Πηγή διαδίκτυο
Η Μνήμη της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου. Ο Άγιος Θεοκλής ο
Μάρτυρας. Ο Όσιος Γεράσιμος ο Νέος ο Θαυματουργός και κτήτορας της Ιεράς Μονής
Αγίας Τριάδος Σουρβίας.
Τὰς ἐν λάρυγγι Σῶτερ ὑψώσεις φέρει, Ὑψούμενον βλέπουσα τὸν Σταυρὸν κτίσις.
Ὑψώθη δεκάτῃ, Σταυροῦ ξύλον, ἠδὲ τετάρτῃ.
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού αποτελεί για όλους τους
χριστιανούς αφορμή για μια διαφορετική καύχηση. Την ημέρα θυμόμαστε τα γεγονότα
της αρπαγής από τους Πέρσες του Τιμίου Σταυρού από το Ναό της Αναστάσεως στην
Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ, την οποία λεηλάτησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα του
Βυζαντίου Ηρακλείου.
Ο αυτοκράτορας οργανώνει εκστρατεία, συντρίβει τους εχθρούς και φέρνει πίσω τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος υψώνεται από τον Άγιο Μακάριο, Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων, ως σημείο δόξης, καυχήσεως και ελπίδος στην ζωή των χριστιανών.
Από τότε η
Εκκλησία μας έχει καθιερώσει αυτή την ημέρα ως ημέρα νηστείας, προσευχής,
προσκυνήσεως του Τιμίου Σταυρού και πνευματικής περισυλλογής.
Τότε, μέρα μεσημέρι, φάνηκε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού,
σχηματισμένο με αστέρια, και γύρω έγραφε: «Ἐν τούτῳ νίκα», δηλαδή «Μ΄ αυτό θα
νικήσεις», με τη δύναμη του Σταυρού, τη θεϊκή, όχι τη δική σου.
Μετά από αυτό το θαύμα ο Κωνσταντίνος πήρε θάρρος. Διέταξε
μάλιστα να κατασκευασθεί ένας όμοιος χρυσός σταυρός, ώστε να προπορεύεται
πάντοτε του στρατεύματος. Αμέσως όρμησε στη μάχη και νίκησε κατά κράτος τους
εχθρούς του.
Μετά μάλιστα το θεϊκό όραμα και την ανέλπιστη νίκη του με τη δύναμη του
Σταυρού, πίστεψε ολοκληρωτικά στον Χριστό και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για
να βαπτισθεί.
Τότε το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να
προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους
του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να
αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Το έργο ήταν δύσκολο και κοπιαστικό. Η παράδοση λέει πως
ευωδιαστά φυτά και πλούσιος βασιλικός οδήγησαν την Αγία Ελένη να σκάψει στο
κατάλληλο σημείο.
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης,
τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις
σταυροί.
Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του
Κυρίου;
Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού
έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε
πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του
Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ.
Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως,
συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο
ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να
γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα
στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ’ εξοχήν «όπλον κατά
του διαβόλου».
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση
του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο,
πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον
είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
