Το τελευταίο αντίο στον Τάσο Τζιέρη και καλό κατευόδιο στο τελευταίο του ταξίδι…

Μοσχοβολάει η γειτονιά, βασιλικό κι’ ασβέστη...  

Στις φωτο ο αρχιτέκτονας των βασιλικών ...

Από το προσωπικό μας αρχείο - 7 Σεπτεμβρίου 2018

Με τη φροντίδα και την περιποίηση του Τάσου Τζιέρη, 
στην ομώνυμη ταβέρνα στη νότια παραλία, 

δίπλα στις μπανιέρες «Συκιά & Μαδέρι»…

Φώτο – παρουσίαση

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Χ.Ο.ΕΡ. -> Η επιτυχημένη παράστασή μας στην Ερμιόνη «γέννα» - > τι μας γέννησε και μας συγκίνησε ...

 

 

 

Προβολή βίντεο YouTube Μενεξέδες & Ζουμπούλια | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | Γέννα

Μενεξέδες & Ζουμπούλια | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | Γέννα

Προβολή βίντεο YouTube Αντικρυστός χορός "Μαντήλια" (Πόντος) | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | #γέννα #χοερ

Αντικρυστός χορός "Μαντήλια" (Πόντος) | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | #γέννα #χοερ

Προβολή βίντεο YouTube Σουρουντίνα | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | Γέννα #χοερ

Προβολή βίντεο YouTube Μαντήλια | Καππαδοκία (Φάρασα) | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | Γέννα | #χοερ #γέννα

Μαντήλια | Καππαδοκία (Φάρασα) | Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης | Γέννα | #χοερ #γέννα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ | ΓΕΝΝΑ 20/08/2022 |

 ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΕΡΜΙΟΝΗΣ 

Μια παράσταση με αφορμή τα εκατό χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή. #γέννα #χοερ

Είναι πολλά εκείνα που μας «γέννησε» η φετινή μας παράσταση, η φετινή μας «γέννα».

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μιας που οι εμφανίσεις της ομάδας ήταν αρκετές μέχρι και τις αρχές του Ιουλίου, τα μέλη της ομάδας μας πέτυχαν το επιθυμητό, πέτυχαν το προσδοκώμενο, πέτυχαν εκείνο για το οποίο μοχθούσαμε στις πρόβες μας, ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΟΥΜΕ!

Είμαστε βαθιά ευτυχείς που μέσα από ένα ταξίδι στις αλησμόνητες πατρίδες, την Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Καππαδοκία και ακολουθώντας βήμα – βήμα το ιστορικό πλαίσιο, φέραμε τον κόσμο που μας παρακολούθησε πιο κοντά σε εκείνες τις έννοιες που μας προξενούν λύπη αλλά και πολλές φορές αποτελούν μονόδρομο για να έρθει η χαρά, η ελπίδα, ο πόθος, η αισιοδοξία. Σε πολλές, αν όχι σε όλες, τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης, για να υπάρξει ζωή, για να υπάρξει χαρά, για να υπάρξει γέννα, πρέπει να περάσουμε από κάτι αρνητικό και ίσως από εκείνα που στοιχειοθετούν τον θάνατο.

Η «γέννα» μας, έφερε φως, ελπίδα, σηματοδότησε και θα σηματοδοτεί εκείνα που επιδίωκε να σηματοδοτήσει, εκείνα που επιδίωκε να φωτίσει, εκείνα που επιδίωκε να «γεννήσει». Η δική της πορεία σκιαγραφείται ήδη στα πολιτιστικά πεπραγμένα του τόπου.

 Όμως είναι σαφές πως τίποτα δεν θα κατάφερνα μόνος μου…

 Ευχαριστώ λοιπόν θερμά: >>>>

Σημαντικό άρθρο - έρευνα του Μάκη Κατσαΐτη στο ιστολόγιο του ...

ΚΛΙΚ ΕΔΩ -> https://sikam.wordpress.com/ για όλο το άρθρο... 

Η προτομη του Ρεπουλη στο Κρανιδι . Κωνσταντινος Δημητριαδης

Αφορμη γι αυτη την αναρτηση, ειναι δυο αλλες, που σηκωθηκαν τις προηγουμενες μερες.

Η πρωτη αυτη απο το ιστολογιο του κ Καμιζη.

 Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΕΠΟΥΛΗ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ. Θα την αναδημοσιευσω πιο κατω εχει πιστευω μεγαλη σημασια για την ιστορια της πολης του Κρανιδιου.

Η δευτερη αυτη  απο το ιστολογιο του Σταματη Δαμαλιτη και ειναι αρθρο του Γιαννη Σπετσιωτη προεδρου του Ερμιονικου Συνδεσμου 

Από τους Βαλκανικούς πολέμους (1912) στη Μικρασιατική καταστροφή (1922) (Τεκμήρια της τοπικής μας Ιστορίας).

Το blog -> Εμείς κ. δ.σ. της αντιπολίτευσης λέμε, να τους παραδώσετε στην κρίση του κ. Εισαγγελέα και όχι στην κρίση των δημοτών, όπως αναφέρεστε ...

... εάν έχουν παραβιάσει το Δημοτικό Κώδικα, κατ'επέκταση το Νόμο...

Όπως διαβάζουμε αποθρασύνθηκαν εντελώς ο δήμαρχος Ι Γεωργόπουλος και ο πρόεδρος του  Ν.Π.  Παιδείας - Πολιτισμού κ.α. Μέξης Π. ...

Καιρός είναι, να ακολουθηθεί η νομική οδός γι’ αυτούς τους κυρίους, να περισώσουμε ό,τι περισώζεται στο Δήμο μας και  αφήστε τους εντυπωσιασμούς... περί κρίση των δημοτών - > σιγά μήπως ξυπνήσει «από τη νάρκη του» το ανέμελο εκλογικό σώμα ...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.Δ.

Τοπικός δημοσιογράφος

==================================================================================================================================

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Τρίτη 30 Αυγούστου 2022

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 ΝΕΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΕΞΗ

ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ 35.000,00 ΕΥΡΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΝΤΟΠΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ: «ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ»

Την τεράστια ευθύνη του κ. Γεωργόπουλου, λόγω της υψηλής εποπτείας που έχει στη διοίκηση του Νομικού Προσώπου Κοινωνικής Πρόνοιας κ ́ Αλληλεγγύης, Πολιτισμού κ ́ Παιδείας, αναδεικνύει η απευθείας ανάθεση από τον Παναγιώτη Μέξη, της εκτέλεσης του έργου:

«ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ», αντί του ποσού των 28.091,46 + Φ.Π.Α. 24%) = 34.833,41 € συμπεριλαμβανόμενου ΦΠΑ.

ΠΑΙΔΙΚΌΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

Και αυτό γιατί ζητήθηκε από μόνο 1 εταιρεία να υποβάλει προσφορά, με έδρα εκτός Ερμιονίδας, χωρίς μάλιστα να ζητήσουν άλλες προσφορές και ιδίως από ντόπιες επιχειρήσεις.

Εμείς σαν Συντονιστική Επιτροπή και σε προηγούμενη μας παρέμβαση είχαμε ζητήσει να υπάρχει η κατάλληλη ενημέρωση για τα έργα που πρόκειται να γίνουν σε όλα τα Νομικά Πρόσωπα ώστε οι επαγγελματίες (ντόπιοι και μη) να μπορούν να υποβάλουν προσφορές.

Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα, πως οι υποσχέσεις της σημερινής Δημοτικής Αρχής για την ενίσχυση των επαγγελματιών της περιοχής μας είναι ψεύτικες και κάλπικες και ότι η Δημοτική Αρχή υπό τον κ. Γεωργόπουλο εξακολουθεί να κάνει έργα μεγάλου κόστους με απευθείας αναθέσεις, ενώ θα έπρεπε να διενεργεί συνοπτικούς διαγωνισμούς για την προστασία των συμφερόντων του Δήμου Ερμιονίδας και των δημοτών.

Αποδεικνύεται επίσης ότι όσα κατήγγειλε ο κ. Γεωργόπουλος ως αντιπολίτευση για τις απευθείας αναθέσεις, κάνει αυτός τα ίδια και σε χειρότερο βαθμό.

Τον αφήνουμε στην κρίση των δημοτών!!

Η Συντονιστική Επιτροπή της αντιπολίτευσης του Δήμου Ερμιονίδας

Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι - Λάμπρου Αναστάσιος, 

Τόκας Αναστάσιος, Αποστόλου Παναγιώτης

Το facebook επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας τις υπενθυμίζει...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στη φώτο και στο κείμενο...

30 Αυγ

Ο Γιάννης Σπετσιώτης «ως άλλος... κοσμοκαλόγερος» της τοπικής μας κοινωνίας, ερευνά και μελετά συνεχώς την ιστορία μας -> σε όλες τις πτυχές της …

Εκτός από τις… εκδηλώσεις που βιώσαμε! αυτό το καλοκαίρι, 

και λαμπρό δείγμα της εθνικής και τοπικής μας ιστορίας … 

==================================================================================================================================

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 

========================================================================================================================

Από τους Βαλκανικούς πολέμους (1912) στη Μικρασιατική καταστροφή (1922)

(Τεκμήρια της τοπικής μας Ιστορίας)

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Γαλαξίας κατάσπαρτος μ’ αστέρια μοιάζει η Ιστορία της Ελλάδας μας. Κάποια λαμπρά και φωτεινά στον ξάστερο ουρανό της σηματοδοτούν με το ανέσπερο φως τους τις ένδοξες σελίδες της. Κι άλλα θολά, χλωμά και άτονα στον συννεφιασμένο ουράνιο θόλο σημαδεύουν τις οδυνηρές στιγμές της.

Την επέτειο δυο τέτοιων εκ διαμέτρου αντίθετων γεγονότων καλούμεθα οι πανέλληνες αυτόν τον χρόνο να θυμηθούμε και να τιμήσουμε.

Δύο γεγονότα που η Ελλάδα από τις κορυφές της δόξας οδηγήθηκε και από τα δικά της σφάλματα, στον όλεθρο και την καταστροφή ζώντας τραγικές στιγμές. 

Φέτος λοιπόν, συμπληρώνονται 110 χρόνια από τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 αλλά και 100 χρόνια από την οδυνηρή Μικρασιατική καταστροφή. Τότε, εκείνη τη 10ετία (1912-1922) των αλλεπάλληλων πολέμων και των καταιγιστικών εξελίξεων στο κάλεσμα του χρέους, στις τάξεις του Ελληνικού στρατού κατετάγησαν και τα νεαρά βλαστάρια της γενέτειράς μας

Ορισμένα απ’ τα παιδιά της πολεμώντας γενναία δεν γύρισαν πίσω, χύνοντας το αγιασμένο αίμα τους και σπέρνοντας τα ιερά τους κόκκαλα σε στεριές και θάλασσες για να βάλουν τα θεμέλια μιας καινούργιας ελεύθερης πατρίδας.

Η μάχη του Καλέ – Γκρότο (Μικρά Ασία 23-8-1922)

Η Ερμιόνη για εκείνα τα παλληκάρια της έστησε λαμπρό Ηρώον και χάραξε με ολόχρυσα γράμματα πάνω στο λευκό μάρμαρο τα ηρωικά τους ονόματα για να θυμίζουν στους αιώνες τη θυσία τους.

Για όλους τους ήρωες των Βαλκανικών πολέμων η «Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος», της οποίας πρόεδρος ήταν ο Αθηνών Θεόκλητος και συμμετείχε σ’ αυτή ο αοίδιμος Μητροπολίτης Ύδρας Προκόπιος, με την από 8 Φεβρουαρίου 1913 εγκύκλιό της «Προς τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας του Κράτους» ανακοίνωνε την απόφασή της

«Περί τελέσεως εν τοις ναοίς του Κράτους την Γ’ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Σταυροπροσκυνήσεως) εκάστου έτους, μνημοσύνου των υπέρ της πίστεως και πατρίδος αγωνισαμένων και πεσόντων».

Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια και όταν η Ερμιόνη το 1930 έφτιαξε το μνημείο των πεσόντων μετά το μνημόσυνο στην εκκλησία ψαλλόταν η επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώον. Την παρακολουθούσε πλήθος κόσμου και παρευρίσκονταν σ’ αυτή οι συγγενείς των νεκρών. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη.

Η αείμνηστη Ανθούλα Λαζαρίδου-Δουρούκου θυμάται τη μητέρα της να θρηνεί, καθώς είχε χάσει τον αδελφό της Κυριάκο Κων/νου Γκολεμά κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ αυτή την τραβούσε για να απομακρυνθούν, καθώς η παιδική ψυχή της δεν άντεχε στη θέα των θλιβερών αυτών εικόνων.

Στις επιμνημόσυνες εκείνες δεήσεις ακούστηκε για πρώτη φορά και ο πολύ γνωστός ύμνος «των κατά γη και θάλασσαν», αγνώστου συνθέτη. Στην Ερμιόνη τον «έφεραν» από την Ύδρα ο αείμνηστος Απόστολος Γκάτσος και ο πατέρας μου Μιχαλάκης Σπετσιώτης, οι οποίοι είχαν δεσμούς με το νησί και τον Μητροπολίτη Προκόπιο Καραμάνο. Τα ύστερα χρόνια στον ύμνο συμπληρώθηκε «των κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα», αφού πια μνημονεύονταν και οι «πεσόντες» ηρωικοί αεροπόροι μας.

Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε ανέκδοτα τεκμήρια των δύο αυτών πολέμων που απέχουν μεταξύ τους λιγότερο από μια 10/ετία και αφορούν την τοπική μας Ιστορία.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

α) Οι νεκροί Ερμιονίτες στρατιώτες εκείνων των πολέμων ήσαν:

§  Γκολεμάς Ανάργυρος του Νικολάου ή Αναστασίου: Σκοτώθηκε τον Ιούνιο του 1913 στη μάχη του Μετσόβου.

§  Κατζιλιέρης Ιωάννης του Σπύρου: Πνίγηκε στον Στρυμόνα το 1913.

§  Καρεκλάς Δημήτριος του Παναγιώτου: Σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου 1913 στο Κιλκίς.

§  Νοταράς Γεώργιος του Σταματίου: Απεβίωσε τον Ιούνιο του 1913 στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας.

§  Κιούσης Αντώνιος του Γ.: Ήταν ναύτης και έπεσε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων.

β) Στην εφημερίδα «Ερμιονική Ηχώ» είναι δημοσιευμένες φωτογραφίες Ερμιονιτών εφέδρων αξιωματικών και στρατιωτών που συμμετείχαν σε εκείνους τους πολέμους ως κληρωτοί και επιστρατευμένοι. Μάλιστα κάποιοι γύρισαν τραυματίες, όπως ο Βασίλειος Δεληγιάννης, ο Δαμιανός Νάκος και άλλοι.

γ) Δημοσιεύουμε το προσωρινό απολυτήριο από τις τάξεις του Στρατού του Ιωάννη Τράκη, πατέρα της κυρίας Ελένης Τράκη.

7^ον Σύνταγμα Πεζικού

42^ος Λόχος

Προσωρινόν απολυτήριον

Ο στρατιώτης Τράκης Ιωάννης του Νικολάου γεννηθείς εν Ερμιόνη ...καταταγείς ως έφεδρος της απογραφής 1907....μεταβαίνει σήμερα εις την εστίαν του δυνάμει της υπ’ αριθμ. 147845/581 εγκυκλίου διαταγής του Υπουργείου των Στρατιωτικών. Ο ειρημένος έλαβε μέρος εις την εκστρατείαν.

Εν Αθήναις τη 6 Νοεμβρίου 1913

Ο Διοικητής του Τάγματος

(Υπογραφή)

δ) Στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 και σ’ εκείνους που ακολούθησαν έλαβαν μέρος ως ανώτεροι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού και οι απόγονοι της θρυλικής ερμιονίτικης οικογένειας των Μητσαίων Σταμάτης, Αθανάσιος και Κωνσταντίνος, τέταρτη γενιά, παιδιά του Αντώνη Μήτσα, όπως έχουμε γράψει.

ε) Το συγχαρητήριο τηλεγράφημα που απέστειλε ο Δήμαρχος Ερμιόνης Άγγελος Παπαβασιλείου προς τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.

Ερμιόνη, Αύγουστος 1913

Εξοχότατον Πρόεδρον,

Κυβερνήσεως Ελευθέριον Βενιζέλον

Αθήνας

Μεθ’ όλων (των)συνδημοτών μου σπεύδω (να) υποβάλλω θερμά και εγκάρδια συγχαρητήρια ευχόμενος να ζήσετε έτη πολλά προς δόξαν της πατρίδος

Δήμαρχος

Άγγελος Παπαβασιλείου

Τέλος, να σημειώσουμε πως ο φόρος αίματος των Βαλκανικών πολέμων ήσαν τριακόσιοι σαράντα έξι (346) αξιωματικοί και εννέα χιλιάδες τετρακόσιοι τριάντα οκτώ (9.438) στρατιώτες.

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

α) Ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Δημήτριος Αμπελάς στο βιβλίο του «Κάθοδος των νεωτέρων Μυρίων» αναφέρει:

«Ο εξ Ερμιονίδος έφεδρος ανθυπίατρος Παπαβασιλείου (πρόκειται για τον αείμνηστο γιατρό της Ερμιόνης Απόστολο Αγγ. Παπαβασιλείου) την προηγηθείσαν νύκτα εις Αλαγιούντ ακόμη, είδεν όνειρον, το οποίον μόλις εξύπνησεν, πριν και έτι αναχωρήσωμεν προς τα υψώματα Κιουτάχειας, όπου εδόθη η  μάχη, αφηγήθη προς τον Ταγματάρχην του Μιχαήλ Χριστόπουλον∙ Ονειρεύθη ότι όλοι μας είχαμεν επιβιβασθεί εις τα πλοία∙ ο Σκρέτας δεν είχεν επιβιβασθεί∙ αλλ’ έμεινεν εις την Ασίαν∙ Εκ του ονείρου ο δε Παπαβασιλείου και ο Χριστόπουλος έμειναν με την εντύπωσιν ότι ο Σκρέτας όστις τότε εξετέλει καθήκοντα γραμματέως του τάγματος, θα φονευθεί∙ και πράγματι κατά την αμέσως επακολουθείσασαν μάχην της Κιουτάχειας ο Σκρέκας εκ των πρώτων εφονεύθη».

Ο σεβαστός μου φίλος Παναγιώτης Πανταζής, Αντιστράτηγος ε.α., επίτιμος υπαρχηγός Γ.Ε.Σ., ο οποίος μου έδωσε το βιβλίο και μου υπέδειξε το σχετικό απόσπασμα, μου εξήγησε ότι: «Η Μεραρχία εκείνη ήταν ανεξάρτητη και βρισκόταν στο βόρειο μέρος της Μ.Α. Μαχόμενη δε κατέβαινε προς τα κάτω με σκοπό να φτάσει στα παράλια και να επιβιβασθεί στα πλοία για να φύγει και να γυρίσει στην Ελλάδα».

Ακούγοντας και διαβάζοντας τα παραπάνω αβίαστα ήρθε στο νου μου η εικόνα του γιατρού μας Απόστολου Παπαβασιλείου∙ ενός ανθρώπου που επί πέντε και πλέον δεκαετίες βοήθησε την κοινωνία της Ερμιόνης αλλά και όλη την επαρχία ώστε να ξεπερνά μικρές και σοβαρές ασθένειες ατομικές ή ομαδικές! Μικρόσωμος, σπιρτόζος μια ιδιαίτερη πράγματι φιγούρα. Τον φαντάζομαι να σηκώνει τα σπινθηροβόλα μάτια του προς τον Ταγματάρχη και με τη βαθιά, κυματιστή φωνή του να αφηγείται το όνειρο.

β)Στους «εξαφανισθέντες» στρατιώτες στη Μικρά Ασία είναι και ο Ερμιονίτης στρατιώτης Αθανάσιος Γεωργίου Παναγιώτου. Ήταν αδελφός του Δημητρίου Γεωργ. Παναγιώτου, που διετέλεσε Πρόεδρος της Κοινότητος Ερμιόνης από 6-6-1921 έως 2-10-1922 και πατέρας της αείμνηστης Άννας Ταγκάλου.

Επίσης κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας 1919 – 1922 και σύμφωνα με τα στοιχεία του Πίνακα Πεσόντων του Στρατού φέρονται ως νεκροί οι Ερμιονίτες στρατιώτες:

§  Δημήτριος Κωτσάκης του Γεωργίου: Απεβίωσε στις 25 Οκτωβρίου 1922 στο Ουσάκ.

§  Σταμάτης Οικονόμου του Αγγέλου: Απεβίωσε την 1^η Φεβρουαρίου 1920 στο Α΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο Διακομηδής.

§  Γεράσιμος Πάλλης του Γεωργίου: Απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1921 στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Το όνομά του δεν είναι γραμμένο στο Ηρώον της Ερμιόνης.

§  Δημήτριος Μαρόγιαννης του Αθανασίου: Έπεσε στη μάχη του Σαγγαρίου στις 13 Ιανουαρίου 1921. Το όνομά του είναι εσφαλμένα γραμμένο στο Ηρώον της Ερμιόνης.

Με τις παραπάνω αναφορές αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο έχουμε την υποχρέωση να γιορτάζουμε και να τιμούμε εκείνες τις επετείους; Για ποιο λόγο άραγε πρέπει να συμμετέχουμε ολόψυχα σ’ αυτές;

Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, γιατί έχουμε αφήσει τον χρόνο να ξεθωριάσει τις εικόνες και να τις πάρει από τα μάτια και τη σκέψη μας. Έχουμε τη γνώμη πως ακόμη και στους δύσκολους χρόνους που περνάμε «τα ουσιώδη πρέπει να επαναλαμβάνονται» και να αποτελούν οδοδείκτες της ζωής μας. Η αντικειμενική γνώση των γεγονότων τονώνει την αγάπη προς την πατρίδα και καλλιεργεί την πατριωτική συνείδηση και την εθνική ομοψυχία.

Ειδικότερα φέτος που διανύουμε έναν ακόμη χρόνο μνήμης ενδόξων αλλά και οδυνηρών γεγονότων που καθόρισαν την ιστορική μας διαδρομή αλλά και τις συνθήκες της σημερινής μας κοινωνίας, ας δείξουμε ότι αυτά μας έχουν «γίνει μαθήματα» και ας τα αγγίξουμε με σοβαρότητα, ευαισθησία, υπευθυνότητα και ενότητα.

ΣΗΜ.

1.   Με τους αγαπητούς φίλους και συνεργάτες στον Ερμιονικό Σύνδεσμο κυρίους Γιάννη Ησαΐα και Γιώργο Φασιλή έχουμε ξεκινήσει μεγάλη έρευνα για τα ονόματα των συμπολιτών μας που είναι γραμμένα στο Ηρώον και έπεσαν στους αγώνες της Πατρίδας. Από την έρευνα αυτή δανείσθηκα τα ονόματα των Ερμιονιτών που έπεσαν στους Βαλκανικούς Πολέμους.

2.   Ευχαριστώ την κα Ελένη Τράκη και τον φίλο και ανιψιό του ήρωα Δημ. Μαρόγιαννη κ. Θανάση Α. Μαρόγιαννη για τη συμμετοχή τους στην έρευνα και τις σχετικές πληροφορίες.

Φωτος

1.   Έλληνες αξιωματικοί των πολέμων 1912 - 1913

2.   Η μάχη του Καλέ – Γκρότο (Μικρά Ασία 23-8-1922)

3.   Χάρτης της Νέας Μεγάλης Ελλάδος/Επιχρωματισμένος 50χ63,5 εκ.

«Πώς ο Βενιζέλος ευρήκε την Ελλάδα εις τα 1910 και πώς με τον ηρωισμόν του ελληνικού στρατού και τον πατριωτισμόν του Πανελληνίου την έκαμεν εις τα 1912 – 1913 και εις τα 1920». Λονδίνον, Εσπερία 1920. 

Ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς -> «συνεχώς γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος»... και εμείς το θέλουμε ...

 

Θανατηφόρες ασημαντότητες

Christos Yiannaras | 29 Aug 2022

Ένας διάσημος ηθοποιός ή μουσουργός ή ζωγράφος ή συγ-γραφέας ενδιαφέρει τα «ΜΜΕ», όχι για το ταλέντο ή τη σοφία του, αλλά μόνο για τις «πικάντικες» λεπτομέρειες της ιδιωτικής του ζωής. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την πολιτική: Ενδιαφέρει τα ΜΜΕ, όχι η πραγματικότητα της πολιτικής που αφορά στην ίδια τη ζωή μας, αλλά οι «πικάντικες» λεπτομέρειες των κυβερνητικών και κομματικών παρασκηνίων, που μυθοποιούν ένα, ασήμαντο ποιοτικά, επαγγελματικό συνάφι.

Όμως, αυτή η μετάθεση της πολιτικής στο πικάντικο περιθώριο του κοινωνικού βίου, είναι φανερό ότι μειώνει δραματικά τις δυνατότητες παραγωγής πολιτικής ευφυΐας και τόλμης, ανανέωσης των πολιτικών δυνάμεων, γόνιμου μετασχηματισμού των κομματικών οριοθετήσεων. Κάθε ενδεχόμενο να επιχειρηθούν ανακατατάξεις, ιδεολογικές αναθεωρήσεις, προσωπικές αμοιβαίες προσεγγίσεις, θα δώσει αμέσως το έναυσμα για να παραχθεί, κρετινική αλλά αδίστακτη, ραδιοτηλεοπτική φημολογία, παραπληροφόρηση, διασυρμός προθέσεων και ανθρώπων.

Έτσι, χάρη στα ΜΜΕ και στη φρενίτιδα ανταγωνισμού τους, βαθαίνει και διευρύνεται το νοσηρό χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και στην πολιτική. Εδραιώνεται στις συνειδήσεις η εικόνα (και πεποίθηση) πως οι πολιτικοί συγκροτούν ένα ιδιότυπο και κλειστό τζετ σετ, με συμφωνημένες ομαδοποιήσεις, με τις δικές του απολαύσεις και διακινδυνεύσεις, τους δικούς του «νονούς», τα χειροφιλήματα, τις «εκκαθαρίσεις», τους αφοσιωμένους και τους εξωμότες.

Το ακόμη χειρότερο: Επειδή κάθε ανανεωτική πρωτοβουλία υπόκειται στην τρομοκρατία παραμορφωτικής ερμηνείας της από τα ΜΜΕ, το πολιτικό σκηνικό μεταβάλλεται σε ακίνητο τέλμα. Τίποτα δεν αλλάζει, τα κομματικά σχήματα παγιώνονται, οσοδήποτε φθαρμένα κι αν αποδείχνονται καθημερινά, όσο κι αν αχρηστεύονται από εσωτερικές διχοστασίες.

Σε συνθήκες υγιούς κοινωνικού βίου, το κυβερνών στην Ελλάδα κόμμα, όπως και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα είχαν οπωσδήποτε διαλυθεί: θα είχαν τροφοδοτήσει (με κρισαρισμένο από τις εξελίξεις ανθρώπινο υλικό) τη δημιουργία καινούργιων σχημάτων. Ίσως καινούργιων πολιτικών προτάσεων. Πέρα από τις ψευδείς εντυπώσεις, που καλλιεργούν για λόγους παραπλάνησης των αφελών, τα κόμματα επιβιώνουν μόνο από τη δίψα της εξουσίας. Δεν έχουν ιδεολογία, κοινωνική πρόταση, ρεαλιστικές στοχεύσεις, ούτε στελέχη με την ποιότητα και ωριμότητα που απαιτεί η καρποφόρα άσκηση εξουσίας.

Σαράντα οχτώ ολόκληρα χρόνια, ύστερα από εφτάχρονη εμπειρία μιας καθ’ όλα φαιδρής δικτατορίας συνταγματαρχών, η χώρα έχει τελματώσει ανέλπιδα σε παιδαριώδη πολιτικά ρητορεύματα, δίχως το παραμικρό ίχνος αυτοσεβασμού. Η Ελλάδα είναι πάντοτε (και με ηλίθια καύχηση) «μπαίγνιο» των δανειστών της, με πλασματική (ουσιαστικά ανύπαρκτη) κοινωνική συνοχή, καλπάζοντα αναλφαβητισμό, ιλιγγιώδη πρωτογονισμό «πληροφόρησης», τρομακτικό ποσοστό του πληθυσμού να επιβιώνει σε πάρεργα «του ποδαριού».

Νουνεχής άνθρωπος δεν είναι δυνατό να ελπίσει ότι η αναποτελεσματικότητα της σημερινής κυβέρνησης θα εκλείψει, ως διά μαγείας, στους λίγους μήνες πριν από τις εκλογές. Οτι θα αλλάξει ριζικά η λογική και η δόμηση των κρατικών λειτουργιών, ότι το συλλογικό συμφέρον θα υποκαταστήσει, τίμια και αδιάλλακτα, τις εκλογικές σκοπιμότητες, ότι η αξιοκρατία θα εξαφανίσει την υποταγή υπουργείων στους ευνοούμενους ξένων πρεσβειών.

Το πιθανότερο είναι ότι η ελλαδική κοινωνία έχει φτάσει στα όρια της παρακμιακής αποδυνάμωσης, όρια των δυνατοτήτων «εκσυγχρονισμού» της. Τόσο μπορούσε, δεν μπορεί περισσότερο. Κατόρθωσε, με ρομαντικές ρητορείες, την είσοδό της στην Ε.Ε. Πέτυχε και με λογιστικές αλχημείες, τη συμπερίληψη της «αεριτζίδικης» οικονομίας της στη Νομισματική Ενοποίηση. Κατάκτησε και τα δύο αυτά επιτεύγματα η ελλαδική κοινωνία, δίχως να μεταβάλει, ούτε ελάχιστα, τη νοοτροπία, τους εθισμούς, τα παγιωμένα παθογόνα αντανακλαστικά της. Το καινούργιο κρασί μπήκε σε απελπιστικά φθαρμένους ασκούς.

Η πορεία ενός ιστορικού λαού προς την οριστική του εξαφάνιση είναι αργή, έχει τη βραδύτητα της κόπωσης και την αδράνεια της παραλυτικής ανεμελιάς. Δεν αντέχει η κοινωνία τον μόχθο μιας επανεκκίνησης. Ούτε καν τον μετρητή αντοχής: την ετοιμότητα (δηλαδή τη θέληση) να ξαναζωντανέψει η Παιδεία, να ξαναλειτουργήσει σχολειό, να σχεδιαστεί εξ υπαρχής η λειτουργία – αξιοπρέπεια του ελληνικού Πανεπιστημίου.

Μια νεκρή κοινωνία φωνάζει τη νέκρα της με τη στελέχωση του υπουργείου Παιδείας, την εμμονή στην ολέθρια ταύτιση της Παιδείας με τη χρησιμότητα, τη φροντιστηριοποίηση του σχολειού και την αυτονόμηση των πανεπιστημίων από τη σύνδεσή τους με τις εγχώριες κοινωνικές ανάγκες και στοχεύσεις.