Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι..

 Δεκέμβριος 2012

Απόσπασμα από σχετικό άρθρο του αείμνηστου Βασίλη Λαδά

------------------------------------------------------------------------------------------------

[...] Για την ιστορία ο Χάσπαρης (κραταιός Δήμαρχος Κρανιδίου - σημείωση blogger) εκτός από τα αρνητικά, είχε και θετικό έργο για τον τόπο μας. Από το 1936 μέχρι την κατοχή, με κάποιον εργολάβο ( Πουλάκη), έστρωσε με τσιμέντο αρκετούς κεντρικούς δρόμους από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν γεμάτοι λακκούβες και μόνο δύο κεντρικοί δρόμοι, ήταν στρωμένοι με καλντερίμι όπως το έλεγαν, δηλαδή η επίστρωσή τους ήταν πέτρες θαμμένες στο χώμα με λεία επιφάνεια, στρωμένες δίπλα-δίπλα. Αλλά και αυτούς τους δρόμους τους τσιμεντόστρωσε αργότερα, χαλώντας βέβαια κάτι το παραδοσιακό που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχε διατηρηθεί. Το 1952 έφερε το νερό για πρώτη φορά στο Κρανίδι, κάνοντας μια επιτυχημένη γεώτρηση στο «πλατύ Πηγάδι», καθώς και μια δεξαμενή στην «Αγία Άννα». Έτσι για πρώτη φορά οι οικοκυρές είχαν νερό στα σπίτια τους και σταμάτησαν να το φέρνουνε κουβαλώντας, άλλες με γαϊδουράκια, και άλλες στην πλάτη, κυρίως από την Σκούντρα, την Μιλίντρα και τον Πύργο που ήταν τα πιο κοντινά πηγάδια στο Κρανίδι. 

Στα εγκαίνια της ύδρευσης τον Ιούλιο του 1952, υπήρχαν βρύσες σε κάθε γειτονιά καθώς και μια ειδική βρύση στην πάνω πλατεία. Αυτήν εγκαινίασε ο «υψηλός» προσκεκλημένος του, βασιλιάς Παύλος, στον οποίο αποδόθηκαν ιδιαίτερες τιμές. 

Κάτι για την ιστορία των μετέπειτα Δημάρχων. Ο εργολάβος που ανέλαβε την ύδρευση, είχε δώσει γραπτή εγγύηση στο Δήμο, σύμφωνα με την οποία έδινε στο υδραγωγείο και τους σωλήνες 20 χρόνια ζωής. 

Κανείς από τους Δημάρχους που θα αναφερθώ στη συνέχεια δεν άλλαξε ούτε ένα μέτρο από το δίκτυο ύδρευσης, που μετά το 1972 θεωρούνταν ακατάλληλο. 
Οι αρχικοί σωλήνες παρέμειναν μέχρι και το 2003, όταν άλλαξε τους σάπιους και ακατάλληλους ο Δήμαρχος Δημήτρης Καμιζής. Δεν ξέρω αν έχει μείνει κάποια άκρη του δικτύου χωρίς αλλαγή....

Φώτο του αείμνηστου φωτογράφου της Ερμιονίδας Στέφου Αλεξανδρίδη