Ο Γιάννης Μ. Σπετσιώτης για τα μνημεία του τόπου μας -> [...] Ας σταθούμε, λοιπόν, έστω και την ύστατη στιγμή, με αίσθηση χρέους απέναντι στη γενέτειρά μας....

 «ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΣΕ …ΑΜΥΝΑ»

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Τρισχιλιετής η ιστορία του τόπου μας όση και του Ελληνικού έθνους. Πολλά τα μνημεία της, φανερά και αφανέρωτα, από την αρχαία, τη βυζαντινή και τη νεότερη εποχή. Τα περισσότερα αφημένα στη φθορά του χρόνου και την «τύχη» τους αμύνονται σθεναρά με όση δύναμη τους έχει απομείνει. Περιμένουν «χείρα βοηθείας» για να μπορέσουν προτού καταρρεύσουν και εξαφανιστούν να παραμείνουν ζωντανά και να συνεχίσουν το αιώνιο ταξίδι τους στην Ιστορία.

Παραφωνία εμείς οι «Νεοερμιονίτες» εξοργιστικά αδιάφοροι και αδικαιολόγητα απρόσεχτοι, φαφλατάδες και κομπορρήμονες. Έτσι, η Παλαιοχριστιανική Βασιλική, δίπλα στο Κοινοτικό Κατάστημα (παλαιό Δημοτικό Σχολείο), παραμένει αναξιοποίητη και χορταριασμένη.

Το Καποδιστριακό σε πλήρη εγκατάλειψη και οι διπλανοί Στρατώνες εδώ και δεκαετίες με έντονες φθορές «έχουν βαρέσει διάλυση». Η Ρωμαϊκή Σαρκοφάγος «κείται εν τω Λιμεναρχείω» αναμένοντας την τοποθέτηση των «οστών της» στο …οστεοφυλάκιο!

Ο Μητροπολιτικός μας Ιερός Ναός των Ταξιαρχών βαδίζει, ήδη, τη δεύτερη 10/ετία της καταφρόνιας από την αξιοθρήνητη συμπεριφορά μας, ημιέρημος και ημιθανής. Ακολουθεί του «Συγγρού» που η εξωτερική φθορά του είναι πλέον εμφανής. Τέλος οι προτομές των Γιάννη και Σταμάτη Μήτσα «καρτερούν» τον έλεγχο του ειδικού που εκτιμώντας τη σημερινή τους κατάσταση θα πράξει τα δέοντα...

Ας σταθούμε, λοιπόν, έστω και την ύστατη στιγμή, με αίσθηση χρέους απέναντι στη γενέτειρά μας, γιατί δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε πως ό,τι είμαστε σ’ αυτή το οφείλουμε!