Η νοσταλγία ξεπήδησε σήμερα από τα έγκατα του νου και σαν θαλασσινό αεράκι μου φέρνει θύμησες από τα παλιά. Φωνές προσώπων αγαπημένων που έφυγαν. Εικόνες τόπων λατρεμένων που χάθηκαν.
Η μνήμη είναι το αποθετήριο των αισθήσεων. Χρώματα, μελωδίες, γεύσεις,
αρώματα, χάδια δεν αφήνουν τη λήθη να σβήσει το παρελθόν. Ακόμη κι αν αυτό έχει
ξεθωριάσει, οι αναμνήσεις ρίχνουν πάνω του φως, σαν τον Ήλιο που ξεπροβάλει
μέσα απ' τη συννεφιά.
Το παρελθόν είναι παρόν, μέσα από φωτογραφίες, ακούσματα, ζωγραφιές.
- Σαν αυτές που μας άφησε ο σπουδαίος Μπιλ Πάπας.
Αλήθεια, ποιος θυμάται το σπουδαίο συμπατριώτη μας;
Γνωρίζουν οι νεότεροι Ερμιονίτες το βίο και το έργο του;
(Σημ. του blog -> εκτός από το ζωγραφικό του έργο ήταν σκιτσογράφος στους Τάιμς του Λονδίνου)
------------------------------------------------------------------------
Σκέφτηκε κάποιος να τιμήσει το, μακαρίτη πλέον, Μπιλ;
Το πρωινό του Δεκαπενταύγουστου με βρήκε να σκαλίζω το αρχείο μου και ένοιωσα την επιθυμία να μοιραστώ κάποια πράγματα. Είναι τρία έργα του Μπιλ. Μια άποψη της Ερμιόνης
Και δύο προσωπογραφίες. Ο μπάρμπας Γιάννης Σπετσιώτης ή Ντελένιας μάγκας της παλιάς εποχής και γλεντζές και Παναγιώτης Γρηγορίου ή Μπαλής άνθρωπος καλοσυνάτος και αξιοπρεπής.
Προσθέτω και δύο φωτογραφίες όπου εικονίζονται οι προαναφερόμενοι μαζί με παρέες ψαράδων.
Είναι
στην ταβέρνα του Κώστα Φασιλή ή Κουφοτσέλου δεκαετία του '60.
