Αναδημοσίευση, μήπως ανακαλύψουμε τον ανθρωπισμό και την φιλανθρωπία μας …

Στην Λωρίδα της Γάζας η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά οι άνθρωποι δεν κάνουν συνείδηση τον άνθρωπο….

 

Ήμουν παιδί – νέος και γέρασα (80 χρονών τώρα ) που άκουσα στο ραδιόφωνο πως στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης  βραβεύτηκε τραγούδι με αναφορά  στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. 

Νομίζω, χωρίς να είμαι σίγουρος,  πως το τραγούδησε η Άννα Βίσση.

-----------------------------------------------------------

Απ' οτι θυμάμαι το τραγούδι που το τραγουδούσαμε στην Ερμιόνη με την κιθάρα μου στις παρέες ->

«Έτσι και τότε μού’ λεγες πως μα αγαπάς πολύ, 

μα ο πόλεμος δεν τέλειωνε στη Μέση Ανατολή...

Κι’ άνοιγα το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις 

κι’ έλεγα θα γυρίσεις και θα σε ξαναδώ….

Και ερχόταν το Φθινόπωρο και μού’γραφες καλέ μου,

 το τέλος του πολέμου, έρχεται και θαρθώ...

Έτσι και τότε μού’ λεγες πως μα αγαπάς πολύ,

 μα ο πόλεμος τελείωσε και χάθηκες εσύ...

Κι’ άνοιγα το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις 

κι’ έλεγα θα γυρίσεις και θα σε ξαναδώ….

...Πάω και στην παρέλαση κι’όταν περνούν φαντάροι,

 φωνάζω με καμάρι, τ’ αγόρι μου είναι εδώ» ….

(είχε σκοτωθεί στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή)

STAM.DAM.D.

===============================================

Christiana Konstantinidou

στη σελίδα της στο facebook 

«Μόλις τελείωσα ένα βράδυ από τα χειρουργεία έκανα ένα μπάνιο, δεν ήξερα τι ξεπλένω. Τα αίματα από τα χέρια μου, της σκόνες του πολέμου, ή την ντροπή μου ως άνθρωπος;

Τυφλά χτυπήματα, με θύματα της αμάχους, ακατάσχετοι βομβαρδισμοί, τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό τραυματιών, που στην πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες και παιδιά.

Κανείς δεν μπορεί να μου σβήσει από τη μνήμη αυτό που έζησα εκεί. Ήταν εμπειρία ζωής. Μου έμαθαν τι σημαίνει ανθρωπισμός. Όχι ότι δεν φοβήθηκα, αλλά αυτό που πρόσταζε η συνείδησή μου επισκίαζε το φόβο»

ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ - ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

- ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009