Ιστορίες παραμονή Πρωτοχρονιάς που δεν ξεχνιούνται, δεν ξεθωριάζουν, μένουν ανεξίτηλες μέσα μου …

Ταξιδεύοντας με θύμισες...  στον χώρο και στον χρόνο…

Παραμονή Πρωτοχρονιάς- του έτους 2022- πολύ πρωί, κτύπησε το κουδούνι του σπιτιού μου...- Ποιος να είναι αναρωτήθηκα, ανοίγω την πόρτα και βλέπω μπροστά μου δυό μεγάλα παιδιά (αγόρια) περίπου 15 -16 χρονών – πρώτο μπόι! – με τα τρίγωνα στα χέρια τους... 

- Να τα πούμε μου λένε;; -> Να τα πείτε τους λέω. Τελειώσανε τα κάλαντα, τους ασήμωσα, με τη συμβουλή τα χρήματα που θα μαζέψουν «να πιάσουν τόπο, να πάνε για σκοπό…» 

Το ένα αγόρι με το χέρι στην καρδιά μου λέει, «εγώ πάντως θα αγοράσω παπούτσια!»...

Και εγώ θυμήθηκα τα πολύ παιδικά μου χρόνια τέτοια μέρα, γιατί στα 15 -16 χρόνια ήμουν ψαροκαπετάνιος στη ψαρόβαρκα του πατέρα μου και δεν σήκωνα κουβέντα για όλη τη διαχείριση του ψαρέματος, την πώληση των ψαριών και άλλα κουμάντα…

Ωστόσο, σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν από μπροστά μου θύμισες γλυκές, νοσταλγικές από τα πολύ παιδικά χρόνια τέτοια μέρα σαν τη σημερινή…

Θα ήμουν 6 χρονών περίπου και είχα πάει να πω τα κάλαντα με ένα σκοπό για τα χρήματα που θα μάζευα...

Άκουγα συνεχώς τη μητέρα μου που έλεγε στον πατέρα μου δεν αγοράζεις ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο μήπως είμαστε τυχεροί να φτιάξουμε το δικό μας σπίτι και να φύγουμε από τα ενοίκια… 

Ο πατέρας μου προτιμούσε να αγοράζει ψωμί και τρόφιμα για την οικογένειά του...  

Έτσι και εγώ, αποφάσισα σε ηλικία 6 χρονών τα χρήματα που μάζεψα από τα κάλαντα να αγοράσω ένα λαχείο... 

Το λέω στον πατέρα μου, με παίρνει από το χέρι και πάμε στο μαγαζί του Γκόγκου στο λιμάνι και αγοράζουμε το λαχείο. 

Με μεγάλη χαρά που δεν περιγράφεται γυρίσαμε στο σπίτι και στην είσοδο, μας περίμενε η μητέρα μου. Τις δίνω το λαχείο και τις λέω «κερδίσαμε, - θα φτιάξουμε το σπίτι» ... 

Έτσι νόμιζα με την αγνή παιδική μου ψυχή και γνώση, πως αγοράζοντας το λαχείο κερδίζουμε και το σπίτι.... 

Η μητέρα μου συγκινημένη από αυτό που άκουσε με αγκάλιασε, με φίλησε κάνοντας νόημα στον πατέρα μου και στη συνέχεια, περάσαμε στο σπίτι, για να γιορτάσουμε όλη η οικογένεια φτωχικά, τον ερχομό του Νέου Χρόνου 1951...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους σας με μια κρυφή ΕΛΠΙΔΑ να σιγοκαίει μέσα μας …

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Αληθινές ιστορίες που γράφει η ζωή !! ...

e-mail  στο blog ...

 
ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 18 ου ΑΙΏΝΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΊΑ ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΙ FLEMING ΕΝΩ ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΤΟ ΧΩΡΆΦΙ ΤΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΒΑΛΤΟ. ΕΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ.ΑΜΕΣΩΣ ΒΟΥΤΗΞΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΖΩΗΣ, ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ.ΟΤΑΝ ΣΥΝΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΝΕ, ΟΥΙΣΤΟΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΣΤΕΓΝΩΣΕ ΤΟΥ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΠΙΤΙ.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΑΓΡΟΤΗΣ ΕΚΟΒΕ ΞΥΛΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΞΕΠΡΟΒΑΛΕ ΜΙΑ ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΕΝΑΣ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ TSORTSIL, ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΗ ΗΡΘΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΩ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.-

- ΜΑ ΕΓΩ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΛΕΦΤΑ. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Ο 17ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΗ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ.  - ALEXANTER KYΡΙΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ. 

-ΕΠΕΝΕΒΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ: ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΚΥΡΙΕ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

- Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΠΕΜΕΝΕ ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙΣ; 

ΧΗΜΙΚΌΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ. 

- ΕΓΩ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ. 

-Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΥΙΣΤΟΝ (ΤΣΩΡΤΣΙΛ) ΣΤΑ 40 ΠΡΟΣΕΒΛΗΘΗ ΑΠΟ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ. ΔΙΕΚΟΜΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΙΚΙΛΙΝΗ ΠΟΥ ΠΡΟ ΛΙΓΩΝ ΧΡΟΝΩΝ AΝΑΚΑΛΥΨΕ Ο ALEXANTER FLEMIGK, ΚΑΙ ΝΑ ΑΞΙΩΘΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ Μ.ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ.

Φωτο - ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ στο εργαστήριό του  με τους πειραματισμούς και τις έρευνές του!! ...

(σ.σ. ο μικρός γιος του αγρότη...)

 Στη συνέχεια, ο  αγαπητός φίλος και  blogger Μάκης Κατσαΐτης  μας απέστειλε με e-mail σχετική αναφορά στο διαδίκτυο >>> https://el.wikipedia.org/wiki/.... που ανατρέπει την πιο πάνω ιστορία.

Άραγε σε ποια εκδοχή να βρίσκεται η αλήθεια;;

Πάντως τον ευχαριστούμε

Προσωπικές ιστορίες

Η διήγηση (βλ. π.χ. Philadelphia Enquirer, 17 Ιουλίου 1945: Brown, Penicillin Man, σημ. 43 στο Κεφ.2) ότι ο Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ, πατέρας του Ουίνστον Τσώρτσιλ, πλήρωσε για την εκπαίδευση του Αλεξάντερ Φλέμινγκ όταν ο πατέρας του Φλέμινγκ έσωσε τη ζωή του νεαρού Ουίνστον, είναι ένας μύθος. Σύμφωνα με τη βιογραφία Penicillin Man: Alexander Fleming and the Antibiotic Revolution του Kevin Brown, ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ, σε ένα γράμμα (14 Νοεμβρίου 1945 - British Library Additional Manuscripts 56115) στον φίλο και συνάδελφό του Andre Gratia περιέγραψε την ιστορία αυτή ως "a wondrous fable" («ένα αξιοθαύμαστο παραμύθι»). Μία άλλη ιστορία είναι ότι ο ίδιος ο Αλεξάντερ έσωσε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θεραπεύοντάς τον. Ο Τσώρτσιλ, όταν αρρώστησε στην Καρχηδόνα της Τυνησίας το 1943, σώθηκε από τον Λόρδο Μόραν, ο οποίος του χορήγησε σουλφοναμίδη, αφού δεν είχε εμπειρία με την πενικιλλίνη. Οι εφημερίδες Daily Telegraph και Morning Post έγραψαν στις 21 Δεκεμβρίου 1943 ότι είχε σωθεί από την πενικιλλίνη. Στην πραγματικότητα,τον είχε σώσει ένα νέο φάρμακο που ανήκε στις σουλφοναμίδες, συγκεκριμένα η σουλφαπυριδίνη, γνωστή τότε με τον ερευνητικό κωδικό M&B 693, που ανακαλύφθηκε και παράχθηκε από την εταιρεία May & Baker Ltd του Έσσεξ (θυγατρική της γαλλικής Rhône-Poulenc. Σε μεταγενέστερη ραδιοφωνική εκπομπή ο Τσώρτσιλ αναφέρθηκε στο νέο αυτό φάρμακο ως «αυτό το αξιοθαύμαστο M&B»