Από τον παππού στον εγγονό....
«Έχει και βένιο μέσα…» - > «Ο τσοπάνης ναυτικός…»
.Οι ιστορίες συνέβησαν αρχές του περασμένου αιώνα, στις οποίες πήραν μέρος
άνθρωποι της περιοχής, ταξιδευτές, της θάλασσας και μη.
Σε εμάς γινήκανε γνωστές από διηγήσεις μεγαλυτέρων μας, στις διάφορες
συντροφιές μας σε ερημικά και απάνεμα λιμανάκια έρημων νησιών και ακτών.
Έτσι για να περάσει λίγο το απόβραδο μετά την «κακαβιά»
ώσπου να έρθει γλυκά ο ύπνος, να σφαλίσει τα μάτια των κουρασμένων κορμιών μας
από την κοπιαστική εργασία, στα ατέλειωτα ψαρέματα και αρμενίσματα στις
ελληνικές θάλασσες και της βορείου Αφρικής ( Μπαρμπαριά).
Πολλές φορές ο μπάρμπα Νικολός - σκεβρωμένος τώρα στα βαθιά γεράματα, γιατί το
μεδούλι των οστών του υποχώρησε για να πάρει μέρος …η πηγμένη πλέον αλμύρα της
θάλασσας, μεγάλος καλαμπουρτζής και παραστατικός στις διηγήσεις διαφόρων
ιστοριών.
Όταν ήθελε να αναφερθεί σε ανθρώπους αφελείς ή ελαφρούτσικους όπως τους
αποκαλούσαν στα παλιά χρόνια, μας έλεγε πολύ συχνά με ένα τρόπο χιουμοριστικό
τη φράση « έχει και βένιο μέσα».
Εμείς παιδιά τότε γελούσαμε με τα αστεία του Νικολού, χωρίς να καταλαβαίναμε
το νόημα της φράσης...
Ώσπου μια μέρα στα Μαντράκια της Ερμιόνης ένας άλλος αρμυρισμένος ψαράς και
ναυτικός, διηγιότανε διάφορες ιστορίες με τον ίδιο χιουμοριστικό τρόπο απ' τις
οποίες αναφέρουμε τις πιο κάτω.
.
«Ήτανε αρχές του περασμένου αιώνα όπως προαναφερθήκαμε και οι ερμιονίτικες
μπρατσέρες, μπρίκια, τρεχαντήρια, σκούνες κ.α., ταξιδεύανε ακόμα σε όλες τις
ελληνικές θάλασσες και έξω από αυτές, όταν η ατμοπλοΐα και οι συγκοινωνίες της
στεριάς δεν είχαν ολοκληρωθεί και η δόξα της Ερμούπολης της Σύρου κρατούσε
ακόμα αν και παρακμασμένη, διότι βιομηχανία, ναυτιλία και το μεγάλο εμπόριο
σιγά – σιγά μεταφερόντουσαν από αυτό το μεγάλο ναυτιλιακό, βιομηχανικό και
εμπορικό κέντρο εκείνων των χρόνων την Ερμούπολη, στον Πειραιά και στην περιοχή
της πρωτεύουσας.
Έτσι τα ερμιονίτικα θαλάσσια μέσα εμπορίου αυτής της εποχής εκτός των άλλων
ελληνικών περιοχών μεταφέρανε εμπορεύματα και προς αυτό το κοσμοπολίτικο αυτή
την εποχή νησί.
Οι ανεμόμυλοι στο μυλοτόπι της Ερμιόνης στο ομώνυμο λόφο των Μύλων, είχανε
επιδοθεί ορισμένοι από αυτούς εκείνα τα χρόνια προφανώς από αναδουλειά, (λίγα
τα στάρια, κριθάρια κ.α. για άλεσμα) να αλέθουν φύλα σχοίνου για σχινάλευρο.
Γνωστά τότε αυτή την εποχή τα βυρσοδεψία της Ερμούπολης και το σχοινάλευρο
το χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία των δερμάτων.
Η μπρατσέρα του καπετάν - Γιάννη που είχε εκτός του άλλου πληρώματος και τον
γιο του τον Γιωργάκη (σε αντίθεση με τον πατέρα του ελαφρούτσικος) ναυλώθηκε
από τον έμπορο Κωσταντή να μεταφέρει σχινάλευρο στην Ερμούπολη.
Το καΐκι φορτώθηκε μέχρι τα μπούνια, τα άρμενα ήσαν όλα στο σένιο τους,
έκανε τις κουμπάνιες καπετάνιος και πλήρωμα, φτιάξανε και τα χαρτιά στο
Τελωνείο και όλοι μαζί πλήρωμα και έμπορος, αφού αποχαιρετήσανε τις οικογένειές
τους και ο μούτσος ο Αντωνάκης το κορίτσι του την Λενιώ, δυό ώρες προτού
ξημερώσει με πρίμα καιρό μαΐστρο, μολάρισαν από την Ερμιόνη για την έξοδό τους
από τον ερμιονικό κόλπο και από εκεί πορεία ανατολική για τη Σύρα.
Το ταξίδι...
Κλικ στη συνέχεια να διαβάσετε την ενδιαφέρουσα ιστορία..
