Δημήτρης Τουτουτζής -> επιλογές από το διαδίκτυο...

 

Σταμάτη καλημέρα εύχομαι να είσαι καλά, δύναμη και κουράγιο στον πολύ δύσκολο αγώνα που κάνεις κάθε εβδομάδα  για την συνέχεια της ζωής.

Με αιτία ένα μήνυμα που μου έστειλε κάποιος φίλος μου, το κείμενο το οποίο μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο στον τρίτο Ιστότοπο, αν πληκτρολογήσεις στο Google:

Χρήστος Α. Σαρτζετάκης. Αμέσως πιο κάτω υπάρχει ο Ιστότοπος του Σαρτζετάκη, στον οποίο βρήκα το κείμενο που σου διαβιβάζω για ανάρτηση.

Επειδή διαβάζοντας καθημερινά τις αναρτήσεις σου, πιστεύω ότι είσαι γνώστης των γεγονότων που αναφέρονται στις αναρτήσεις σου. Πιστεύω ότι θα το αναρτήσεις. Από το κείμενο θα διαπιστώσεις ότι πολιτικά είναι κεντρώος. Δεν διστάζω να σου ομολογήσω ότι δεν μου άρεσε η εκλογή του, μόνο από το λόγο των δίχρωμων ψηφοδελτίων που είχαν οριστεί. Καθαρή πίεση στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Διαβάζοντας πρώτα το κείμενο που μου έστειλε ο φίλος μου, και μετά αυτό, που σου διαβιβάζω εγώ, ομολογώ ότι τον αδίκησα πολύ. Θα προσπαθήσω  να βάλω το όνομά μου στο τέλος αναφέροντας ότι αναλαμβάνω την ευθύνη για την ανάρτηση. Ή αν νομίζεις ότι αυτό δεν σε καλύπτει, έμπα στον ιστότοπό του και από εκεί μετάφερέ το. Να είσαι πάντα καλά.

Δημήτρης Τουτουντζής

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

Πρώην Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

*******

M N H M H E Θ Ν Ι Κ Η

(Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 56 ἐτῶν ἀπὸ τῆς συντριβῆς

τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ)

*****

>>>>

Μοίρα και πεπρωμένο

e-mail  στο blog ...

Πηγή -> Ιστότοπος  Capital.gr 

Θοδωρής Γιάνναρος Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής

Το κείμενο αναρτήθηκε μετά από επεξεργασία και συμπληρώσεις από τον Δημήτρη Τουτουντζή 

Κάποιοι λένε πως το πεπρωμένο είναι  το καθορισμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο, αυτό που κατευθύνει  την ανθρώπινη ζωή, χωρίς ο άνθρωπος να είναι σε θέση να αντιδράσει. Γιατί η μοίρα είναι εκείνη που έχει καθορίσει το μέλλον και την εξέλιξή του. 

Κάποιοι άλλοι είναι πεπεισμένοι πως η μοίρα θεωρείται κάτι υπερφυσικό, που διαμοιράζει στον κόσμο τα καλά και τα κακά και το πεπρωμένο επαγρυπνεί, για να τηρούνται αυστηρά  όλα όσα προδιαγράφηκαν από τη μοιραία μοίρα. Συνεπάγεται, λοιπόν, κατ’ αυτούς, πως το πεπρωμένο είναι, κατά κάποιον τρόπο, το γέννημα αυτού που ονομάζεται μοίρα. Είναι έτσι όμως;

Η μοίρα από τη μία και το πεπρωμένο από την άλλη είναι δύο όροι που τείνουν λανθασμένα να χρησιμοποιούνται ως ισοδύναμοι στις μεταξύ μας συνομιλίες ή γενικά στο νου μας. Ακούμε ανθρώπους συχνά να λένε "συνάντησε τη μοίρα του” ή "πρέπει να είναι το πεπρωμένο του”, αλλά έχουμε ποτέ αναρωτηθεί ποτέ ποιες είναι οι πραγματικές  διαφορές μεταξύ μοίρας και  πεπρωμένου; 

Ο όρος μοίρα σημαίνει "αυτό που έχει ειπωθεί”. Αναπόφευκτα, λοιπόν, η μοίρα έχει να κάνει μάλλον με αυτό που έχει προκαθοριστεί για τη ζωή μας, για τη ζωή και τον βίο καθενός από μας ξεχωριστά. Έτσι λοιπόν, η μοίρα βασίζεται στη φαντασίωση των ανθρώπων ότι υπάρχει μια  τάξη-νομοτέλεια στο σύμπαν που δεν είναι δυνατό να αλλάξει, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά μπορεί να προσπαθήσουμε και να αγωνιστούμε. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν πως οι τρεις θεότητες -Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος-, ή οι τρεις Μοίρες, αποφάσιζαν εκείνες την τελική πορεία των ανθρώπων, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη θέλησή τους ή την πίστη τους για κάτι καλύτερο που θα μπορούσαν οι ίδιοι να προκαλέσουν.

Π.χ., οι άνθρωποι που βιώνουν δυστυχία και μαρασμό συχνά έχουν την εντύπωση πως ευθύνεται γι’ αυτό αποκλειστικά η μοίρα. Απαισιόδοξοι και μελαγχολικοί όροι όπως το "σφραγίζω τη μοίρα κάποιου” ή "μια μοίρα χειρότερη και από τον θάνατο” αποδεικνύουν περίτρανα πως η μοίρα είναι κάτι μάλλον ανεπιθύμητο και όπως έχει παγιωθεί στις σκέψεις των ανθρώπων και στο υποσυνείδητό τους, μάλλον και εξαιρετικά αρνητικό.

Σε πνευματικό επίπεδο, η μοίρα η αναπόφευκτη είναι αυτό που πάντα συμβαίνει και θα συνεχίσει να συμβαίνει,  όταν αγνοούμε την ίδια τη ζωή μας και δεν κάνουμε τίποτα για να επανασυνδεθούμε με την ψυχή ή την αληθινή μας φύση. Όταν εγκαταλείπουμε την πορεία και την εξέλιξη της ζωής μας στη μοίρα, βασικά παραδίνουμε τον έλεγχό της σε άλλους, καθώς και σε εξωτερικές καταστάσεις που διαμορφώνονται αναπόφευκτα και νομοτελειακά όταν έχουμε αφεθεί σε μια τυχαία πορεία με προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Όταν δεν κάνουμε καμία προσπάθεια, τίποτα δηλαδή, να αλλάξουμε και να εξελιχθούμε συνειδητά, αυτό που συμβαίνει είναι μοιραίο. Είναι η μοίρα.

Το πεπρωμένο από την άλλη οριοθετεί περισσότερο θετικούς συνειρμούς απ’ ό,τι η  μοίρα. Στα λατινικά, η  λέξη που αναφέρεται στο πεπρωμένο "destinare” σημαίνει "αυτό που έχει παγιωθεί”. Αν και αυτός ο ορισμός αναφέρεται επίσης στην ιδέα των προκαθορισμένων γεγονότων, το πεπρωμένο είναι κάτι που μπορούμε να διαμορφώσουμε και να αλλάξουμε αν θελήσουμε και δεσμευτούμε. Στον αντίποδα της μοίρας, υπάρχει το στοιχείο εκείνο της επιλογής στο πεπρωμένο. Ιδιότητες σαν το θάρρος, τη συμπόνια, τη δύναμη της θέλησης και την υπομονή μπορούν να συνδράμουν σημαντικά στην αλλαγή του πεπρωμένου.

Στα πνευματικά μονοπάτια, το πεπρωμένο είναι στενά συνδεδεμένο με τη συνολική πορεία της ζωής, μέχρι το τέλος. Όταν επιλεχθεί η ανάληψη ευθύνης για τη ζωή, τότε διαμορφώνεται και ενεργά το πεπρωμένο, αντί να αφεθεί απλά η ζωή στη μοίρα της. Η εκπλήρωση του πεπρωμένου περιέχει τη συνειδητή ανάπτυξη μιας σχέσης με τον βαθύτερο εσωτερικό εαυτό και την ωρίμανση σε συναισθηματικό, ψυχικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο.

Μοίρα είναι αυτό που δεν είμαστε σε θέση ν’ αλλάξουμε. Το πεπρωμένο είναι, από την άλλη, εκείνο που σχεδιάζουμε και σκοπεύουμε να κάνουμε, ώστε να μην παραδοθούμε στην τυχαιότητα της μοίρας. >>>>

Τι είναι μίσος, ζήλεια, φθόνος και τι εκφράζει ο όρος αυτών.

 e-mail  στο blog... 

Δημήτρης Τουτουντζής

Το μίσος είναι ψυχοπαθολογική κατάσταση, η οποία κατατάσσεται στα αρνητικά συναισθήματα ως το ενάντιο της αγάπης. Διαφέρει της οργής και κατά το χρόνο διάρκειας και κατά τις εκδηλώσεις, διότι ενώ η οργή συνήθως δεν διαρκεί πάρα πολύ και  ικανοποιείται γρήγορα μετά τη βίαιη και απότομη εκδήλωσή της, αντίθετα το μίσος διαρκεί πάρα πολύ και δεν ικανοποιείται σχεδόν ποτέ έστω και αν καταστραφεί ο μισούμενος. Επίσης δεν εκδηλώνεται απότομα και βίαια, αλλά είναι αποτέλεσμα μακράς προπαρασκευαστικής εξελίξεως από απλή αντιπάθεια που μετατρέπεται σε σφοδρό ψυχικό πάθος.

Τα αίτια που προκαλούν το μίσος είναι πολλά και άλλοτε οφείλονται σε προσωπική ζημιά υλική ή ηθική, που προκλήθηκε από το μισούμενο και άλλοτε δεν διακρίνεται εύκολα η αιτία δεν εμφανίζεται δε, στο πεδίο της συνείδησης και προσλαμβάνει παθολογικό χαρακτήρα συνοδευμένο από έμμονη ιδέα εκδικήσεως. Το μίσος είναι το ενάντιο της αγάπης.

Η ζήλεια είναι συναίσθημα που εμφανίζεται όταν ένα άτομο υστερεί απέναντι σε κάποιο άλλο, από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, ή ταλέντου, ή επιθυμεί πολύ, κάτι που κάποιος άλλος έχει στην κατοχή του. 

Σε αυτή την περίπτωση η ζήλεια εκδηλώνεται ως επιμονή του ανθρώπου, να αποκτήσει κάτι που έχει ο συνάνθρωπός του, ή αν δεν μπορεί να το αποκτήσει ο ίδιος, εύχεται να μην το έχει ούτε ο συνάνθρωπός του (να πεθάνει η γίδα του γείτονα). 

Η ζήλεια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Είναι μια συνήθης και πλέον ατυχής πλευρά της ανθρώπινης φύσης, διότι δεν είναι μόνο αυτός που ζηλεύει δυστυχισμένος, αλλά επιθυμεί να προκαλέσει δυστυχία και στους γύρω του. 

Πως θα αντιμετωπίσουμε το συναίσθημα της ζήλιας; Αν διαπιστώσουμε ότι βιώνουμε το συναίσθημα αυτό να προσπαθήσουμε να μην το αφήσουμε να παρασύρει και τη συμπεριφορά μας. Ο θυμός και το άγχος που προκαλεί σίγουρα δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι.

Φθόνος είναι το έντονο συναίσθημα δυσαρέσκειας που βιώνει το άτομο για την ευτυχία, τα αγαθά, την επιτυχία και την κοινωνική θέση του άλλου. Είναι η ζήλεια που συνοδεύεται από αίσθημα κακίας για τους γύρω μας, μπορεί δε να κρύβει από πίσω οργή, αγανάκτηση, πικρία, ενόχληση, εχθρότητα και σε ακραίες καταστάσεις ακόμα και παθολογικό μίσος. Συνήθως τα άτομα αυτά που εκδηλώνουν συμπεριφορές και συναισθήματα φθόνου, επιθυμούν να αποκτήσουν κάτι καλύτερο που διαθέτει ο συνάνθρωπός τους και αισθάνονται ευχαρίστηση με την αποτυχία των άλλων.  

Αν παρατηρήσουμε στον εαυτό μας συμπεριφορές ή σκέψεις που εκδηλώνουν φθόνο, δεν πρέπει να το περιφρονήσουμε δικαιολογώντας το, αντιθέτως πρέπει να προσπαθήσουμε και να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μη διαιωνιστούν τέτοια συναισθήματα και δημιουργηθούν φαύλοι κύκλοι με περιεχόμενο το φθόνο. 

Ένας καλός τρόπος εξοντώσεως του φθόνου είναι η εστίαση στον εαυτό μας και να θέσουμε στόχους βελτίωσης αυτού, ώστε επιτυγχάνοντάς τους να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται η αυτοεκτίμησή μας. Έτσι δεν έχουμε πλέον ανάγκη να επιθυμούμε και να προσμένουμε την αποτυχία των άλλων για να επιβεβαιωθούμε εμείς οι ίδιοι. 

Τα τρία αυτά συναισθήματα δεν πρέπει να μας ακουμπούν,  πρέπει να απαλλαγούμε από τα βάρη αυτά. Πρέπει ακόμα με τον τρόπο ζωής που κάνουμε να προσπαθούμε να μη γίνουμε αίτιοι δημιουργίας των αισθημάτων αυτών στους γύρω μας. Βέβαια για την αντιμετώπιση των τριών αυτών και γενικά κάθε αρνητικών συναισθημάτων απαιτείται δύναμη, πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη. Διότι για να κατορθώσουμε αυτό, πρέπει να νικήσουμε τον μεγαλύτερο εχθρό μας. Που είναι ο εαυτός μας.