Με συγκίνησε η ηρωική πράξη του, γιατί και εγώ είμαι γαλουχημένος από πολύ μικρό παιδί στην αγκαλιά της γαλάζια Θεάς!! …

...Το φίλτρο της είναι πιο ισχυρό και από αυτό της μάνας μας, γιατί είναι η ίδια η φύση μας…

STAM.DAM.D.

=====================================================================================================================

facebook

Vagelis Pilouris

1 ώρ.  · 

Επειδή κάποιοι προσπαθούν να ισοπεδώσουν τους Έλληνες ναυτικούς με το ατυχές συμβάν της δολοφονίας του Πειραιά σας παραθέτω την ιστορία του πατέρα μιας φίλης βραβεύτηκε για τον ηρωισμό του στη διάσωση άνθρωπου στη θάλασσα !!!

Ο Μαντζουράνης Κουναδίνης το 1958 μπάρκαρε από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας με νορβηγικό καράβι και πλήρωμα.

Ήταν ο μόνος Έλληνας μέσα στο καράβι και ο μόνος που όταν άκουσε να φωνάζουν "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ" έβγαλε τα ρούχα του και με αυτοθυσία έπεσε στα παγωμένα νερά του Λίβερπουλ για να σώσει έναν Νορβηγό συνάδελφο του.

Τα νέα στο λιμάνι του Λίβερπουλ διαδόθηκαν πολύ γρήγορα και όλοι σπεύσανε να δουν τον Έλληνα ήρωα που έπεσε για να σώσει τον Νορβηγό ναυτικό.

Στο Λίβερπουλ υπάρχει από το 1839 η "Liverpool Shipwreck And Humane Society" όπου αναγνωρίζει και επιβραβεύει την αυτοθυσία ανθρώπων που έπεσαν στην θάλασσα για να σώσουν συνανθρώπους τους. Μόλις πληροφορήθηκαν για την γενναία πράξη του Έλληνα ναυτικού αποφάσισαν να του αποστείλουν μια επιστολή ενημερώνοντας τον πως επιλέχθηκε από την επιτροπή τους για να του αποδοθεί μετάλλιο και να αναγνωριστεί και επίσημα η γενναία αυτή πράξη.

Οι Νορβηγοί μετά την αυτοθυσία του Έλληνα για έναν "δικό τους", δεν τον ξανά είδαν ποτέ σαν τον Έλληνα μετανάστη αλλά σαν ίσο προς ίσο.

Ο πατέρας μας ήταν τυχερός, όχι μόνο γιατί έπεσε στην θάλασσα του Λίβερπουλ που υπάρχει αυτός ο θεσμός και αναγνώρισε την σπουδαία πράξη του αλλά και γιατί σαν άνθρωπος πήρε την σωστή απόφαση την ώρα που έπρεπε.

Και μπορεί ο ίδιος να μας άφησε νωρίς αλλά η ιστορία του και η γενναία πράξη του με τεκμήριο αυτό το μετάλλιο μας άφησε σαν κληρονομιά την θύμηση από έναν γενναίο παππού που με αυτοθυσία θα έσωζε όποιον άνθρωπο χρειαζόταν.

Και αυτό έμαθε στα παιδιά του και στα εγγόνια του...

Λυπάμαι για τον άδικο χαμό του Αντώνη....

Λυπάμαι για τις εγκληματικές επιλογές αυτών των ναυτικών...

Μα πιο πολύ απ'όλα λυπάμαι τα παιδιά τους που δεν θα μπορούν να πουν με υπερηφάνεια πως ο γονιός τους είναι ναυτικός.

Γιατί τα παιδιά των ναυτικών είναι όλα υπερήφανα για τους γονείς τους και στα μάτια τους όλοι τους φαντάζουν ήρωες που ολημερίς και ολονυχτίς πολεμάνε με τα στοιχειά της φύσης για να ζήσουν τις οικογένειες τους.

Για εμένα οι Έλληνες ναυτικοί ήταν και είναι γενναίοι άνθρωποι.

Αυτοί οι τέσσερις υπήρξαν ατυχές παράδειγμα όχι μόνο ναυτικού αλλά κυρίως ΑΝΘΡΩΠΟΥ.