Μετά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα με αυτό το περιεχόμενο,
που θα γίνονται όσο υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας,
ο νους μας πηγαίνει μελαγχολικά, στο πιο κάτω ποίημα της Ελένης Παπαδοπούλου...
Αφιερωμένο εξαιρετικά ...
->«Μείναμε λιγοστοί κι αμετανόητοι, όσοι ακούμε τις σιωπές,
τους άηχους θρήνους της ομορφιάς, που ανυπεράσπιστη αφανίζεται…
Όσοι αντέχουμε τα υπόηχα κύκνεια άσματα μοναδικών πλασμάτων…
Μείναμε λίγοι όσοι, αντί της γρίπης, (σ.σ. του ιού covid!) διαλέγουμε να πολεμήσουμε
τα αθρόα κρούσματα της λύπης του καιρού μας.»
