Ευχές από τον φίλο μου Θοδωρή Καραβά, συνοδεία αποσπάσματος από τα διηγήματά του....

 

 

Σταμάτη στο αφιερώνω ως δώρο για τη πρωτοχρονιά και να είσαι γερός δυνατός  "σοφός" και αδιάφθορος όπως ήσουν και είσαι!

=======================================================================================================================

Θοδωρή σ' ευχαριστώ  πολύ για τις ευχές και τα  καλά σου λόγια,  αλλά με το διήγημά σου (φαντάζομαι πως είναι ερέθισμα από τις νεανικές σου αναμνήσεις) με πήγες νοερά σε χρόνους γλυκούς, αλαργινούς και  περασμένους,  και με αναστάτωσες ανεπιτυχώς...

S.D.D.

===========================================================================================================================

[...] Τη δεύτερη νύχτα δύο ή ώρα στο δωμάτιο της Ντομινίκ εισβάλει ένας ίσκιος...έχοντας στο στόμα κομμάτια σοκολάτας, αθόρυβα τη πλησιάζει, αυτή κοιμάται, σκύβει και με σοκολάτα πασαλείβει τα χείλη της και σιγά κατεβαίνοντας το ίδιο κάνει με τις ρόγες των βυζιών της ταυτόχρονα ένα μπουκαλάκι ρούμι από τη τσέπη του βγάζει και αρχίζει να τη ραντίζει στο πρόσωπο και στο κορμί της και σκύβει και τις ρόγες γλύφει και να τις πιπιλάει και πιο κάτω προχωράει...αυτή χάνει τη κυριαρχία της τον αγκαλιάζει σφικτά πονάει δεν το δείχνει, ο άντρας της απέναντι τη σκηνή που βλέπει δεν τη πιστεύει, αυτός συνεχίζει να τη κουνάει απαλά αυτή τον φιλάει, τον δαγκώνει, τον κοιτάει εκστασιασμένη… Σ’ αγαπώ, να έλθεις και αύριο, σ’ αγκαλιάζω είναι αλήθεια; αγόρι μου τρελό γλυκό  σ’ αγαπάω.

Αυτός σοκολάτα της χώνει στο στόμα της με τη γλώσσα του και με τη γλώσσα της τη λειώνει, έπειτα σηκώνεται από πάνω της και φεύγει αθόρυβα όπως ήλθε…

Θοδωρής Καραβάς το έγραψε