Γριφώδη το σχόλιο του πρώτου Δήμαρχου Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή στην ανάρτησή μας, αλλά ηλίου φαεινότερο σε ποιόν απευθύνεται...

... Και να σκεφθείτε ότι έχουμε άλλα δύο χρόνια μπροστά μας ... 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από τη σελίδα μας στο facebook

Σταμάτης Δαμαλίτης

Χθες στις 12:34 μ.μ.  · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας

Απάντησε! ο Δήμαρχος Ερμιονίδας στην σκληρή αντιπολιτευτική κριτική του κ. Λάμπρου…

«Άρες μάρες κουκουνάρες»… και, η μπάλα στην εξέδρα…

ΚΛΙΚ ΕΔΩ -> Βρομοσκόπιο blog ...

Κι’ όχι μόνο αυτό, τολμάει εκτιθέμενος να υποβαθμίσει το μεγάλο δημοτικό έργο του Δήμαρχου Κρανιδίου και Ερμιονίδας (12 χρόνια) Δημήτρη Καμιζή.

Κύριε Γεωργόπουλε σας λέμε για μια ακόμα φορά, παραδώστε τα κλειδιά του Δήμου μας δεν αντέχουμε και δεν θέλουμε άλλο ξεπεσμό στη γη που μας γέννησε…

STAM.DAM.D.

3Εσείς, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ και Πάνος Αποστόλου

1 σχόλιο

• ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

  Αν και βρίσκομαι κι εγώ όπως και οι περισσότεροι Έλληνες από χθες σ' αυτή την πένθιμη διάθεση, τούτο έχω προς το παρόν να πω μόνο: πως την Ύβρη την ακολουθεί η Νέμεσις κατά τους Αρχαίους προγόνους μας, η Νέμεσις των Θεών ή στην σύγχρονη εκδοχή, το άδικο δεν ευλογείται...

  • Μου αρέσει!

Μερομήνια: Τι καιρό θα κάνει – Ποιους μήνες θα έχουμε πολικές θερμοκρασίες

https://tilegrafimanews.gr/

 Ειδήσεις:  Βαρύ χειμώνα με χιονοπτώσεις ακόμα και μέσα σε μεγάλες πόλεις προβλέπει ο πρακτικός μετεωρολόγος, Νικόλαος Βογιατζής, ο οποίος ασχολείται επί 21 χρόνια με τα μερομήνια, τα οποία δημοσίευσε -όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή- η εφημερίδα Ταχυδρόμος του Βόλου.

 Όπως τονίζει, ο χειμώνας θα είναι σχετικά ήπιος μέχρι το Δεκέμβρη, όμως για τους επόμενους τρεις μήνες φαίνεται πως θα «δείξει τα δόντια του».

Ας δούμε αναλυτικά όσα προβλέπει:>>>>

Το τελευταίο αντίο στον Μίκη Θεοδωράκη από το blog …

Ήταν ο Έλληνας που γαλουχήθηκαν οι μεταπολεμικές γενιές και τον είχαν κάνει σύμβολό τους!  

Μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του φούσκωσε τα στήθη μας με Εθνική υπερηφάνεια, μας ενέπνευσε την Ελευθερία, μας έκανε να αισθανόμαστε Έλληνες και τιμή μας που οι άλλοι… μας αποκαλούσαν Κουμουνιστές!

Καλό σου ταξίδι Μίκη  και σε εμάς που μένουμε ακόμα σ’ αυτό τον περαστικό βίο, υπάρχει μέσα μας αυτή η ανεξίτηλη στάμπα των υψηλών ιδανικών  της Δημοκρατίας, που δεν θα απεμπολήσουμε ποτέ…

Έτσι περνούν οι άνθρωποι στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ!

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Το τραγούδι που αποχαιρέτησε χωρίς μουσική - ως επικήδειο στο εξόδιο- τον πατέρα της Μίκη Θεοδωράκη η κόρη του Μαργαρίτα...

Για εμάς δεν είναι ένα απλό τραγούδι και ριγούμε στο άκουσμά του, γιατί μας συνδέει με τα πολύ νεανικά μας χρόνια (55 - 60 περίπου πριν) που μέσα στα τόσα τραγούδια  το είχαμε επιλέξει και το χορεύαμε "Χασάπικο"  - ρυθμός 2/4

Μαζί με το φευγιό σου Μίκη, ρίγησε και η δική μας καρδιά- από αισθηματικές - νοσταλγικές θύμησες, των τρυφερών μας χρόνων!...

Καλό ταξίδι αγαπημένε μας - ως ύστατη ευχή! ...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

...Κλαίνε τα δέντρα κλαίνε...

https://www.youtube.com/watch?v=L6RvN9IucAg

Μίκης Θεοδωράκης: Τι συμβαίνει όταν στη χώρα κηρύσσεται «εθνικό πένθος»

https://www.newsbomb.gr/ellada/story/

 Τριήμερο εθνικό πένθος για το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά το υπουργικό Συμβούλιο της Πέμπτης 2 Σεπτεμβρίου.

«Τη σημερινή μας συνεδρίαση σκιάζει δυστυχώς μία πολύ θλιβερή είδηση: Ο Μίκης Θεοδωράκης περνά πια στην αιωνιότητα. Η φωνή του σίγησε και μαζί του σίγησε και ολόκληρος ο Ελληνισμός», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκινώντας την εισαγωγική τοποθέτησή του στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Εθνικό πένθος μπορεί να κηρυχθεί από το θάνατο πολλών ανθρώπων έπειτα από μια φυσική καταστροφή, ένα τρομοκρατικό χτύπημα ή κάποιο άλλο δυστυχές γεγονός, όπως και από το γεγονός θανάτου ενός ιδιαίτερα σημαντικού ανθρώπου για ένα έθνος ή λαό. Χαρακτηρίζεται από πένθος που επιφέρει και μνημονικές δραστηριότητες που παρατηρούνται στην πλειοψηφία του πληθυσμού μιας χώρας.

Τι ορίζει όμως το «εθνικό πένθος»

Σε ένδειξη πένθους, το κράτος αποφασίζει σε ορισμένες περιπτώσεις το κλείσιμο δημοσίων υπηρεσιών ή σχολείων, την ανάρτηση των σημαιών μεσίστια για μία ή περισσότερες ημέρες. Παρόμοια εκδήλωση πένθους μικρότερης διάρκειας είναι η τήρηση ενός λεπτού σιγής σε συναθροίσεις και συγκεντρώσεις.

Το Ελληνικό κράτος έχει κηρύξει εθνικό πένθος στις εξής περιπτώσεις:>>>

Ο λεκές... στην ιστοσελίδα του Δήμου Ερμιονίδας με τη σημερινή δημοτική αρχή που δεν θα σβήσει ποτέ !! - ούτε με ακουαφόρτε..

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 2/9/2016 με αποδέκτη τη δημοτική αρχή 1/9/2014 -31/8/2019 και όποιον συνδημότη μας έχει διαφορετική άποψη χωρίς αποδείξεις μέχρι και στις μέρες μας ...

... ο λόγος, για τη διαγραφή από την ιστοσελίδα του Δήμου της ανάρτησης με τον τόμο της ενημέρωσης των δημοτών, για τα πεπραγμένα της προηγούμενης δημοτικής αρχής για τα έτη 2011 - 2014 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΌ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ BLOG...

Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2014

Δημήτρης Καμιζής ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ! - Θα περάσει στο Πάνθεο των δημοτικών αρχόντων της Ερμιονίδας!!!

Η ιστορία της Ερμιονίδας μια μέρα θα μιλήσει γι' αυτόν...

Ήταν διορατικός, με καθαρή πολιτική σκέψη, δημιουργικός, νοικοκύρης, καλός διαχειριστής του δημοτικού χρήματος  και φεύγει με το κεφάλι ψηλά!!!

----------------------------------------------------------------------------------

Δήμος Ερμιονίδας  Δήμαρχος 

Δημήτρης Καμιζής

Εμημέρωση Πεπραγμένων της Δημοτικής Αρχής 
κατά  τα έτη  2011 - 2014

Ανάρτηση στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου -> http://www.dimosermionidas.gr/ που στη συνέχεια με την επόμενη δημοτική αρχή διαγράφει...

ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.

 

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - άρθρα του για όσους τους αφορούν και τον αφουγκράζονται....

Των Νεοελλήνων η αυτοπαραίτηση

Χρήστος Γιανναράς

29.08.2021 • 20:48

Θα ήθελα να συστήσω στον αναγνώστη ένα πρόσφατα εκδεδομένο βιβλίο, από τα θεμελιώδη, πιστεύω, για την οικοδόμηση της νεοελληνικής αυτοσυνειδησίας – ή για τον φωτισμό του κενού απουσίας της. Τίτλος του βιβλίου: Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της – Η γένεση μιας νεοκλασικής πρωτεύουσας. Συγγραφέας, ο αρχιτέκτονας Γιάννης Τσιώμης (1944-2018), εκδότης οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Το βιβλίο σαφώς υπερβαίνει τον χαρακτήρα μελετημάτων αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, κεντρικό του θέμα είναι: πώς «κατασκευάζεται» μια κρατική «πρωτεύουσα», όχι για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες και οι στόχοι ενός εθνικού (ή πολυεθνικού) πληθυσμού, αλλά για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις και σκοπιμότητες συγκεκριμένου ιδεολογήματος. Στα τέλη του 18ου – αρχές του 19ου αιώνα, η Αθήνα ήταν «μια ερειπωμένη, κατεστραμμένη κωμόπολη», το όνομά της όμως παρέπεμπε, τους νεήλυδες στον πολιτισμό έποικους της Ευρώπης, στη μοναδική δυνατότητα να επινοήσουν μια πολιτισμική 

τους διαφοροποίηση.

«Η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα προτού καν γίνει πόλη», από τοπωνύμιο μεταποιήθηκε σε ιδεολόγημα. Ας διαβάζαμε οι σημερινοί Ελληνώνυμοι (από την πλήθουσα, έντιμη δυτική ιστοριογραφία, τουλάχιστον το ξεστραβωτικό βιβλίο του Jacques Le Goff, Η Ευρώπη γεννήθηκε τον μεσαίωνα;): Θα συνειδητοποιούσαμε (φυσικά οι απροκατάληπτοι) ότι η ίδρυση του ελλαδικού κρατιδίου «επετράπη» από τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις μόνο με την προϋπόθεση ότι η δομή, ο χαρακτήρας, οι θεσμοί και οι λειτουργίες του ελληνώνυμου σκευάσματος, θα απέκλειαν, με απροκάλυπτες, εξευτελιστικές εγγυήσεις, να ξανα-υπάρξει «Ελληνική Οικουμένη» (η χλευαστικά παρονομασμένη σε «Βυζάντιο»).

Από τα πρώτα βήματα της πλαστογραφίας –μεταποίησης ενός πολιτισμικού «παραδείγματος» σε θεμελιωδώς αλλοτριωμένο «εθνικό» κρατίδιο– ήταν να συνδεθεί η ελληνώνυμη συλλογικότητα απευθείας με την κλασική Αρχαιότητα, παρακάμπτοντας την «Πόλη και την Αγια-Σοφιά». Πρώτο βήμα: «Να σχεδιάσουν οι αρχιτέκτονες το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο των Αθηνών πάνω σε μια πραγματική tabula rasa… Ξηλώθηκε η οργάνωση του χώρου που ίσχυε στην πρώην οθωμανική επαρχία… με σκοπό την ένταξή της σ’ έναν άλλο, ευρωπαϊκό, νεωτερικό, καπιταλιστικό» σχεδιασμό.

Ο Τσιώμης δείχνει, με διαυγέστατη κριτική οξύνοια και αφομοιωμένη γνώση του δυτικού «παραδείγματος» ότι ο «νεοκλασικισμός» που επελέγη, σαν αισθητική έκφραση της καθαρμένης από το «Βυζάντιο» Ελλάδας, ήταν «μια ανανεωμένη εκδοχή του Διαφωτισμού… παιδί του Διαφωτισμού… απότοκο και μια από τις νεωτερικές μετενσαρκώσεις του στην πολιτική του διάσταση».

Σε ένα κεφάλαιο, που ο συγγραφέας το επιγράφει «Βία κατά του χώρου», τίθεται το ερώτημα: «Μπορούμε άραγε να συλλάβουμε την τιτάνια προσπάθεια που απαιτήθηκε, ώστε ένας χώρος, που ώς τότε αποτελούσε απειροελάχιστο τμήμα μιας αυτοκρατορίας, να συγκροτηθεί σε κρατικό μόρφωμα; Το ζητούμενο δεν ήταν μόνο να οριοθετηθεί η επικράτεια μέσα σε νέα σύνορα, αλλά και να εδραιωθεί στη συνείδηση των κατοίκων της (στην εθνική συνείδηση) ως νέα γεωγραφική οντότητα, όπου θα ίσχυαν εφεξής νέοι νόμοι και νέοι κοινωνικοί συσχετισμοί. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να ξεριζωθούν οι προηγούμενοι, να δημιουργηθεί ένα κέντρο αναφοράς, μια πρωτεύουσα, να οικοδομηθεί ένα κράτος».

«Αυτό το τοπίο μετάλλαξε ο νομοθέτης (ο τάχα και πολιτικός), μετά την ανεξαρτησία της χώρας, φτάνοντας στο σημείο να παραχαράξει και να μεταλλάξει την ίδια τη γεωγραφία». Από καταγωγής του το ελλαδικό κράτος, δέσμιο στον στείρο μιμητισμό της Δύσης, αγνοεί τη διαφορά (μοιάζει να την παραβλέπει) της ελληνικής κοινωνίας από την societas της Δύσης. Η κοινωνία είναι ένα κατόρθωμα υπέρβασης των αναγκαιοτήτων που διέπουν την πρακτική της χρησιμότητας, για χάρη του αυτοσκοπού της υπαρκτικής ελευθερίας. Societas είναι «ο εταιρισμός επί κοινώ συμφέροντι», η προτεραιότητα της ατομικής κατασφάλισης έναντι των διακινδυνεύσεων που συνεπάγεται η περιπέτεια της σχέσης, δηλαδή της αυθυπέρβασης.

Ο τίτλος «βία κατά του χώρου» είναι ένας εύστοχος εντοπισμός της αγεφύρωτης διαφοράς που διαστέλλει και διαφοροποιεί πολιτισμούς, όχι συμπτώματα, όχι μορφολογικά απλώς χαρακτηριστικά. Διαφοροποιεί «καισαρικά» τον Πύργο του Αϊφελ από τον Παρθενώνα, τη δημοκρατία από τη res publica, τα «ατομικά δικαιώματα» από την «ιερότητα» της πολιτικής, τη γνώση ως φωτισμό από τη γνώση ως χρηστική κατανόηση – και μύριες ανάλογες διαφορές. Η απόλυτη προτεραιότητα της ατομικής αυταρχίας έναντι του αθλήματος της συνύπαρξης είναι αλλαγή του τρόπου της ύπαρξης και η αλλαγή αυτή συνεπάγεται όχι μορφολογικές μεταβολές, αλλά αληθινή κοσμογονία.

Το συναρπαστικό βιβλίο του Γιάννη Τσιώμη είναι μια ακόμα περίπτωση που ξαφνιάζει, συγκλονίζει, συναρπάζει, έστω κι αν το παιχνίδι μοιάζει οριστικά χαμένο. Εχουν αλλοτριωθεί οι θεμελιώδεις συντεταγμένες του ελληνικού αθλήματος της συνύπαρξης και η επιστροφή – επανεύρεσή τους προϋποθέτει μετάλλαξη των νάνων σε γίγαντες.

Οποιος θεωρεί «απαισιόδοξο» το συμπέρασμα, ας παρακολουθεί, όσο αντέχει, τον ευτελισμό του δημόσιου λόγου και της «πληροφόρησης».

 

Ο καθηγητής κ. Γιώργος Πιπερόπουλος - Θυμάται και αποχαιρετά με το τελευταίο αντίο, τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη...

Καλό σου Ταξίδι Μεγάλε μας Μίκη!

 Αποχαιρετά ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

                                       

     Σε ευχαριστώ, όπως ΟΛΟΙ οι Έλληνες και μαζί μας η Οικουμένη, για τα μουσικά έργα σου (και όχι μόνο) και όπως με σεβασμό σου είχα πει και από κοντά όταν το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας σε τίμησε με τον τίτλο του Διδάκτορα της Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, με τη μουσική σου χόρεψα συρτάκι ως φοιτητής στη Νέα Υόρκη, λέκτορας στη Βοστώνη και αργότερα στη Γερμανία και την Αυστρία και και μετά ως Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη...

     Από σήμερα και στην αιωνιότητα θα μάθεις εκεί στον Παράδεισο όλους τους Αγγέλους να χορέψουν στη Μουσική σου ενώ οι επόμενες γενιές Ελλήνων και η Ανθρωπότητα θα συνεχίσει να απολαμβάνει το τεράστιο Μουσικό σου έργο

     Υποκλίνομαι με θαυμασμό, σεβασμό και αγάπη

Απάντησε! ο Δήμαρχος Ερμιονίδας στην σκληρή αντιπολιτευτική κριτική του κ. Λάμπρου…

  «Άρες μάρες κουκουνάρες»… και, η μπάλα στην εξέδρα…

ΚΛΙΚ ΕΔΩ -> Βρομοσκόπιο blog ...

Κι’ όχι μόνο αυτό, τολμάει εκτιθέμενος να υποβαθμίσει το μεγάλο δημοτικό έργο  του Δήμαρχου Κρανιδίου και Ερμιονίδας (12 χρόνια)  Δημήτρη Καμιζή.

Κύριε Γεωργόπουλε σας λέμε για μια ακόμα φορά, παραδώστε τα κλειδιά του Δήμου μας δεν αντέχουμε και δεν θέλουμε άλλο ξεπεσμό στη γη που μας γέννησε…

STAM.DAM.D.

Ο γρίφος του blog σήμερα…

Το ζεύγος, επισκέφθηκε την έκθεση…

Πρόβαλλε το εγώ του, όπως συνηθίζει…

Είπε τις παπαριές του  ->  συγχωρήστε μου την έκφραση…  

Εξέφρασε συγχαρητήρια μέσα από τα δόντια του(!) και, αποχώρισε…

Τελικά γι’ αυτή την νόσο, δεν έχει βρεθεί ακόμα το εμβόλιο! – λυπόμαστε…

STAM.DAM. D.

Ο Βενιαμίν της μεγάλης οικογένειας Καραγκιοζοπαιχτών καλλιτέχνης κ. Σωτήρης Χαρίδημος στο Μουσείο Παιχνιδιών Ερμιόνης....

Χθες το βράδυ είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε τον μικρότερο (ιστορικά) καλλιτέχνη της γνωστής οικογένειας  Καραγκιοζοπαιχτών  κ. Σωτήρη Χαρίδημο στο Μουσείο Παιχνιδιών Ερμιόνης. 

Η επίσκεψή του με ανθρώπους του περιβάλλοντός του είχε σκοπό να δει από κοντά να εκθέτεται  το έργο του από προσωπογραφίες και άλλα των ηρώων της Επανάστασης του 21 που ευγενικά προσφέρθηκε να δημιουργήσει για την επετειακή έκθεση του μουσείου μας.

Ο κ. Χαρίδημος και η συνεργάτης του στο Μουσείο - Θέατρο Σκιών ΄ κα Λουκία Σταυρίτη μαζί με την υπεύθυνη του δικού μας μουσείου -Μ.Π.Ε.- κα Μαρία Τράκη μπροστά στο φωτογραφικό φακό μας για μια αναμνηστική φωτογραφία... 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ -> για τους νέους αναγνώστες μας ....

Μουσείο – Θέατρο Σκιών Χαρίδημος

Η Συλλογή  Φιγούρας Θεάτρου Σκιών Σωτήρη Χαρίδημου, πήρε το όνομα της από την πλούσια συλλογή της γνωστής οικογένειας Καραγκιοζοπαιχτών «Χαρίδημοι», που μεσουράνησε τόσο με τις παραστάσεις, όσο και με τη λαϊκή ζωγραφική του  Ελληνικού Θεάτρου Σκιών, από την αρχή του περασμένου αιώνα και μέχρι τη δεκαετία του ’80.

Ένα μουσείο που παρουσιάζει την παλιά και νεώτερη ιστορία του Καραγκιόζη, καθώς και την εξέλιξη της φιγούρας του Θεάτρου Σκιών, από το 1850  μέχρι σήμερα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Έργο απαράμιλλης καλλιτεχνίας και έμπνευσης από τον αείμνηστο Ερμιονίτη φίλο Κώστα Α. Γκάτσο!! ....

Οι φιγούρες του Θεάτρου Σκιών από ψηφιδωτό σε συλλογή συλλέκτη στην Ερμιόνη!

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΜΑΛΙΤΗΣ 

Σκέψεις και περισυλλογή για τη ζωή και το θάνατο….

 

... Όταν είσαι έτοιμος, δεν φοβάσαι ποτέ...

Κάθε φορά όταν πεζοπορώ περνώ από το νεκροταφείο μας να ξεκουραστώ για λίγο. Και έχοντας μπροστά μου όλα τα μνήματα των προγόνων μας αλλά και άλλων συμπολιτών που έχουν εκδημήσει, - σε πολλές περιπτώσεις και νεότερων από εμάς, πέφτω σε βαθιά σκέψη και περισυλλογή. Συνεχώς στροβιλίζει στο νου μου, η μεγάλη αγωνία, αυτή της ζωής μας και του θανάτου!

Και μέσα στην περιδίνηση  αυτού του σημαντικότατου προβληματισμού, μια φωνή μου λέει μέσα μου, πως «όλοι οι άνθρωποι φυσικά και εγώ, πρέπει να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός, που κανείς θνητός δεν μπορεί να αποφύγει». Και αυτή η φωνή συνεχίζει να μου λέει ότι - «μπροστά στο Θάνατο πρέπει στεκόμαστε με υπερηφάνεια – αγέρωχοι, με πίστη και όχι με οδυρμούς και  κλάματα! - Γιατί «ο θάνατος, πατείται θανάτω»...

Άλλωστε αυτό αναφέρεται στο τροπάριο της Εκκλησίας μας με την Ανάσταση του Χριστού. 

«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

Βραδινή συνάντηση - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

Τέτοιες στιγμές με κρατάνε στο blogging!

Όσο σεμνός και ταπεινός να είσαι, αισθάνεσαι ωραία και λες, αξίζει όλη αυτή η περιπέτεια... και ό,τι αυτή κουβαλάει μαζί της, όταν με συναντούν συμπολίτες στο δρόμο ξένοι, άγνωστοι σε εμένα, όπως συνέβη για μια ακόμα φορά και σήμερα και σου λένε - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

Και πώς να μη συγκινηθώ κάθε φορά που συναντιέμαι καθ' οδόν με νέα παιδιά εφήβους ή και μεγαλύτερα καθημερινοί επισκέπτες του διαδικτύου και του blog μας κατά δική τους ομολογία και με χαιρετούν με το - γεια σου STAM.DAM.

Μια φορά συνάντησα στο δρόμο μια παρέα μικρών παιδιών 15χρονα αγόρια και κορίτσια και λέγανε ο ένας στον άλλο – «να ο δικός σου»...

Γι’ αυτές τις καλές και συγκινητικές στιγμές που μου χαρίζει το blogging και για πολλές άλλες που με πληροφορούν από συζητήσεις που γίνονται και μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, αξίζει αυτή η κοπιαστική και γεμάτη αγωνία ενασχόληση και όλες αυτές οι οδυνηρές περιπέτειες και συκοφαντικές ταπεινώσεις που έχω υποστεί από τους γνωστούς... και για γνωστούς λόγους... που σας είναι γνωστές!!

Αυτό το συναίσθημα με χαλυβδώνει και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω!!

Σας υπόσχομαι περισσότερη ενημέρωση με τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί η επιλογή αυτή, κάνει το λιγότερο κακό, από όλες τις άλλες επιλογές...

Αρκεί, την Υγειά μας να'χουμε.

Αντί για καλημέρα

STAM.DAM.D.

------------------------------------------------------------------

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ -> Τέτοια ώρα ξέρετε που πηγαίνω ....

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ

«ΟΙ ιδανικές κοινωνίες ανθρώπων στα κρεβάτια του πόνου»…

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ...