Κακοεκτυπώμενες αντιγραφές το 2021 από το χθες - με σπάνιες εξαιρέσεις που μένουν πίσω από τον ήλιο (!) της Ερμιόνης - Δήμαρχε Ερμιονίδας ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

3 ώρ.  · YouTube  · 

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΡΙΖΕΣ.....

(από παλαιότερο εορτασμό της γιορτής του Ροδιού)

YOUTUBE.COM

Γιορτή Ροδιού 2013 .Ερμιόνη Αργολίδας .ΙΙ

12Εσείς, Lola Voganatsi, Petros Tzeni Chanos και 9 ακόμη

1 σχόλιο

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος» - > παραμένει κλειστή!!! …

 

Προς τον Πρόεδρο του Ν.Π. - Κ Π. Α. Π. & Π.  Δήμου Ερμιονίδας Δαμιανό Κουτούβαλη.

Υπόψιν Δημάρχου Ι. Γεωργόπουλου.

Κύριοι, η δημοτική μας βιβλιοθήκη παρέμεινε  για αρκετούς – αρκετούς μήνες όλου του καλοκαιριού  κλειστή!!!

Ξέρουμε, ότι έχουν δανειστεί αρκετοί συμπολίτες μας βιβλία που θέλουν να τα επιστρέψουν, αλλά υπάλληλος στη βιβλιοθήκη δεν υπάρχει!

Η βιβλιοθήκη δεν αερίζεται, ούτε πήγε κάποιος εκεί, να δει τι γίνεται!

Μήπως είναι σωστό ο πρόεδρος του Νομικού Προσώπου του Δήμου να δημοσιεύσει σχετική ανακοίνωση, ώστε, όσοι έχουν δανειστεί βιβλία να την βρουν ανοικτή για να τα επιστρέψουν, αν και φοβάμαι ότι κάποιοι θα τα έχουν ξεχάσει …

STAM. DAM.D. 

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ

Κοινότητα Ερμιόνης - Πρόσκληση

 

Λάβαμε  την πρόσκληση του Προέδρου της Κοινότητάς μας Ιωσήφ Γανώση για τον πανηγυρικό εορτασμό των πολιούχων της πόλης μας Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ  και Γαβριήλ  -  Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 

 Για να διαβάσετε την πρόσκληση - εδω->>> http://www.ermion.gr/prosklisi/

Αναδημοσίευση από το αρχείο μας αφιερωμένη εξαιρετικά σ' αυτούς που φωτογραφίζονται στη γιορτή του ροδιού και σε κάποιους αμετανόητους «συντρόφους»...

Επιλογές 26 Δεκεμβρίου 2012

Η προφητική συνέντευξη του Δημήτρη Καμιζή 

για την τύχη του ΠΑΣΟΚ 26 χρόνια πριν...

....«σαν έτοιμος από καιρό» 

όπως λέει ο ποιητής...

Γι' αυτούς που μένουν...  να διατυπώσουν 

τον Εθνικό Σχεδιασμό Ανασυγκρότησης της Ελλάδας...

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΙΔΗΣΕΙΣ»

5 Ιουλίου 1995

(Πριν από 26 Χρόνια επίκαιρη και στις μέρες μας !!!)

[...]«Το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει βαθύτερα και σοβαρότερα προβλήματα.

Έχει συγκεχυμένη ιδεολογία και θολή πολιτική φυσιογνωμία, 

δεν έχει όραμα και πνοή, δεν ακτινοβολεί ο ήλιος του»...

[...]«Τα μεγάλα οράματα χάθηκαν μαζί με τα μεγάλα λόγια»...

[...]«Η εξουσία δηλαδή άλλαξε περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, από ότι αυτό την εξουσία»...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα  σχόλια του δημάρχου Δ. Καμιζή  με αφορμές που του έδωσαν «σύντροφοι» με ψευδώνυμα(!) διαχρονικοί   κόλακες, παρακεντέδες και παρατρεχάμενοι της όποιας εξουσίας...

    Ρωτήσαμε τον δήμαρχο Δημήτρη Καμιζή τι έχει να μας πει για όσα του καταμαρτυρούν κάποιοι παλιοί του «σύντροφοι» πάντα με ψευδώνυμα βέβαια και  σαν έτοιμος από καιρό, καθώς λέει ο ποιητής, μας απάντησε: «Κύριε Δαμαλίτη, όταν εγώ μαζί με κάποιους άλλους αληθινούς συντρόφους δίναμε μάχες και αγωνιζόμαστε να επαναφέρουμε το ΠΑΣΟΚ στις αρχικές του θέσεις και αξίες και γινόμαστε στόχοι κατασυκοφάντησης εισπράττοντας το μισθό της ύβρις, κάποιοι άλλοι καπάτσοι έρποντας και γλείφοντας επωφελούνταν από τα προνόμια της παραεξουσίας τους. Αυτοί λοιπόν οι διαχρονικοί κόλακες, παρακεντέδες και παρατρεχάμενοι της όποιας εξουσίας, θα υπάρχουν πάντα θα καιροφυλακτούν και θα εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις εξοντώνοντας τους τίμιους και συνεπείς αγωνιστές σε όλα τα κόμματα και σε όλες τις παρατάξεις».

-    
     Μου ζήτησε δέκα λεπτά να πεταχτεί μέχρι το σπίτι του και όταν επέστρεψε μου έδωσε μια κιτρινισμένη από το χρόνο τοπική εφημερίδα και μου είπε:«αυτή είναι η απάντησή μου». 

Θα θέλαμε να ξέραμε όλοι αυτοί που είναι αποδέκτες αυτής της απάντησης  του σημερινού Δημάρχου Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή αν έχουν λίγο φιλότιμο  - αλλά ποιος το έχασε να το βρουν αυτοί -  που θα πάνε να κρυφτούνε....

Επιμέλεια - παρουσίαση 
STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. Σχόλιο του blogger: - Ο χαρακτηρισμός του παρακεντέ τους πάει γάντι....  Ερμηνεία του όρου από το λεξικό του καθηγητή της γλωσσολογίας κ. Γ. Μπαμπινιώτη.  - παρακεντές = αυτός που ζει παρασιτικά εις βάρος κάποιου. Συν. παράσιτος.  2) ο τιποτένιος άνθρωπος, άνθρωπος χωρίς αξία... Και αυτοί που φεύγουν κουνούν μαντίλια....

 

Ένας νηφάλιος αντίλογος στους «αρνητές» των αξιολογήσεων…

                                  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας όπου εργάστηκα για το μεγαλύτερο χρονικά μέρος της καριέρας μου ως καθηγητής και με αρκετές θητείες ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων βρέθηκα συχνά αντιμέτωπος με «αρνητές» κάθε προσπάθειας εισαγωγής κριτηρίων και συστημάτων αξιολόγησης ατόμων και Δομών.

     Για να το πω με απλά λόγια, ήμουν πάντα στην περιορισμένου αριθμητικού μεγέθους ομάδα που υποστήριζε την ανάγκη εφαρμογής αξιολόγησης του έργου μας και αντιμέτωπος με αρκετές κατά πολύ μεγαλύτερες αριθμητικά ομάδες «αρνητών».

     Τα επιχειρήματα ήταν και παραμένουν σχεδόν τα ίδια ενώ τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Ένα βασικό επιχείρημα των «αρνητών» ήταν και παραμένει εκφρασμένο στο, προδήλως λογικό αλλά και πασιφανώς «πονηρό» ερώτημα:

     «Ποιος, πως και με ποια κριτήρια θα επιλέξει τους Αξιολογητές;»

     Με την κατάθεση του ερωτήματος αρχίζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα η «καχυποψία» που τρέφεται και στρέφεται στα Κόμματα, στις κάθε λογής «φατρίες» στο ομολογουμένως ανέκαθεν «μεροληπτικό» Πολιτικό μας σύστημα που, υποστηρίζουν δυναμικά οι «αρνητές», θα φροντίσει «τα παιδιά του» και θα καταρρακώσει τους αντιπάλους…

     Και έτσι ΠΑΓΩΝΟΥΝ κάθε φορά οι προθέσεις εφαρμογής αξιολόγησης, επιστρέφουν νικητές από τα δικά τους «πολεμικά μετερίζια και χαρακώματα» και τις διαδηλώσεις οι «αρνητές» και με εμφανή «δειλία» δεν τολμούν να προχωρήσουν σε εφαρμογή δοκιμασιών  και συστημάτων «αξιολόγησης» ΟΛΑ τα Κόμματα…

     Να σημειώσω εδώ καθώς τη χρησιμοποίησα παραπάνω ότι η «καχυποψία» είναι λέξη ελληνική γνωστή σε κάθε γωνιά της δικής μας Πατρίδας Ελλάδας. Και να προσθέσω ότι μια άλλη ελληνική λέξη είναι γνωστή όχι μόνο εδώ αλλά σε κάθε γωνιά της γης μας και αυτή είναι η «παράνοια». Η μεταξύ των δύο λέξεων διαφορά είναι καταστροφική… >>>>

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - ... πως αυτοκτονεί ένας λαός! -> ο λόγος για τους Έλληνες...

 

Αυτοκτονική αρχηγοθηρία

Christos Yiannaras | 31 Oct 2021

Σε δύο μήνες λήγει η επετειακή χρονιά – διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821. Θριαμβολογήσαμε για τον τότε ξεσηκωμό, μέτρια ευτυχώς αλλά και σαφώς δίχως επίγνωση ότι απλώς «μεταλλάξαμεν τυράννους» (Παπαδιαμάντης). Κανένας θρήνος για τη χαμένη – ξεχασμένη αυτοκρατορία του κοσμοπολίτικου Ελληνισμού, τον καημό της Ρωμιοσύνης. Στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς είχαμε επιβιώσει με ενεργό τη συνείδηση του νικημένου άρχοντα κοσμοπολίτη, ενώ στα διακόσια τής δήθεν «ανεξαρτησίας» αφεθήκαμε στον εξευτελισμό του μίμου και μεταπράτη – «νάνου ανορθουμένου επ’ άκρων ονύχων και τανυομένου να φθάσει εις ύψος και φανή γίγας».

Υπέκυψαν και οι Τούρκοι στον πειρασμό του εκσυγχρονισμού – εκδυτικισμού. Όμως μοιάζει να μην έχασαν ποτέ τον αυτοσεβασμό, τη συλλογική τους περηφάνια. Χάρη στον Μουσταφά Κεμάλ κάποτε, και σήμερα χάρη στον Ταγίπ Ερντογάν, σώζουν τον «αέρα» (αυτοπεποίθηση και αγερωχία) αυτοκρατορίας σε νεωτερική μετάλλαξη. Δεν εξουσίασε την Τουρκία ούτε η ευήθεια της βενιζελικής αγγλοφιλίας ούτε η καραμανλική ξιπασιά («να γίνουμε Ευρωπαίοι για να γίνουμε επιτέλους άνθρωποι»)!

Παραμένουμε δυσερμήνευτη περίπτωση οι Νεοέλληνες. Κάτω από τον ζυγό των Τούρκων σώζαμε τη μεγαλοσύνη και την τόλμη της αρχοντικής, αυτοκρατορικής μας καταγωγής, ενώ «απελεύθεροι» (με αλλοτριωμένο ριζικά τον πανάρχαιο «τρόπο» του Ελληνισμού) διολισθαίνουμε «ανεπαισθήτως» στον ακατάσχετο μιμητισμό και στην αλλοτρίωση – χαμένη πια η γεύση – εμπειρία της ελληνικής διαφοράς.

Και για να μην εγκλωβιζόμαστε σε αφηρημένες γενικότητες, ας επιστρατεύσουμε την τόλμη για τα χειροπιαστά δεδομένα: Με ποια κριτήρια, ποια λογική, ποιον αυτοσεβασμό επανεμφανίζονται στο ελλαδικό πολιτικό παλκοσένικο φιγούρες καταισχύνης από το παρελθόν και ζητάνε να ξαναπαίξουν, με την ψήφο μας, το ηδονοθηρικό τους παιχνίδι; Χάρη στη μεθοδευμένη ακρισία των μαζών, ακόμα και πολιτευτής με καταφανώς χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, αλλά με οικογενειακό όνομα πολυακουσμένο, μπορεί να βρεθεί, απρόσμενα, ίσως και στην πρωθυπουργία.

Φυσικά, τέτοιες θλιβερές περιπτώσεις μετριοτήτων με φημισμένο όνομα είναι ό,τι ακριβώς εξυπηρετεί τους ανταγωνιστές μας στη διεθνή σκακιέρα. Οι σημερινοί Ελλαδικοί εύκολα θα λησμονήσουμε το πώς ο υπερόπτης Γάλλος πρόεδρος, το 2011, εξευτέλισε κυριολεκτικά τον τότε θλιβερό Ελλαδίτη πρωθυπουργό απλώς με ένα μονοσύλλαβο ατιμωτικό χαρακτηρισμό – ισόβιο στίγμα. Το ότι δέκα χρόνια μετά, ο ίδιος Ελλαδίτης πολιτευτής διεκδικεί και πάλι αρχηγία κόμματος και πρωθυπουργία, αυτό πια δεν συνιστά παρά μόνο πρόβλημα συλλογικής (εθνικής) αξιοπρέπειας.

Πάντως, σε έναν διεθνή διασυρμό δεν αντιτάσσεις σιωπή, μάχεσαι – και οπωσδήποτε η μάχη για την αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται με πανικόβλητα διαγγέλματα μέσα από γραφικές βαρκούλες στο Καστελλόριζο. Το μόνιμο και σταθερό πολιτικό μας πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα είναι η ελάχιστη ή καθόλου χρήση της κριτικής σκέψης, η ταύτιση της πολιτικής βούλησης με αξιολογήσεις αρέσκειας ή απαρέσκειας, ψυχολογικών εντυπώσεων, ορμέμφυτων (άλογων) παρορμήσεων.

Μια τίμια διάγνωση θα αναγνώριζε ως θεμελιώδες γνώρισμα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα την αχρήστευση και ανυπαρξία της κριτικής σκέψης και, κατά συνέπεια, της ελεύθερης βούλησης. Η πολιτική (θεσμοί και προσωπικό) έχει ακέραια την ευθύνη αυτής της κυριολεκτικής γενοκτονίας: Ένας ιστορικός λαός αυτοκτονεί, όχι όταν αυτοχειριάζονται τα άτομα που τον συνιστούν, αλλά όταν αλλοιώνεται – αχρηστεύεται – χάνει τον εκφραστικό της πλούτο η γλώσσα του, αλλοτριώνεται ή αμβλύνεται η ιστορική του συνείδηση, αμβλύνεται, τυποποιείται ή εκλείπει η έκφραση Τέχνης των μεταφυσικών του ψηλαφήσεων.

Στα πρώτα εκατό χρόνια από την ίδρυση του συμβατικού ελλαδικού κρατιδίου ο κίνδυνος ιστορικής εξαφάνισης του είδους των Ελλήνων (της εμπειρικής αυτοσυνειδησίας και παράδοσης, της γλώσσας και της Τέχνης) μάλλον δεν ήταν ορατός, το κοινωνικό «κλίμα» άφηνε περιθώρια για την έκπληξη της Γενιάς του ’30. Στην αρχή σήμερα της τρίτης εκατονταετίας και παρά τη μεσολαβούσα έκπληξη της Γενιάς του ’60, τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά. Το στανικά επιβεβλημένο μονοτονικό απέδειξε ότι είναι ευκολότατο να κόψεις στα δυο την Ιστορία, να αποκόψεις έναν λαό, ριζικά και θριαμβικά, από τη μήτρα που τον συντηρούσε με ενιαία ταυτότητα τρεις, τουλάχιστον, χιλιετίες.

Το μονοτονικό ήταν ο κρίσιμος καταλύτης. Άμεσες επιπτώσεις του ήταν η υποκατάσταση των εννοιών από την εικόνα, της γνώσης από την πληροφορία, της πιστοποίησης από την εντύπωση, της συγγένειας από τη σύμβαση, της ζωής από την προτίμηση – επιθυμία. Περίπου.

Μπροστά σε τέτοιου βεληνεκούς ιστορικά εγκλήματα, ακόμα και η κρίση – κατάκριση αχρηστεύεται.

 

Κόσμε πάρτε!!! - Πάρτε κόσμε.....

 ...Eυκαιρίες  για ΠΟΖΕΣ.. - > Βλέπετε και ΚΡΙΝΕΤΕ...

... στις 15 φωτογραφίες που αναρτήθηκαν ΕΔΩ >>>https://eikonoskopionews.blogspot.com/2021/11/blog-post_1.html και συνοδεύουν το κείμενο του κ. Δήμαρχου, στις 11 προβάλλεται ο ίδιος από διαφορετικές θέσεις και γωνίες ...

Εμείς επιλέξαμε μια φωτογραφία που τα λέει όλα...

... Λέτε με αυτό να πάω για την 7η μήνυση;;; 

Αν κάποτε  μου κάνουν αυτή τη μήνυση, τη θέλω,  

με τη διαδικασία του αυτοφώρου...

STAM.DAM.D. 

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ 

Ο Θείος Λόγος του Ιεροκήρυκα πατέρα Νικοδήμου Αεράκη κατά την πανήγυρη των Αγίων Αναργύρων στην ομώνυμη Ι.Μ. στην Ερμιόνη - 1 Νοεμβρίου 2018 ...

Λίγα λόγια για το ιστορικό της ανάρτησης αυτής. 

Σαν σήμερα 1 Νοεμβρίου 2018 ξύπνησα το πρωί και ακούω μια φωνή μέσα μου να λέει, να πας στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων να κάνεις ένα ρεπορτάζ στη χάρη των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού και της μητρός αυτών Θεοδότης που γιορτάζουν.

- Είπα θα πάω, γιατί στάθηκα προβληματισμένος με αυτή τη σκέψη. 

- Ντύθηκα με τα πιο καλά μου, γιατί γιορτάζει και ο γιος μου ο Δαμιανός όπως και ανίψια μου (ο ένας τώρα αείμνηστος!) που έχουν το όνομα του πατέρα μου και βρέθηκα στο μοναστήρι, που τα ρεπορτάζ μου είναι πολλά από την αρχή της δημοσιογραφίας μου. 

Η ημέρα ήταν ωραία – ηλιόλουστη, οι εικόνες πανέμορφες και πολύς κόσμος είχε προσέλθει να τιμήσει τη μνήμη των εορταζόντων αγίων και εγώ με πολύ καλή διάθεση γιατί με τις εικόνες που έβλεπα το ρεπορτάζ μου θα γινόταν πολύ ωραίο.

Ήρθε η ώρα της εκφώνησης του Θείου Λόγου από τον  ιεροκήρυκα π. Νικόδημο Αεράκη. Έχω ακούσει πολλά κηρύγματά του όπως και άλλων ιεροκηρύκων και του Σεβασμιότατου Μητρολίτη κ.κ. Εφραίμ (αυτή την ημέρα ιερουργούσε προς χάρη των Αγίων)και αρκετά από αυτά τα έχω δημοσιεύσει μαζί με τα ρεπορτάζ, ολόκληρα ή αποσπάσματα... 

¨Όμως, το κήρυγμα της ημέρας από τον π. Νικόδημο για εμένα ήταν ιδιαίτερο και το μαγνητοφώνησα. 

Ωστόσο, ήρθε η ώρα του Αντίδωρου από τον ίδιο τον Σεβασμιότατο και αυτή η ίδια η φωνή μου λέει, πήγαινε να πάρεις αντίδωρο. Την ώρα που προσήλθα ο σεβασμιότατος μου μίλησε περιφρονητικά, προφανώς ενοχλημένος για λόγους δημοσιογραφικούς (!)Και εκεί, μπροστά  στους άλλους πιστούς…  - αποχώρησα, χωρίς άλλη κουβέντα, δίχως να πάρω Αντίδωρο!

Έκτοτε και μέχρι τον θάνατό μου, όταν εκκλησιάζομαι, δεν θα προσέλθω ξανά, για να πάρω αντίδωρο…

ΥΓ. Έχει προκύψει και άλλο περιστατικό όμοιο σε εμένα,  πριν πολλά χρόνια,  με άλλον ιερέα την ώρα αυτή και για άλλο λόγο, γι' αυτό δεν προσερχόμουν έκτοτε μέχρι την ημέρα αυτή,   να πάρω αντίδωρο...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αναδημοσιεύω το Ιερό Κήρυγμα που είναι για μένα πολύ φιλοσοφημένο και εύχομαι Χρόνια Πολλά στην μνήμη των Αγίων και στους εορτάζοντες που είναι πολλοί στην Ερμιονίδα...

  

«Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν»

Σεβασμιότατε δέσποτα. Θα δει κανείς στις μέρες μας τα εξής τρία φαινόμενα. Το πρώτο, υπήρξε μια αύξηση  των υλικών αγαθών,  μια προσκόλληση σ’ αυτά εμπιστοσύνη στη δύναμή της, ουσιαστικά υπήρξε μια λατρεία της ύλης.

Ξεχάσαμε τότε, τα λόγια του Χριστού μας.«Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»

Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο γνώρισμα της εποχής μας
πριν από την κατάρρευση της οικονομίας μας.

Το δεύτερο στοιχείο: Βλέπει κανείς σ’ αυτήν τη φάση, μια κατάρρευση της ηθικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής σχέσεώς μας  με την πραγματική Πατρική μας δωρεά. Και διαπιστώνει κανείς, μια αποστασία του κόσμου, από τον θεϊκό  Λόγο του Θεού μας. Μια ανταρσία προς το θέλημά Του. Μια απαξίωση όλων των παραδόσεών μας. Μια κατάλυση της οικογενειακής ευλογίας που είχε η πατρίδα μας.

Επληθύνθησαν τα διαζύγια. Διελύθη η ομορφιά, το κύτταρο, η κατ’ οίκον Εκκλησία – η οικογένεια.

Κι’ έπειτα ήρθε το τρίτο: Η κατάρρευσης της οικονομίας, που οδηγεί την πατρίδα, όχι για λίγο καιρό, – ανθρωπίνως- αλλά  για πολλές γενεές μια οικονομική υποδούλωση, σε όλους  εκείνους, οι οποίοι παριστάνουν τους προστάτες μας. Ποια είναι η πραγματικότητα μέσα σε αυτά όλα τα γεγονότα. Οι πνευματικοί Νόμοι αδελφοί μου πάντοτε εργάζονται  για τη σωτηρία μας.

Όταν ο άνθρωπος κολλήσει στη γη, ο Θεός προσπαθεί να τον ξεκολλήσει, για να του χαρίσει τον ουρανό.

Όταν ο άνθρωπος πιστέψει στη σάρκα και στις ηδονές, προσπαθεί ο Θεός να του δώσει ουράνιες πραγματικές, γεμάτες από πληρότητα ηδονές πνευματικές.

Κι’ όταν ο άνθρωπος, παρά ταύτα συνεχίζει την αποστασία του, ο Θεός επιτρέπει δοκιμασίες, όχι προς τιμωρία, αλλά από αγάπη για να μας επαναφέρει εκεί ακριβώς, εκεί που είναι η θέση μας. Εκεί που τη θέση αυτή ετοίμασε ο Χριστός με τη σάρκωσή Του, τη σταύρωσή Του, την ανάστασή Του, την ανάληψή  Του.  Και τοποθέτησε την ανθρώπινη φύση στα δεξιά της Θεότητος. Εκεί είναι η θέση μας. 

Τιμάμε σήμερα τους δύο θαυμαστούς Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, τα  τέκνα της ευλογημένης, της Αγίας, της θαυμαστής μητέρας τους Θεοδότης. Πόσο διαφέρουν από εμάς. Ενώ εμείς περιφρονούμε ό,τι  αγαπούσαν εκείνοι, βλέπουμε την ψυχή μας να ελκύετε από αυτούς, να προσκαλείται από αυτούς, να καταφεύγει σ’ αυτούς.

Γιατί πέτυχαν εκείνοι αυτή την τιμή και τη δόξα στον ουρανό και στη γη;
Γιατί κατόρθωσαν να περιφρονήσουν τα υλικά αγαθά;
Γιατί μπόρεσαν να κρατήσουν τον εαυτό τους καθαρό από τον κόσμο;
Γιατί έζησαν μόνο για το Θεό και τη Δόξα Του;

Ένας είναι αδελφοί μου ο λόγος: Ακούγοντας από τη μάνα την Αγία για την πατρίδα την αληθινή, τον ουρανό, τον αγάπησαν και τον πόθησαν. Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο κατάλαβαν τα λόγια του Χριστού: «Ζητείται πρώτον, τη βασιλεία του Θεού και την Δικαιοσύνην Αυτού».Γι’ αυτό βάλανε σαν στόχο και σκοπό τη Βασιλεία των Ουρανών και τη δικαιοσύνη που είναι η σωτηρία της ψυχής, η  σωτηρία του ανθρώπου ως εικόνα Θεού. 
Κι’ έπειτα πρόσεξαν τα λόγια του Παύλου. «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά τη μέλλουσαν επιζητούμεν» - Δεν έχουμε εδώ πατρίδα παντοτινή. Περαστικοί είμαστε. Εφήμεροι είμεθα. Ήρθαμε για να φύγουμε, δεν ήρθαμε για να μείνουμε. Και φεύγουμε, όχι για να χαθούμε, αλλά φεύγουμε για να ζήσουμε, για να ισχύσει και για εμάς ο Λόγος του Χριστού, ότι μεταβαίνουμε με το θάνατο εκ του θανάτου στη ζωή.

Οι Άγιοι κατάλαβαν τα λόγια του Παύλου καθαρά. 

Δεν έχουμε εδώ πατρίδα. Η πατρίδα μας, είναι ο ουρανός.

Ποιος εξόριστος δεν θέλει να  γυρίσει στην πατρίδα του;

Ποιος που στερήθηκε την ομορφιά και τη γλυκύτητα της πατρίδας 

δεν ζει με τον πόθο αυτής της ευφροσύνης,  να την ξαναπολαύσει.

Εξόριστοι στη γη από την αμαρτία των πρωτοπλάστων!

Μας έδωσε όμως ο Θεός μας με την Ανάσταση και τη Λύτρωση της σταυρικής του  προσφοράς, σε όλους τους ανθρώπους τη δυνατότητα να επανέλθουμε στην πατρίδα. Έτσι εξηγείται αδελφοί μου, γιατί μπόρεσαν να αφήσουν τα γήινα που παρέρχονται και να κυνηγούν τα ουράνια που μένουν.  Να σταθούνε αρνητικοί  μπροστά στις απολαύσεις της σαρκός για να έχουνε την αιώνια απόλαυση της τρυφής και της γλυκύτητας  του Παραδείσου.

Κατάλαβαν  πως τα πρόσκαιρα φεύγουν ανεπιστρεπτί,  κι’ ο άνθρωπος πρέπει να κυνηγάει τα αιώνια. Βεβαιώθηκαν μαζί με τον Σολομώντα που έζησε τη ζωή του και είπε στο τέλος όταν τον ρώτησαν να πει το συμπέρασμά της ζωής του και είπε: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» 
Και οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός ακολουθώντας της μάνας τ’αχνάρια, παίρνοντας το βηματισμό της, βλέπουν τα αιώνια και σβήνει από μπροστά τους  ο  κόσμος της ματαιότητας! 
Έτσι, κατόρθωσαν να δώσουν τη γη και να πάρουν τον ουρανό! Να δώσουν απολαύσεις ψεύτικες και να κερδίσουν παραδείσια τρυφή και αιώνια ζωή! 
Να χωριστούνε από τα κοσμικά και να κερδίσουν τα ουράνια και την μετά των αγγέλων αναστροφή και τη συμβίωση με όλους τους Αγίους στον Παράδεισο. Αδελφοί μου αν μπορέσουμε να καταλάβουμε  στην αρχή αυτές τις θέσεις των Αγίων μας. 
Κι’ αν μπορούσαμε να αποδεχθούμε στη ζωή μας, ότι η ζωή τους ήταν τέλεια και πέρασαν εδώ βιώνοντας παραδείσια πραγματικότητα, κατά το Λόγο της Γραφής η Βασιλεία του Θεού εντός  ημών εστί, ήταν μέσα τους ο  Παράδεισος εκεί όταν βρισκόντουσαν και να καταλάβουμε ότι ζούνε τώρα αιώνια στον παράδεισο – θα μπορούσαμε όχι μόνοι μας γιατί είμαστε αδύναμοι αλλά με τη χάρη του Θεού μας και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, με την  παρουσία του Αγίου Πνεύματος  μέσα μας, να κάνουμε μεταστροφή και μια αλλαγή, να αφήσουμε όχι τα ανθρώπινα, αλλά τα αμαρτωλά. Όχι τα εγκόσμια, αλλά εκείνα τα οποία  χωρίζουν από τον Θεό. Και τότε, θα ήταν δυνατόν να γίνει η πραγματικότητα η σκληρή που ζούμε αναστρέψιμη και να ξανάρθει η χαρά η πνευματική μέσα μας. Αλλά και η χαρά της ζωής να είναι, δώρημα και απόλαυσης από τον Πατέρα των Φώτων, που απ’ αυτόν κάθε δώρημα κατεβαίνει στις καρδιές μας. 
 – Ευχηθείτε, Σεβασμιότατε, να καταλάβουμε ότι είμαστε περαστικοί στη γη. Ταξιδεύουμε στο σκάφος της ζωής αυτής, αλλά το λιμάνι μας δεν είναι εδώ στη γη, είναι στον ουρανό. 
-  Ευχηθείτε- να καταλήξει η ζωή μας στη θέση των Αγίων στο λιμάνι του Παραδείσου. 
Αμήν. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημείωση: Το κείμενο της ομιλίας του Ιεροκήρυκος 

απομαγνητοφωνήθηκε από τον διαχειριστή του blog 

προς τιμή και δόξα των Αγίων 

και στην μακροημέρευση με Υγεία του πατέρα Νικοδήμου Αεράκη

1 Νοεμβρίου 2018

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ