Αποσπάσματα
από τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε ο πρόεδρος του «Ερμιονικού Συνδέσμου»,
Γιάννης Σπετσιώτης, κατά την εξόδιο ακολουθία του αείμνηστου Απόστολου Γκάτσου
στον Ι.Ν. των Αγίων Θεοδώρων του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών.
[…]Η φωνή της
καμπάνας θλιμμένη, το άγγελμα του πόνου αντηχεί! Ο άνθρωπος - σύμβολο και
ορόσημο της Ερμιόνης «μετέστη εξ ημών», σύμφωνα με τις βουλές του Θεού. Έφυγε
για τον ουρανό απαλλαγμένος από το βάρος των χρόνων, πλήρης ημερών. Τώρα
ανάλαφρος, μυριοπτέρυγος ταξιδεύει μ’ ένα στεφάνι φως στα ασημένια του μαλλιά
για την αιωνιότητα. Μα τέτοιοι άνθρωποι όποτε και να φύγουν πάντα είναι νωρίς…
«Φυσάει και λιγοστεύει ο κόσμος.
Φυσάει, φυσάει και μεγαλώνει ο άλλος.
Ο θάνατος, ο πόντος ο γλαυκός κι’ ατέλευτος.
Ο θάνατος, ο ήλιος χωρίς βασιλέματα».
[…]Τούτη την
ώρα, μια μικρή προσευχή ανεβαίνει στα χείλη όλων μας: «Θεέ μου, σ’ ευχαριστούμε
που μοιράστηκες αυτή την ύπαρξη μαζί μας!»… Οι στίχοι του ποιητή στη σκέψη μας,
βάλσαμο της ψυχής μας:
«Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο
και η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι’ είναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;»
[…]Δρόμο καλό
να ’χεις, «δάσκαλε σοφέ», μακάριο κι ευλογημένο! Στην ανάπαυσή σου κοίταζε την
Ερμιόνη και το Σύνδεσμό μας. Κοίταζε και τη νεολαία μας που τόσο αγάπησες και
ζήτα παρακλητικά από την Παναγιά να «σκεπάζει» τα παιδιά της, όπου κι αν
βρίσκονται, στην Ερμιόνη κι αλλού…. Είμαστε όλοι βέβαιοι πως ο Θεός του ουρανού
θα υποδεχθεί τη μακάρια ψυχή σου λέγοντας:
«Οίδα σου Απόστολε τα έργα και την αγάπην και την πίστιν και την διακονίαν και την υπομονήν σου και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων»
«Οίδα σου Απόστολε τα έργα και την αγάπην και την πίστιν και την διακονίαν και την υπομονήν σου και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων»
«Είσελθε εις
την χαράν του Κυρίου σου!».
Γένοιτο!
