Θύμισες από χρόνους αλαργινούς ταξιδεύοντας στο απέραντο γαλάζιο...

 

 Σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από μπροστά μου χωρίς τελειωμό! … 

 

Από το Μάρτιο μήνα έως το Νοέμβρη ταξιδεύαμε (με μικροδιακοπές) ο αδερφός μου κι’ εγώ, ψαρεύοντας στο νότιο Αιγαίο... 

Οι καιρικές συνθήκες πολύ δύσκολες, οι θάλασσες στα μπουγάζια  φουρτουνιασμένες και ανταριασμένες… 

Όμως,  το μυαλό και η σκέψη μου εκτός από δημιουργία και προκοπή, έτρεχε παράλληλα ιλιγγιωδώς, στα απύθμενα του ανθρώπινου στοχασμού... 

Τον πολύ ελάχιστο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου από την πολύ σκληρή εργασία του ψαρέματος – δική μας επιλογή -  κατέβαινα θυμάμαι στην καμπίνα του αλιευτικού μας, βρεγμένος με την αδιάβροχη στολή μου, να ενημερώσω το σημειωματάριό μου…. 

Έπαιζα και λίγο την υγρή(!) κιθάρα μου, - αλλή αγάπη και αυτή μέχρι τώρα, - για να πάρω δυνάμεις, για το υπόλοιπο μέρος του ψαρέματος… 

Έτσι, προχώρησε μισό αιώνα και πλέον η ζωή μου μεταξύ άλλων απολαύσεων που ήταν τα ταξίδια αναψυχής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας…

Σε ένα κι' αυτά τα ταξίδια, ήταν της τύχης μου γραφτώ, να γνωρίσω και τη συζυγό μου, που την είχαμε ξεναγό...

Τώρα στο γέρμα μου... θυμάμαι – και αυτό είναι καλό – πως όλη μου η ζωή ήταν ένα ταξίδι, γεμάτο γλυκόπικρες περιπέτειες …

Σ’ αυτές τις σκέψεις τρέχει ο νους μου όταν χάνω τον ύπνο μου…  

-> Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε …

STAM.DAM.D.