Τούτες τις ώρες της οδύνης και του οδυρμού, που καίγονται τα σπλάχνα της χώρας μας και του λαού της, η σκέψη μου πήγε σ’ αυτά τα χρόνια που κάψανε οι γείτονές Τούρκοι τη Σμύρνη το διαμάντι του ελληνισμού στα μικρασιατικά παράλια.
Κάποιοι ίσως μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με το τραγικό που συμβαίνει στη χώρα μας και μάλιστα επαναλαμβανόμενα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Έχει σχέση και παρά- έχει…
Έχει σχέση ακόμα, με το πόσο αγαπάμε τα αιματοβαμμένα χώματα της γης που μας γέννησε…
Τούτες τις μέρες τις οδυνηρές, πρέπει να πέσουμε όλοι μας σε βαθιά σκέψη και περισυλλογή και να αφήσουμε πίσω αυτή την αλγεινή και νοσηρή νοοτροπία -> τι με νοιάζει εμένα αφού το δικό μου σπίτι δεν κάηκε, η δική μου περιουσία, το δικό μου βιός …
Ευχόμαστε από τα βάθη της καρδιάς μας κουράγιο στους πληγέντες και ως προτροπή ,να βάλουμε σαν κράτος σε πρώτη προτεραιότητα την αποκατάσταση όλων των ζημιών ανεξαιρέτως…
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
