκληση της αγοράς από πλευράς Δήμου, γιατί κάλλιστα θα μπορούσε αυτό το υπέροχο και ιστορικό κτίριο να είχε περάσει στα χέρια ιδιώτη.

Να προάγεις τα δικαιώματα, και είναι δικαίωμά του να αποδοθεί στον λαό του.

Να υπολογίζεις τους κινδύνους, και ο κίνδυνος να μείνει ανενεργό και περιφρονημένο πάντα υπάρχει.

Να ονειρεύεσαι μια κοινωνία δίκαιη με πιθανό ένα μακρινό μέλλον υλοποίησης. Υλοποίησης του ονείρου, για το οποίο αγοράστηκε με χρήματα φυσικά των δημοτών.

>>>>>>>>>>