Σε ηλικία 104 ετών έφυγε για τα επέκεινα η θεία μου - σύζυγος του Γιάννη Δαμαλίτη, αδερφός του πατέρα μου.
Μας είχε εντυπωσιάσει όλους ο μακρύς βίος της και δεν έχω υπόψη μου κάποιον στην περιοχή μας που έζησε τόσα πολλά χρόνια. Έψαξα στις πηγές να βρω κάτι για τους αιωνόβιους αλλά από τις πληροφορίες που πήρα, τίποτε δεν ταίριαζε που να δικαιολογεί, τη μακροζωία της.
Ωστόσο, η τύχη της που πρέπει να παραδεχτούμε, ήταν πως τα παιδιά της, ειδικά η πρώτη της κόρη η Μαρίνα τη περιποιήθηκαν πάρα πολύ και ήταν νύκτα – μέρα δίπλα της.
Δεν είμαι ειδικός και δεν ξέρω πόσο μπορεί να συμβάλλει στη ζωή ενός ανθρώπου η ξενοιασιά, πως κάποιος άνθρωπος είναι δίπλα του σε τόσο μεγάλη ηλικία και θα κάνει τα πάντα!!
Όπως και να’ χει, η θεία μου η Βαγγελιώ μέχρι
τα 100 χρόνια είχε καθαρό μυαλό και αυτό, εκτός των άλλων ... μπορεί να σχετίζεται με τη μακροζωΐα μας.
Ωστόσο, ο φθοροποιός χρόνος είναι αμείλικτος και δεν ξεχνάει κανένα μας – γρήγορα ή αργά και αυτό πρέπει να κρατάμε στη ζωή μας …
Εύχομαι, καλό να είναι το ουρανοπόρο (κατά την
παράδοση) ταξίδι της και στα ξαδέρφια μου η Μαρίνα, ο Σταύρος και η Μάτα να είναι καλά, να τη θυμούνται και να
την μνημονεύουν...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΛΙΤΗΣ
