..τα αθρόα κρούσματα της λύπης του καιρού μας...

Πολλές ημέρες τώρα ο νους μου πηγαίνει μελαγχολικά, στο πιο κάτω ποίημα της Ελένης Παπαδοπούλου

Προσπαθώ να εξηγήσω  αυτή την εμμονή της βασανιστικής σκέψης μου, αλλά εις μάτην ...

Σ.Δ.

Αφιερωμένο εξαιρετικά ...

->«Μείναμε λιγοστοί κι αμετανόητοι, όσοι ακούμε τις σιωπές, 

τους άηχους θρήνους της ομορφιάς, που ανυπεράσπιστη αφανίζεται…

Όσοι αντέχουμε τα υπόηχα κύκνεια άσματα μοναδικών πλασμάτων…

Μείναμε λίγοι όσοι, αντί της γρίπης ή του ιού - covid! διαλέγουμε να πολεμήσουμε

τα αθρόα κρούσματα της λύπης του καιρού μας.»