Άρθρο του Παντελή Κ. Νίκα - δημοσιεύτηκε στο νέο τεύχος του περιοδικού μας "Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα"...

 Ταξίδι στο χρόνο. -  Η πατρογονική τέχνη της Βιεννέζικης ψάθας

Στην είσοδο του σπιτιού μας σε μια γωνιά βρίσκεται μια ξύλινη καρέκλα με ψάθινο κάθισμα παρέα με ένα μικρό στρογγυλό τραπεζάκι.

Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είχα δώσει σημασία στην καρέκλα, ούτε είχα μέχρι τώρα ακούσει κάτι για τη σημασία της και την ιστορία της, ώσπου τυχαία έμαθα ότι αποτελεί σπουδαίο πατρογονικό χειροποίητο αντικείμενο και αποφάσισα να διερευνήσω την ιστορία της Βιεννέζικης περιφρονημένης και παραγνωρισμένης καρέκλας.

 Οι αδελφές της γιαγιάς μου Μαρίας Σπετσιώτου, η Ματίνα και η Άλκηστη Σπετσιώτου-Λίτσα με τα επιδέξια χέρια τους έπλεκαν στο χώρο του σπιτιού τους και τα καλοκαίρια στην αυλή του τις ψάθες της Βιεννέζικης καρέκλας ή πολυθρόνας που είχε κατασκευάσει ο αδελφός τους Αργύρης, επιπλοποιός σπουδαίος στο επάγγελμα ή και επιδιόρθωναν τις κατεστραμμένες, δίνοντας στο έπιπλο τη χαμένη τους αίγλη. Δεν ξέρω που έμαθαν την τέχνη, ούτε μπόρεσα να πάρω πληροφορίες από την υπέργηρη θεία Άλκηστη.

(Σ.Δ. - Ο αείμνηστος Αργύρης Σπετσιώτης, νέος, ωραίος και ερωτικός ...)

Για τις καινούργιες έπλεκαν δικά τους σχέδια επάνω στο τελάρο με το ειδικό βελονάκι γυρίζοντας κάθε φορά το χόρτο και για τις παλιές  έπλεκαν τον πάτο τους επάνω στο έπιπλο.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο έμαθα ότι η φυσική ίνα του χόρτου προέρχεται από φύλλο φοίνικα RAPHIA της οικογένειας Arecacaae, που το μήκος του φτάνει τα 25 μέτρα.

Παρ’ ότι είμαι από τη γενιά που της αρέσει το νέο, το φρέσκο, το μοντέρνο, η ιστορία της οικογενειακής χειροποίητης τέχνης με έκανε να επανεκτιμήσω τα πράγματα. Βλέπω τα παλιά έπιπλα της προγιαγιάς μου προίκα του πατέρα μου με άλλο μάτι. «Μυρίζω»  την ευχάριστη μυρωδιά του ξύλου, του βαμμένου στο χέρι. Παρατηρώ την αψεγάδιαστη λεπτότητα, τη χειροποίητη ομορφιά.