Άστραψε και βρόντηξε...
[…] Θα είμαι ΠΑΡΩΝ για
να αναμετρηθεί το σύννομο του δημιουργικού και ανεξάρτητου των συμπολιτών μας
απέναντι στο χθες, στο περιθώριο και τις παρακμιακές ομάδες….
…«Αυτά παθαίνουν όσοι
ξύνονται στη γκλίτσα του βλάχου»…
...Ο λόγος του συμπατριώτη μας Ιωσήφ Γανώση φλογερός και με δυναμική όπως πάντα, εκτός των άλλων μεταφέρει και πολλές ευθύνες....
Εύχομαι, να ανταποκριθεί στα όνειρά του για τον τόπο μας και στις προσδοκίες των συμπολιτών του...
Διαφορετικά, θα αρχίσει, η αντίστροφη μέτρηση ...
STAM.DAM.D.
==========================================================================================
Αγαπητοί μου ενεργοί συμπολίτες,
Τώρα που αρχίζουν σιγά – σιγά “τα φώτα
της ράμπας” να χαμηλώνουν από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην πόλη μας την
Κυριακή του Πάσχα, την Κυριακή της Αγάπης και της Χριστιανοσύνης, θα ήθελα,
μιας και επιλέχτηκα από κάποιους ως ο πρωταγωνιστής “του σκανδάλου”, να
απευθυνθώ σε όλους εσάς, άλλους θυμωμένους, άλλους εξαγριωμένους, άλλους
προσβεβλημένους, άλλους προβληματισμένους που δημοσιεύσατε διάφορες απόψεις ή
τοποθετήσεις καθώς και σε δεκάδες συμπολίτες από ολόκληρο τον Δήμο Ερμιονίδας
και όχι μόνο, που προσπαθήσατε να επικοινωνήσετε μαζί μου για να μάθετε το
γεγονός και να δικαιολογήσετε ή να κατακρίνετε τη συγκεκριμένη ενέργεια.
Θα καταθέσω, λοιπόν, τις προσωπικές μου απόψεις:
Ως πολίτης, ως οικογενειάρχης, ως
επαγγελματίας αλλά και ως Πρόεδρος της Κοινότητάς μας έμαθα και προσπαθώ να
αδιαφορώ και να προσπερνώ την ύπαρξη ενός τέτοιου κοινωνικού περιθωρίου.
Μου είναι αδύνατον με συγκεκριμένους
πολίτες “εντολοδόχους και εκτελεστές”, που δυστυχώς υπάρχουν σε όλες τις μικρές
και μεγάλες κοινωνίες, να έχω διάλογο, να συναναστρέφομαι και να συνεργάζομαι.
Τους διάφορους τέτοιους πολίτες, κατά
την ταπεινή μου άποψη δεν χρειάζεται να τους κατηγορούμε και να τους
καταδικάζουμε, απλά να αδιαφορούμε να τους αγνοούμε και να προσπερνούμε “τα
έργα και τις ημέρες τους”.
Δυστυχώς οι πολίτες αυτοί είναι, λόγω
της προσωπικής, επαγγελματικής;! επιστημονικής;! μορφωτικής;! και
κοινωνικής τους καλλιέργειας;! εντολοδόχοι άλλων συγκεκριμένων
προσώπων που πολλές φορές εμείς με την ανοχή μας, τα λάθη μας, τη χαλαρότητά
μας και τις επιλογές μας τους αναδείξαμε σε πρωταγωνιστικά πρόσωπα της
κοινωνικής μας ζωής.
Αγαπητοί ενεργοί πολίτες τέτοιες
πράξεις, όπως της Κυριακής δεν είναι η μοναδική ούτε η πρώτη ούτε και η
τελευταία. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας έχουμε γίνει θεατές
τέτοιων συμπεριφορών από κατευθυνόμενους συμπολίτες, όπως ανώνυμες καταγγελίες
σε ελεγκτικές και αστυνομικές υπηρεσίες, μηνύσεις κατά συμπολιτών μας,
φωτογραφήσεις επαγγελματικών χώρων, κακόγουστες προπαγάνδες σε διάφορες
ιστοσελίδες, παροτρύνσεις σε ασθενείς … συμπολίτες για πυρπόληση
περιουσιακών ιδιοκτησιών και ανεπίτρεπτα σχόλια και πολλά – πολλά άλλα
παρατράγουδα.
Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε
ότι ανάλογα γεγονότα όσο καταστροφικά κι αν είναι για τον κοινωνικό μας ιστό
και την κοινωνική μας συνοχή προετοιμάζουν τον θρίαμβο, γιατί όπως έχει
αποδειχθεί ιστορικά μετά από κάθε καταστροφή ξημερώνει η μεγάλη επιτυχία.
Γι΄ αυτό, λοιπόν, εάν δεν θέλουμε να
είμαστε “χαλαροί” απέναντι στον τόπο και τους συμπολίτες μας, αυτούς θα τους
ευχαριστήσουμε και θα τους αποδώσουμε την ευεργεσία, την οποία μας πρόσφεραν
την Κυριακή, αφιερώνοντας το τραγούδι του μεγάλου Έλληνα της γενιάς των γονιών
μας: “Αυτός ο άλλος είναι ευεργέτης μου μεγάλος!”.
Αυτά άλλωστε τα πρόσωπα, που με τα λόγια
και τις πράξεις τους προσπαθούν να ευεργετηθούν από τα ξεροκόμματα της
εξουσίας, δεν είναι η αιτία των προβλημάτων, είναι απλά τα πιόνια και οι
αφορμές τέτοιων γεγονότων.
Η πραγματική αιτία είναι ότι σε κάποιες
περιόδους χαλαρώνουμε ως κοινωνία και προτείνουμε να αναλάβουν τις τύχες του
αύριο κάποιοι δήθεν “καταξιωμένοι” και ανασφαλείς
Και μάλιστα μερικοί από εμάς τους αναδεικνύουμε σε υψηλές κοινωνικές θέσεις.
Τους αναδείξαμε σε πολιτικές και δημόσιες θέσεις, ενώ τα μόνα ιδανικά τους ήταν η προσωπική τους, ιδιοτελής, οικονομική ευμάρεια, η φωτογράφιση στα κοινωνικά δίκτυα και η ευτελής κοινωνική αναρρίχηση για να κρεμάσουν στον τοίχο του σπιτιού τους, ως κειμήλιο, το δίπλωμα του τίτλου τους: Ανασφαλείς! Kαι έτσι παραμένουν…
Αλλά αυτοί, όντας ανασφαλείς και κενοί.
αντί να αναγνωρίζουν τα ευεργετήματα την ανοχή και τη στήριξη συγκεκριμένων
πολιτών που στάθηκαν δίπλα τους στις προσωπικές τους
φιλοδοξίες , οδηγούν μια κοινωνία στον όλεθρο.
Τεκμηριώνοντας απόλυτα το “ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος”>>>>>>>
