Λέγεται ότι το καλό όνομα είναι πολυτιμότερο από ένα
ακριβό μύρο και η ημέρα του θανάτου από την ημέρα της γέννησης.
Η σημερινή ημέρα με γυρίζει 27 χρόνια πίσω, την ημέρα
που εκοιμήθη ο πατέρας μου. Την ημέρα που είδα πώς είναι να αποχωρίζεται η ψυχή
από το σώμα,
μιας και ήμουν μαζί του, κρατώντας του το χέρι και
μιλώντας του.
22 Αυγούστου 1996 και ώρα 5:30μμ
την ώρα που σήμαινε η καμπάνα για τα εννιάμερα της
Παναγίας.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε και κάτι άλλο που έχει
ειπωθεί: ότι είναι πιο φρόνιμο να επισκεφτείς ένα σπίτι που πενθούν παρά ένα
σπίτι που γλεντούν.
Εύχομαι να έχουμε μία ευλογημένη μέρα και αν είμαστε
με ανθρώπους που αγαπούμε ας μην αμελήσουμε να τους το πούμε!!!
Ας μην αμελήσουμε να τους πάρουμε μία αγκαλιά γιατί
ποτέ δεν ξέρουμε ποια θα είναι η δική μας μέρα μιας και κάθε άνθρωπος έχει ένα
τέλος ένα τέλος που θα πρέπει κάθε μέρα όσο ζούμε να το θυμόμαστε γιατί αυτή η
θύμηση θα μας κάνει πιο ανθρώπινους με τους ανθρώπους!
Αυτή η θύμηση θα μας συμφιλίωση με τους εχθρούς μας
αυτή η θύμηση Θα μας συμφιλίωση με τον Θεό!
Μία προσευχή παρακαλώ υπέρ αναπαύσεως για τον δούλο
του Θεού Κωνσταντίνο.
Καλημέρα όλη μέρα!!!
========================================================================================================================================================
Ο συνετός
σου λόγος με συγκίνησε, να’ σαι καλά ν’ αγαπάς και να θυμάσαι τα αγαπημένα σου
πρόσωπα. Θέλω να σε γνωρίσω…
