Ευχές από την Βιβή Σκούρτη για την ονομαστική μου γιορτή - Παρήγορες, που κομίζουν Ελπίδα, Αλήθεια και άλλα... -χωρίς αναισθητικό! - κι' όποιος αντέξει...

 

Μάκη μου καλημέρα.

Σου στέλνω τις ευχές μου για την ονομαστική σου γιορτή, με τις ευχές μου να είσαι καλά και με τη δύναμη που διαθέτεις να πορεύεσαι το Γολγοθά της ευαίσθητης υγείας σου.

          Και πώς; Και πόσο να αντέξει τούτο το σώμα, τούτα τα χέρια που τράβηξαν κουπί και κρόκο από τα σχολικά χρόνια και που τρυπιούνται τρεις φορές την εβδομάδα για να σταθείς γερός. Πώς να αντέξει τούτο το κορμί που έπηζε η αρμύρα επάνω του και μέσα του.

          Γερό να είναι και το μυαλό σου και τα πόδια σου, για να μπορείς να περπατάς την πόλη μας, να συλλέγεις υλικό και να δημοσιεύεις φωτογραφίες και κείμενα με τη δική σου φωνή και την αλήθεια.

Αλήθεια, που κάποιες φορές λειτουργεί ως απειλή, γιατί δεν μπορούν να την ελέγξουν.

  Είναι γνωστό σε όλους ότι προσφέρεις αφιλοκερδώς εδώ και χρόνια στο χώρο της τοπικής ενημέρωσης δημοσίου συμφέροντος, πληροφορώντας για τα κοινωνικά δρώμενα, με έναν δημοσιογραφικό λόγο  «προϊόν» καθημερινής παραγωγής. Ότι παίζεις πρωταγωνιστικό, κοινωνικό, ζωντανό ρόλο στο μηντιακό γίγνεσθαι του τόπου.  Ότι ρίχνεις φως, αναδεικνύεις το ωραίο, το καταγράφεις, το μοιράζεσαι, αλλά και «πολεμάς» χωρίς να φοβάσαι τη «θεάρεστη» αγυρτεία.

Δηλαδή, το από παλιά γνωστό. Ποιο;

Εκείνος που αποκαλύπτει τα κακώς κείμενα του τόπου δεν είναι αρεστός!

Άποψη παλιά με ονοματεπώνυμο: «Δεν φταίει εκείνος που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά εκείνος που το αναδεικνύει». Άποψη εκείνων που συνεχίζουν να αυτοθαυμάζονται με λόγια όπως πάντα ασυνάρτητα για το κακό που προξένησαν στον τόπο μας, αυτές οι χυδαίες φωνές και ψυχές, οι διψασμένες για εκδίκηση, χωρίς να υπολογίζουν ότι η μυρωδιά του καμένου είναι ακόμα στις μύτες μας και της σήψης στον βαριά λαβωμένο Δήμο μας με τις παράτυπες και παράνομες ενέργειές τους που επέφεραν πλείστα δεινά.

          Έτσι η «αόρατη» εξουσία, ευθυγραμμιζόμενη με τις τακτικές και συνταγές των ημερών της σήψης και των φυσικών και ηθικών αυτουργών της, με τα μάτια στραμμένα στην τσέπη του συνταξιούχου ψαρά, απαιτεί σε περίοδο σκληρής οικονομικής τραγωδίας, αμοιβή της θιγμένης υπόληψής της, με την αλαζονική πεποίθηση που της προσφέρει η θέση της και κρίνοντας εκ των προτέρων την ευμενέστερη προς αυτήν απόφαση, για να δοθούν τα χρήματα σε επιλέξιμη φιλανθρωπική χρήση. 

          Τέλος πάντων ημέρα που είναι, αρκετά έχουμε μολυνθεί όλοι κοινωνικά κι αν η κοινωνία άμα διαθέτει ακόμα επιδερμίδα «τσίπα» όπως την έλεγαν οι παλιοί, ας δει το θέμα «άνθρωπος» κι ας σκύψει.

          Είθε, αντί του ιού των ημερών μας, να γίνει η διασπορά της κοινωνικής και ανθρωπιστικής αφύπνισης και διαμαρτυρίας από όλους μας, όσων δεν κοιτούν τη μάσα ως μάσκα, κυρίως από τους νέους μας κι εκείνους που θεωρούνται πνευματικοί άνθρωποι και που συνήθως ΦΕΥ σιωπούν σε όσα ανόσια συμβαίνουν.

                                                          ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ