Στ’ αχνάρια της ιστορίας μας με την άοκνη - «ερωτική» έρευνα και αρθρογραφία του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη ...

Σαν σήμερα πριν από 200 χρόνια...

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης εκλέγεται Πρόεδρος Εκτελεστικού στο Κρανίδι

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Είναι γνωστές οι εμφύλιες διαμάχες των Ελλήνων κατά το τρίτο έτος (1823) της Επανάστασης, οι οποίες κορυφώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1823 και συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση τους πρώτους μήνες του 1824. Τότε το Κρανίδι ορίστηκε ως έδρα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος. Ο Φωτάκος στα απομνημονεύματά του σημειώνει:

 «Το Κρανίδι είναι τόπος ξηρός, παράλιος απόκεντρος και δυνατός. Οι συνελθόντες εκεί εμάζευσαν πολλούς στρατιώτας του τόπου, οι οποίοι ήσαν εξησκημένοι εις τα όπλα. Έφεραν δε και άλλους από τας πλησίον νήσους Ύδραν και Σπέτσας. Όλος ο Κάτω Ναχαγές και όλον επίσης το Κρανίδι απίστησεν…». Ωστόσο ο Γιάννης και ο Σταμάτης Μήτσας με τα παλικάρια τους, που όπως είναι γνωστό ακολουθούσαν πάντοτε τον Κολοκοτρώνη, διαφοροποιήθηκαν.

Τα σημαντικά γεγονότα της εκλογής του Γεωργίου Κουντουριώτη ως Προέδρου Εκτελεστικού που έλαβαν χώρα στην περιοχή μας (Κρανίδι - Ερμιόνη), αποτελούν ενδιαφέρουσα πτυχή της τοπικής μας ιστορίας.

Μετά, λοιπόν, τη μη αποδοχή της πρότασης του Βουλευτικού από τον Λάζαρο Κουντουριώτη, αδελφό του Γεωργίου, να αναλάβει την προεδρία του Εκτελεστικού επικαλούμενος λόγους υγείας και ορισμένας άλλας υποχρεώσεις του, εκείνος υπέδειξε για την Προεδρία τον αδελφό του Γεώργιο. Μάλιστα διαβεβαίωσε τον Αντιπρόεδρο του Βουλευτικού, Μητροπολίτη Βρεσθένης Θεοδώρητο, ότι η οικογένειά του και ολόκληρο το νησί της Ύδρας είναι με το Βουλευτικό, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα του Έθνους. Η πρότασή του έγινε αποδεκτή.

Έτσι στις 2 Ιανουαρίου 1824 ο Γεώργιος Κουντουριώτης ξεκίνησε με το πλοίο του από την Ύδρα και μετά από δίωρο ταξίδι έφτασε με την ακολουθία του στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων. Εκεί συνάντησε τους δύο παραστάτες, μέλη του Βουλευτικού, που είχαν έρθει από το Κρανίδι να τον υποδεχθούν και να τον ενημερώσουν για τα όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν συμβεί. Τον πληροφόρησαν, λοιπόν, ότι παρουσιάστηκε στο Βουλευτικό Σώμα ο Χρυσοσπάθης, σταλμένος από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, προκειμένου να προτείνει συμβιβαστικές προτάσεις για την επίλυση των θεμάτων που είχαν προκύψει. Πρωτύτερα, όμως,  είχε επισκεφθεί τον Νικόλαο Οικονόμου στο σπίτι του όπου παρευρισκόταν και ο Σταμάτης Μπουντούρης. Αυτοί, αφού τον άκουσαν με προσοχή, του είπαν ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο και κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί. Η θέση τους έγινε αποδεκτή και από τον Χρυσοσπάθη.

Τα γεγονότα στη συνέχεια εξελίχθηκαν όπως τα είχαν προβλέψει. Όταν ο Χρυσοσπάθης στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Σώμα ομόφωνα του είπαν: Αναγνωρίζουμε τις θυσίες του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για τον αγώνα. Γι’ αυτό και του παραγγέλλουμε να δεχθεί την προεδρία του Βουλευτικού. Περιμένουμε δε την απάντησή του σε δύο ημέρες. Η προθεσμία έληξε και απάντηση από τον Μαυρομιχάλη δεν ήρθε ποτέ…

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης, αφού άκουσε τους δυο παραστάτες, έφυγε από το Μοναστήρι και γύρω στη 1:00 τα μεσάνυκτα έφτασε στο Κρανίδι, όπου τον υποδέχθηκαν με θερμές εκδηλώσεις τα μέλη του Βουλευτικού. Τα ανωτέρω, καταγεγραμμένα από τον Νικόλαο Οικονόμου, ανέφερε ο Γεώργιος Κουντουριώτης στον αδελφό του Λάζαρο.

Το πρωί της 3^ης Ιανουαρίου 1824 το Βουλευτικό Σώμα κάλεσε τον Γεώργιο Κουντουριώτη μετά την εκλογή και τον διορισμό του ως Προέδρου της Νομοτελεστικής (Εκτελεστικής) εξουσίας να προσέλθει αυθημερόν στο Βουλευτήριο και να δώσει «τον όρκον της εμπιστοσύνης ενώπιον του Θεού και του Έθνους».

Τρεις ημέρες αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1824, το Βουλευτικό (από το Κρανίδι) στέλνει επίσημο έγγραφο στον «εκλαμπρότατον» Πρόεδρο του Εκτελεστικού Γεώργιο Κουντουριώτη με το οποίο του εύχεται «την ουράνιον ευλογίαν συγχαίρον υμίν και τη Πατρίδι».

Την επόμενη ημέρα, 7 Ιανουαρίου 1827, ο αδελφός του Λάζαρος τον ενημερώνει για τον θάνατο του ηγουμένου της μεγάλης μονής Ύδρας (Παναγία), γεγονός που προκάλεσε μεγάλη θλίψη στον Γ. Κουντουριώτη.