Άλλες εποχές στην Ερμιόνη και τώρα, «τα κεφάλια μέσα»...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο – συνέχεια…

Αύγουστος 2013 – έκτοτε δεν έχει αλλάξει τίποτα! 
Μάλλον χειρότερα πάμε...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το σχόλιό μας αυτό δεν έχει να κάνει με κάποια ενδελεχή έρευνα 

πάνω στο θέμα που θα αναφερθούμε. 

Είναι προχειρογραμμένο.

Η αφορμή μας δόθηκε όταν χθες το βράδυ – Δεκαπέντε Αυγούστου - εντελώς τυχαία σταθήκαμε για λίγο  9-10 ώρα το βράδυ στην βόρεια παραλία της Ερμιόνης. Μας τρόμαξε θα λέγαμε και μας προβλημάτισε αυτή η απέραντη  γαλήνη και ησυχία που επικρατούσε!! Και ήρθαν στη σκέψη μας άλλες εποχές, που και τότε χρήματα δεν είχαμε πολλά, ωστόσο, δεν μπορούσες να διανοηθείς να πας κόντρα στο ρεύμα των κυρίως Ερμιονιτών – πρωτευουσιάνων ή ντόπιων – που τέτοια μέρα το βράδυ φόραγαν τα καλά τους, οι γυναίκες με τα φουστάνια και άλλα  σύνολα της μόδας αυτής της εποχής και οι άντρες ακόμα και με τα καλοκαιρινά τους κουστούμια με τις γραβάτες  τους, σ’ αυτό το ατέλειωτο πήγαινε –έλα το νυφοπάζαρο μέχρι το Μπίστι και πάλι απ΄ την αρχή, μέχρι που να κουραστούν να βρουν κάποιο τραπεζάκι άδειο ή κάθισμα να καθίσουν σε μια  ταβέρνα ή καφενείο της εποχής για τα υπόλοιπα... Οι καιροί σιγά – σιγά άλλαξαν και η αυτή η βόλτα – η περιπατητή – που λέγαμε, λιγόστεψε μέχρι που σταμάτησε οριστικά.  Τη θέση της τέτοιες μέρες την πήραν τα καθίσματα με τραπεζάκια αυτών των κέντρων εστίασης και μάλιστα κλεινόντουσαν δια τηλεφώνου διότι διαφορετικά μπορεί να περιπλανιόσουν ώρα,  ώσπου να βρεις κάτι άδειο να καθίσεις.   Και σιγά – σιγά αλλά σταθερά φτάσαμε ως εδώ «που ο καημός δεν φτάνει...» - Να βλέπουν τα μάτια σου και να μην πιστεύουν, αυτή την ακινησία και την ηρεμία  που επικρατούσε στην βόρεια παραλία της  Ερμιόνης και μάλιστα  15 Αυγούστου το βράδυ, ημέρα αποκορυφώματος των καλοκαιρινών διακοπών. Και λέγαμε μέσα  μας δεν είναι δυνατόν, ίσως βγει ο κόσμος πιο αργά. Μακάρι να έγινε και αυτό.  Ο φίλος που έκανα για λίγο παρέα με πληροφόρησε πως την παραμονή το βράδυ 14 Αυγούστου γύρισε το βράδυ σκόπιμα και στις δύο παραλίες. Ο κόσμος πολύ λίγος σε σύγκριση με άλλες χρονιές  (πέρυσι – πρόπερσι δε μιλάμε για πιο παλαιότερα) και αυτοί περισσότεροι ξένοι – αλλοδαποί. 

Αυτό που είναι αλήθεια και το γνωρίζουμε και εμείς, πως εάν δεν υπήρχε αυτή η σημαντική αύξηση στον θαλάσσιο τουρισμό με σκάφη αναψυχής από αλλοδαπούς τουρίστες, τους καταστηματάρχες ειδών εστίασης «θα τους έκλαιγαν οι ρέγγες» όπως λέει ο λαός. Και να φανταστεί κανείς, πως γι’ αυτό δεν φρόντισε κανένας θνητός σ’ αυτό τον τόπο. Απλώς, προφανώς ήρθε η ώρα, η πανέμορφη θέση που είναι κτισμένη η νυφούλα του Αργοσαρωνικού η Ερμιόνη  με τα δύο απάνεμα  και τις μεγάλες  παραλίες λιμάνια της, να πάρει τη θέση που της  αξίζει και  το μερδικό πού της πρέπει στον τουριστικό τομέα και μάλιστα στον θαλάσσιο που αρχίζει αυτό σιγά- σιγά να γίνεται ορατό!!

Διαφορετικά, οι ανελέητοι και αθεόφοβοι εκτός των άλλων... κυβερνήτες μας το έχουν φροντίσει και αυτό μέσω των συμβούλων τους – επικοινωνιολόγων, ψυχολόγων και άλλων εις ...λόγων... εάν ακόμα δεν το έχουν καταφέρει, πως για όλα αυτά τα δεινά που βιώνουμε σαν λαός (και ακόμα δεν τελειώσαμε) φταίμε εμείς – το πόπολο και όχι αυτοί...  

Αν και αυτό δεν το καταλάβουμε σαν υπεύθυνοι και ελεύθεροι πολίτες, ας ετοιμαστούμε «να βάλουμε όλοι μας τα κεφάλια μέσα...» Και αυτό, να είμαστε σίγουροι, πως αυτή τη φορά, θα κρατήσει πάρα πολύ καιρό. Εμείς οι μεγαλύτεροι, δεν θα προλάβουμε την αλλαγή προς τα πάνω. Μακάρι να κάνουμε λάθος...

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜ.