Από το προσωπικό μας αρχείο -16 Μαΐου 2011
Στην εκδρομή μας στο Βαλτέτσι και σε άλλες γωνιές της Αρκαδίας όπως αναφερθήκαμε, βιώσαμε και εμείς το σκίρτημα της ψυχής και της νοσταλγίας του συμπολίτη μας Αρκάδα Γιώργου Στάϊκου (ιδιοκτήτη καφέ-μεζεδοπωλείου στην παραλία της Ερμιόνης) που όταν αντίκρισε τα σγουρά... βραχώδη βουνά του Βαλτετσίου, πήγε στο μικρόφωνο του πούλμαν που μας ταξίδευε εκεί και ζητώντας την άδεια μας, άρχισε να τραγουδά με ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα στη φωνή του, ένα νοσταλγικό παραπονιάρικο(!) τραγούδι της ιδιαιτέρας του πατρίδας αφιερωμένο στα βουνά του Βαλτετσίου.
Μαζί με την τρεμάμενη φωνή του τρεμόπαιξε και η δική μας ψυχή!!
Ευτυχισμένοι όλοι αυτοί που αισθάνονται τόσο έντονα το αίσθημα της αγάπης και
της νοσταλγίας για την ιδιαιτέρα τους πατρίδα, όπως αυτής του Γιώργου Στ.
σκεφτήκαμε….
Το τραγούδι
Τα βαλτετσιώτικα βουνά τριγυρισμό δεν
έχουνε.
Μόνο εγώ τα γύρισα πεζός και αρματωμένος.
Πέρασα από τον «Κούκουρα» και από την
«Δημαρίτσα» και πήγα και ξελημέριασα στου «Κούκου» το λιθάρι και έχασα το
τουφέκι μου, έχασα το σπαθί μου.
Σημ. «Δημαρίτσα» «Κούκουρας
και «Κούκος» είναι τοποθεσίες του Βαλτετσίου.
Φώτο - ρεπορτάζ
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
