Το ΟΧΙ και το ΝΑΙ σε όλες τις εκφάνσεις και ιστορικές στιγμές του Έθνους μας, από την 28η Οκτωβρίο 1940 μέχρι στις μέρες μας….

 Τα ΟΧΙ του σήμερα

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Σε σημαντικές ιστορικές στιγμές που η κοινωνία και η ανθρωπότητα έχουν να επιλέξουν το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, δεν αρκεί μόνο μία κατάφαση ή μία άρνηση, γιατί σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές το ΟΧΙ δεν αποτελεί μια απλή άρνηση, αλλά κυρίως μία συνειδητή επιλογή.

Έτσι λοιπόν και το «ΟΧΙ» που βγήκε από τα σπλάχνα του λαού μας, ταυτόχρονα αποτελούσε τη διέξοδο απόρριψης του ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, του ΦΑΣΙΣΜΟΥ, της ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑΣ και ήταν επίσης ένα περήφανο «ΝΑΙ» στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, στην ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Ήταν το ΝΑΙ του λαού που ήθελε να ζήσει, κόντρα στο ΝΑΙ του Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη (διορισμένων Υπουργών από τους Γερμανούς).

Ήταν κραυγή κόντρα στο δήθεν «ΟΧΙ» του φασίστα Μεταξά.

Το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού ήταν το ΝΑΙ για το ξεκίνημα της Εθνικής Αντίστασης.

Ήταν το ΝΑΙ για να σταθεί στη ζωή, ν’ αντιμετωπίσει τις κακουχίες και τη πείνα που ερχόταν.

Ήταν το αντιπάλεμα με τους κουκουλιέρηδες, τους μαυραγορίτες, με τα εθνοπροδοτικά Τάγματα Ασφαλείας.

Σήμερα αυτό το ΟΧΙ αποτελεί άρνηση της υποτέλειας, του οχαδερφισμού, του ατομικισμού, της ελάχιστης απαίτησης από τη ζωή.

Είναι το ΟΧΙ στο πρότυπο ζωής του «φιλήσυχου» πολίτη, του κυρ- Παντελή.

Είναι ΟΧΙ στους αδιευκρίνιστους, στους οποίους η θεία από τη Νιγηρία έστελνε εμβάσματα στους λογαριασμούς και την οποία θεία ο κ. Πιτσιλής της ΑΑΔΕ ούτε καν μπαίνει στον κόπο να ψάξει.

Είναι ΟΧΙ στους υπερπατριώτες που παίρνουν τις μίζες και φωνάζουν τάχατες ότι μοιράζεται το Αιγαίο, ενώ ξέρουν ότι αν κουνήσουν τα νήματα, τ’ αφεντικά τους από την άλλη μεριά του Ατλαντικού θα τους «σωπάσουν» και τούτο γιατί είναι απλές μαριονέτες.

Τιμή και δόξα στον ανώνυμο φαντάρο 

της πρώτης γραμμής του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Τιμή και δόξα στον ανώνυμο φαντάρο των οχυρών της Μακεδονίας.

Τιμή και δόξα στον αντάρτη και στην αντάρτισσα, 

που έσωσαν την τιμή της χώρας.