«....Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων»....

Επιλογές! 

Από μικρό παιδί «γαλουχημένο» στη θάλασσα και στα κύματά της, πάει καιρός που αισθάνομαι μέσα μου βαριά την «οξείδωση» που μου προκάλεσαν οι άνθρωποι, αυτά τα λίγα χρόνια που νόμισα, πως θα βρω σίγουρο λιμάνι και απάγκιο στη στεριά… 

Αυτό ήταν ουτοπία, αφού όλη μου τη ζωή την είχα περάσει στη θάλασσα Ελεύθερος!! - όπως ο γλάρος πάνω από τα αφρισμένα κύματα του Αιγαίου...

Στις σκέψεις αυτές που είναι πάρα πολλές και θολώνει το μυαλό μου,  με πήγε η Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο τραγούδι της «Φλοίσβος Φιλί» σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη στο ποιητικό του έργο «ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ» με μουσική σύνθεση του Ηλία Ανδριόπουλου, αφήγηση - απαγγελία  Αλέξης Κωστάλας.

Οδυσσέας Ελύτης ο ποιητής που ύμνησε  τη θάλασσα του Αιγαίου και τα νησιά του…

Ακούστε το τραγούδι και τα βαθιά μηνύματα του ποιητή και θα καταλάβετε γιατί αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σ’ αυτό τον προβληματισμό και σ’ αυτή την κατάσταση ψυχολογικά .... 

Γιατί εμείς οι άνθρωποι της θάλασσας, είμαστε σφιχταγκαλιασμένοι με το μαγικό της φίλτρο και κάθε όνειρό μας στη στεριά, γίνεται αυταπάτη, που μας κάνει δυστυχισμένους!! .... 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

 ====================================================================

Φλοίσβος φιλί

Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο Έρωτας.

Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος δίνει στον ορίζοντα.

Κύματα φεύγουν έρχονται,

αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κογχυλιών. 

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;

Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα γέρνει πανί του ονείρου.

Μακριά 
έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει Φλοίσβος. 

Κύματα φεύγουν έρχονται,

αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κογχυλιών.