Η μοίρα… των περιθωριακών(!) οικισμών της Ερμιονίδας…

 

Όπως με το Λουκαΐτι, έτσι και με το Ράδο;;;

Δηλαδή κ. δήμαρχε και πρόεδρε της ΔΕΥΑΕΡ, αν δεν ήταν ο κ. Μαργέτας ως αντιπολιτευτικός παράγοντας, τι θα κάνανε οι συμδημότες μας σ’ αυτά τα χωριά;;;

ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.

======================================================================================================

 

Χωρίς νερό το Ράδο

 

Επισκέφθηκα σήμερα το πρωΐ τα Γραφεία της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ στο Κρανίδι, με σκοπό την ενημέρωση για το πρόβλημα των τελευταίων ημερών, σχετικά με την υδροδότηση του οικισμού Ράδο, της Δημοτικής Κοινότητας Διδύμων.

Συνομίλησα με την Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ και ταυτόχρονα απέστειλα το e mail με τα ερωτήματα στην ίδια και στον Πρόεδρο της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.

Κατέστησα σαφές ότι ,λόγω και των αναμενόμενων θερμοκρασιών,  η δεξαμενή πρέπει άμεσα να γεμίσει με νερό που θα μεταφερθεί με βυτία.

Παραθέτω το e-mail:

Προς τον

Πρόεδρο της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ

Κ. Πρόεδρε,

Αναφέρομαι στο πρόβλημα υδροδότησης  στον οικισμό Ράδο.

Σας μεταφέρω ερωτήματα των κατοίκων που τέθηκαν κατά την επίσκεψή μου εκεί, το Σάββατο 8-6-2024 .

1.   Πότε ο οικισμός θα τροφοδοτηθεί κανονικά με νερό;

2.   Βγήκαν τα αποτελέσματα στα δείγματα νερού που εστάλησαν για ανάλυση;

3.   Τι γίνεται με τον καθαρισμό της δεξαμενής;

4.   Πότε η δεξαμενή θα μπορεί να δεχτεί νερό;

5.   Όταν δεχτεί νερό η δεξαμενή θα είναι από τη γεώτρηση ή θα γίνει μεταφορά με βυτία;

6.   Γιατί η δεξαμενή ήταν ξεκλείδωτη;

Επιπλέον των παραπάνω παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για την σημερινή κατάσταση της γεώτρησης, γιατί δηλαδή δημιουργούνται συχνά προβλήματα μ τη λειτουργία της, που στο παρελθόν δεν υπήρχαν. Υπάρχει κάποιο τεχνικό θέμα γενικότερα;

Σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο δρόμος πρόσβασης των βυτίων στη δεξαμενή;

Σας γνωστοποιούμε ότι σήμερα θα επισκεφθούν το χώρο της δεξαμενής ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Διδύμων κ Μπουγιούρας Κώστας και ο Δημοτικός Σύμβουλος κ Αποστόλου Παναγιώτης.

Κρανίδι 10-6-2024

Γιάννης Μαργέτας

 

Τα «ψηλά γράμματα - άυλα τιμαλφή» του μεγάλου δάσκαλου - > «βάλτε γυαλιά να τα διαβάσετε» …

 

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας [....] αλήθεια για τους Έλληνες ήταν η αθανασία – αληθινό είναι ό,τι δεν φθείρεται, δεν μεταβάλλεται, δεν πεθαίνει....

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

-----------------------------------------------------------------------------------

Η αγυρτεία ως δήθεν «πολιτισμός»

Christos Yiannaras | 18 May 2020

Πολιτισμός είναι το παράγωγο (προϊόν) της πόλεως, ο τρόπος ατομικού και συλλογικού βίου που προκύπτει, όταν η συλλογικότητα κατορθώσει να λειτουργεί ως πόλις. Τόσο το ιστορικό γεγονός όσο και η έννοια πόλις είναι γέννημα των Αρχαίων Ελλήνων. Το γέννησε η ανάγκη τους, όχι μόνο η σκέψη τους.
Δεν ήταν ένα εφάπαξ, εφήμερο γέννημα της κοινής ανάγκης των Ελλήνων η πόλις, ούτε ένα σταθερό, παγιωμένο κατόρθωμα. Ήταν το ζητούμενο (ο στόχος) της συμβίωσης. Με την ελληνική πόλιν, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, στόχος - σκοπός - επιδίωξη της συλλογικότητας έγινε η πραγματοποίηση της αλήθειας. Και αλήθεια δεν σήμαινε κάποιαν ορθότητα συλλογισμών, αρχών ή διατυπώσεων, αλήθεια για τους Ελληνες ήταν η αθανασία – αληθινό είναι ό,τι δεν φθείρεται, δεν μεταβάλλεται, δεν πεθαίνει 
Υπάρχει στον ορίζοντα του ανθρώπινου επιστητού «κάτι» αθάνατο, ένα «κριτήριον αληθείας»; Ναι, είπαν οι Ελληνες με τη γραφίδα του Ηράκλειτου. Υπάρχει, όχι «κάτι τι», αλλά ένα πώς, ένας τρόπος του αθανατίζειν – ο τρόπος της του παντός διοικήσεως. Είναι οι κατά λόγον σχέσεις αρμονίας, που καθιστούν το σύμπαν κόσμον: κόσμημα αθάνατης και άφθαρτης ευμορφίας.
Πόλις, λοιπόν, είναι το άθλημα - επιδίωξη να λειτουργήσει η συλλογική συμβίωση των ανθρώπων με τον τρόπον της αθανασίας, της συμπαντικής κοσμιότητας. Η πραγμάτωση του στόχου συνιστά τον κοινόν της πόλεως κόσμον, δηλαδή το κατόρθωμα της «κατ’ αλήθειαν» ύπαρξης. Και ως προϊόν της πόλεως, το κατόρθωμα της αλήθειας ονομάζεται πολιτισμός. Ταυτίζεται ο πολιτισμός όχι τόσο με το αποτέλεσμα, όσο με τον τρόπο επιδίωξης του αποτελέσματος – τρόπο ιεράρχησης των αναγκών, τρόπο του νοείν (νοο-τροπία), τρόπο συμπεριφοράς, κοινωνικής συμμετοχής στη διαχείριση της εξουσίας. 

Ο παγκοσμιοποιημένος σήμερα τρόπος (ή «παράδειγμα») του ανθρώπινου βίου και της οργάνωσης του βίου είναι προϊόν και παράγωγο άλλης στόχευσης, άλλων προτεραιοτήτων. Πρωταρχικό ζητούμενο δεν είναι το κοινωνούμενο αληθές, αλλά το ατομικά χρήσιμο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι «φωτίστηκαν»: την προτεραιότητα του χρησίμου (και όχι του αληθούς) τη λογαριάζουν φωτισμό γενικευμένον, ήγουν «Δια-φωτισμό». Το φιλοσοφικό υπόβαθρο του Διαφωτισμού το είπαν «Ιστορικό Υλισμό», που προσφέρεται αμφιπρόσωπος: ως ολοκληρωτισμός στο όνομα της «εργατικής τάξης» ή ως ολοκληρωτισμός στο όνομα της «ελευθερίας του κεφαλαίου».

Και στις δυο περιπτώσεις, είναι απόλυτος ο ατομοκεντρισμός, λάβαρο τα «δικαιώματα του ατόμου»: Υποταγή της ζωής σε νομικές κατασφαλίσεις του εγώ και θωράκιση της μαζοποίησης των συμφερόντων με την «πάλη των τάξεων» – θλιβερό και συχνά μακάβριο τέλος της πολιτικής, της πόλεως, του πολιτισμού. Ομως, στο λεξιλόγιό του, το «παράδειγμα» (paradigm) του αμφιπρόσωπου Ιστορικού Υλισμού συντηρεί τα σημαίνοντα της ελληνικής κάποτε πόλεως: political, Politics, politician, Policy, για να παραπέμψει σε σημαινόμενα, όχι απλώς διαφορετικά, αλλά ριζικής αντίθεσης και παραποίησης της ελληνικής σημαντικής.
Η κυριολεξία της πλαστογραφίας αποτυπώνεται στη σχιζοφρένεια που προδίδει η γλώσσα η δική μας, των σημερινών Ελληνώνυμων. Επιμένουμε σε λέξεις που παρέπεμπαν κάποτε σε ιλιγγιώδη κορυφώματα σχέσεων κοινωνίας (κατορθωμένης αλήθειας), για να σημάνουμε σήμερα καμώματα έσχατης ευτέλειας, χυδαίου ατομοκεντρισμού: Δημοκρατία κάποτε, και «δημοκρατία» σήμερα! Υπουργός - υπούργημα κάποτε, και ποια έκπτωση σήμερα! Νόμος - Δίκαιο κάποτε, «δικαιώματα» σήμερα!Πληροφόρηση άλλοτε, αδίστακτη προπαγάνδα σήμερα! Και πάει λέγοντας
Φοράμε φανταχτερή πανοπλία, καλογυαλισμένη, με χυδαίες μεταλλάξεις της σημαντικής των λέξεων. Εγγίζουν τα όρια του γελοίου οι καταχρήσεις και διαστροφές της σημασίας του πολιτισμού. Μιλάμε για «εκδηλώσεις πολιτισμού», ακόμα και όταν πρόκειται για κοινότοπες φιέστες ψυχαγωγίας ή και μόνο διασκέδασης. Το ραδιοτηλεοπτικό, αδιάντροπο εμπόριο εντυπωσιασμού λανσάρεται σαν προσφορά «πολιτισμού». Οποιαδήποτε φτηνιάρικη θεατρική «επιθεώρηση», απίστευτου κρετινισμού και χυδαιότητας, διαφημίζεται σαν προσφορά στον «πολιτισμό». Πλήθος ανθρώπων, στην Ελλάδα αμέτρητο, χρυσοπληρώνει αετονύχηδες τάχα και Εκδότες, για να τυπώσουν και δώσουν μορφή βιβλίου σε μικρονοϊκά σκαριφήματα στιχουργίας ή αφήγησης ή «στοχασμού» (!) ή αυτοβιογραφικής κενολογίας
Βιβλιοκρισία δεν λειτουργεί, εξαγοράζονται μόνο «παρουσιάσεις», αλληλοεξυμνήσεις δημοσιευμάτων, αλλά και θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων ζωγραφικής, «επιστημονικών» πονημάτων ανατριχιαστικής μετριότητας. Δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα είναι αδιανόητη κάθε δημόσια κριτική λειτουργία – ακόμα και κρατικοί θεσμοί «βραβεύσεων» έχουν τυφλά ενταχθεί στο παρακμιακό αλισβερίσι ναυτιώδους αμοραλισμού.
Γέννημα αυτής της παρακμιακής αδιαντροπιάς και γελοιότητας είναι και ο επικαιρικός νεολογισμός «άνθρωποι του πολιτισμού», που «κινητοποιούνται» τελευταία για να εισπράξουν κρατικό επίδομα λόγω «πανδημίας». Οι αληθινοί δημιουργοί, στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, ξέρουν ότι το «χάρισμα» που τους έχει δοθεί, δίνει «νόημα» στην ύπαρξή τους, όση φτώχεια κι αν τους πνίγει. Θορυβούν οι κομπάρσοι. Αν ξαναϋπάρξουν ποτέ «πόλεις», από το πρυτανείο θα σιτίζονται πρώτοι οι δημιουργοί.

 

Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που μένει απραγματοποίητο μέχρι τις μέρες μας στις Η.Π.Α.... -> αλλά και σ' όλο τον κόσμο...

[...] Οταν αφήσουμε την ελευθερία να ηχήσει, όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, από κάθε Πολιτεία και κάθε πόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε εκείνη την ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άνθρωποι και λευκοί άνθρωποι, Εβραίοι και εθνικοί, προτεστάντες και καθολικοί, θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου ύμνου: 

«Επιτέλους ελεύθεροι! 

Επιτέλους ελεύθεροι! 

Ευχαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, 

επιτέλους είμαστε ελεύθεροι!»...

===============================================================================================================

 «Έχω ένα όνειρο…»

Ο πολιτικός έγχρωμος ηγέτης των μαύρων της Αμερικής (Η.Π.Α.) που έσπασε τα δεσμά της δουλείας τους με τους πύρινους λόγους του που τελικά το πλήρωσε και αυτός με τη ζωή του.

Ο άλλος δολοφονημένος μεγάλος Αμερικανός ηγέτης Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ακούγοντας την ομιλία του που έμεινε στην ιστορία με την  ονομασία  «έχω ένα όνειρο!» θετικά προβληματισμένος, θαύμαζε την ρητορική του Μάρτιν Κινγκ.

Ωστόσο, ένα από τα όνειρά του έγινε πραγματικότητα με την εκλογή έγχρωμου Προέδρου στις Η.Π.Α. του Μπαράκ Ομπάμα αλλά ο ρατσισμός και οι δολοφονίες  των νέγρων καλά κρατούν στη κραταιά χώρα μέχρι τις μέρες μας ...

Στο παρακάτω ένθετο που πηγή μας είναι το διαδίκτυο (ΒΗΜΑ on line) θα διαβάσετε ορισμένα αποσπάσματα από την ιστορική ομιλία του.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ

(1929 - 1968)

«Εχω ένα όνειρο!» ->>>

...Άλλωστε, για όλους μας κάποτε, κτυπάει μια καμπάνα...

Αναδημοσίευση ...

Συμβουλές από ένα φίλο...

Ένας φίλος από τα παλιά, προφανώς ενημερωμένος από το blog,  με πήρε στο τηλέφωνο για να μου δώσει συμβουλές και γενικά να προσέχω…

Και η απάντηση μου κοφτή και συνηθισμένη: 

«Σε ευχαριστώ φίλε αλλά το ξέρεις πολύ καλά, πως εγώ ζω το σήμερα και τη στιγμή… Άλλωστε και η γνωστή ρήση λέει, πως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος… Ποιος ξέρει αύριο αν ζω ή θα ζουν αυτοί για να με εκδικηθούν! Τόσο απλή είναι η ζωή μας. Ένα πέρασμα είναι, από την μια πλευρά στην άλλη και τίποτα άλλο»!!

Καληνύχτα φίλε…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

ΥΓ. Στη συνέχεια θυμήθηκα μια φράση από το βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ 
«Για ποιον κτυπάει η καμπάνα» 

Ο ήρωας του έργου του συγγραφέα  είπε στη φίλη του όταν την αποχαιρετούσε να πάει σε μια  μάχη,
 (Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος) 

«Αν ακούσεις και κτυπάει πένθιμα η καμπάνα σκέψου, 
πως ίσως είναι η δική μου καμπάνα»... 

Και έτσι συνέβη...!! 

Άλλωστε, για όλους μας κάποτε, κτυπάει μια καμπάνα…

 

Κι’ όμως, η Ερμιόνη μας είναι ωραία...

...εμείς χάσαμε την ομορφιά της ψυχής και του πνεύματός μας, γιατί έτσι απλά, μας έφυγε το μακιγιάζ...

Χθες ένας ξένος επισκέπτης μου είπε αυτό το χιλιοειπωμένο -
«Η Ερμιόνη σας είναι πολύ ωραία! - σαν νησί μοιάζει...»

Έτσι, από χθες σιγοτραγουδάω το πιο κάτω τραγούδι και θυμάμαι δύο αγαπητούς - φίλο και φίλη, που πριν μερικά χρόνια μου το θύμισαν και το έκανα θέμα στο blog...

================================================================================================== 

Αφιέρωμα - για το δικό της/τους το χατίρι...

Και πολύ πιθανόν, από εδώ να πέρασε ο ποιητής και εμπνεύσθηκε το ποίημα -
«Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα...»
το οποίο και μελοποιήθηκε από το μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη!

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

>>> " Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα"

Φώτο - σχόλιο
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Το διαβάζουν αναγνώστες τωρα από το αρχείο του blog ...

Πρότυπα ανθρώπων και δασκάλων που πέρασαν από το Γυμνάσιο Κρανιδίου και άφησαν ανεξίτηλα, νοσταλγικά συναισθήματα σεβασμού και αγάπης, στους μαθητές τους...

Μια άριστη παρουσίαση του συγγραφέα Γιάννη Μ. Σπετσιώτη, 

για έναν ξεχωριστό δάσκαλό του!

==================================================================================================================

ΧΡΙΣΤΟΣ Ν. ΜΠΟΥΚΗΣ

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

«Και τον βίον αδιάβλητος και τοις τρόποις ανεπίληπτος και ταις εμπερίαις άριστος»¹

Τον γνώρισα το 1959 όντας μαθητής της Β΄ τάξης, αν δεν με απατά η μνήμη μου, του Γυμνασίου Κρανιδίου. Εκείνος ήταν ο καθηγητής μας στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Σοβαρός, γλυκομίλητος, ευγενέστατος, με ήσυχο γαλήνιο βλέμμα και ψυχική γενναιοδωρία, απαραίτητη για «το κτίσιμο» των παιδικών ψυχών. Σαφής, μεταδοτικός και εκφραστικός στη διδασκαλία «κατά κοινή ομολογία», καθώς δίδασκε και σε άλλες τάξεις τα μαθήματα των Αρχαίων και των Νέων Ελληνικών, αφού εκτός από τη θεολογία είχε σπουδές και στη φιλολογία. Άριστος επιστήμονας και παιδαγωγός, λαμπρός «χειριστής» της εφαρμοσμένης Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής.

Με τη διδασκαλία του προσανατόλιζε, παραδειγμάτιζε, ενέπνεε, αφού γι’ αυτόν διδασκαλία δεν ήταν εκείνο που έκανε αλλά αυτό που ο ίδιος ήταν!

Γοητευτικός, όμορφος, κομψός με σήμα κατατεθέν τις χαρακτηριστικές γραβάτες εξαιρετικής ποιότητας που έλαμπαν στα πεντακάθαρα πουκάμισά του και τραβούσαν την προσοχή των μαθητών.

-      Για να δούμε με τι χρώμα γραβάτας θα παρουσιαστεί σήμερα ο Θεολόγος, αναρωτιόμαστε.

Τα χρόνια πέρασαν, η ελκυστική του παρουσία είχε μείνει κάπου βαθιά στην άκρη του μυαλού μου. Τη δεκαετία του 1970, νεαρός δάσκαλος τότε εγώ, τον συνάντησα ξανά. Ο Χρίστος Μπούκης, έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με δύο διδακτορικά αν δεν κάνω λάθος, αναλάμβανε τη διεύθυνση του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης! Ήταν η κορυφαία «επιτελική» θέση της μαχόμενης Β/θμιας Εκπαίδευσης. Σ’ αυτή, τα προηγούμενα χρόνια, είχαν υπηρετήσει ηγετικές μορφές της Παιδείας και διαπρεπέστατοι επιστήμονες και παιδαγωγοί, όπως ο Νικόλαος Εξαρχόπουλος, ο Δημήτριος Γληνός, ο Κωνσταντίνος Γεωργούλης και άλλοι.

Μισό αιώνα αργότερα από τυχαία γεγονότα άκουσα ξανά τη φωνή του. Ήμουν Σχολικός Σύμβουλος και υπηρετούσα στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. ως Σύμβουλος των αειμνήστων Υπουργών Μ. Γιαννάκου και Γ. Καλού σε θέματα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Δεν θυμάμαι, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν του τηλεφώνησα εγώ για ένα βιβλίο που είχε εκδώσει εκείνη την εποχή ή εκείνος, να ρωτήσει για θέμα της αρμοδιότητάς μου.

Αναγνώρισα αμέσως τη ζεστή φωνή του, σαν αστραπή πέρασαν από το νου μου εικόνες και αναμνήσεις, τον χαιρέτησα με απέραντο σεβασμό και συγκίνηση, του θύμισα ποιος είμαι και ένιωσα τη δική του αμηχανία και έκπληξη. Χάρηκε για την υπηρεσιακή μου εξέλιξη, με ρώτησε για την οικογενειακή μου κατάσταση, τις ενασχολήσεις μου και εγώ με τη σειρά μου τον ενημέρωσα για το θέμα του. Κλείσαμε το τηλέφωνο και τις επόμενες ημέρες έλαβα το βιβλίο του με τον τίτλο «ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ».

Πρόκειται για ένα βαθυστόχαστο σύγγραμμα, όπου παρουσιάζεται η πορεία του ανθρώπινου όντος προς τη θέωση, «τον τελικό σκοπό της δημιουργίας και της θείας οικονομίας». Οι σελίδες του αποπνέουν το άρωμα και το μεγαλείο των θεολογικών και φιλοσοφικών λέξεων, αναφορών και εννοιών, όπως η Πίστη, η Ελπίδα, η Αγάπη και η Γνώση, η Λογική, η Λατρεία, η Σιωπή και ο Κατανυκτικός Λογισμός, η Ταπείνωση, ο Έρωτας του Θεού, η Έκσταση και η Θέωση για την ανακαίνιση του κόσμου!

Με τον καθηγητή Χρίστο Μπούκη δεν είχα κάποια ιδιαίτερη γνωριμία. Ήταν όμως, θα έλεγα, το απωθημένο των πρώτων μαθητικών μου χρόνων. Ήταν ο εκπαιδευτικός που παραδειγμάτιζε και προσανατόλιζε και εγώ τον εκτιμούσα, τον θαύμαζα και τον …ζήλευα! Γι’ αυτό, όταν αργότερα ακολούθησα την εκπαιδευτική πορεία, ήταν ένα από τα λιγοστά πρότυπα των δασκάλων που με γοήτευαν!

Τον Αύγουστο του 2022 η κυρία Δήμητρα Αξαρλή, βιβλιοθηκονόμος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κρανιδίου, παρουσίασε από τον ιστότοπο της Βιβλιοθήκης Κρανιδίου τον άριστο φιλόλογο και παιδαγωγό Γιάννη Λουκά από το Κρανίδι, ο οποίος δεν δίδαξε ποτέ στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Σήμερα με μεγάλη χαρά παρουσιάζω έναν από τους δασκάλους μου που δίδαξε στο Γυμνάσιο Κρανιδίου, τον Χρίστο Μπούκη. Είναι ένας πολλά οφειλόμενος φόρος τιμής για μία ειδική, ξεχασμένη και εν πολλοίς παραγνωρισμένη «στόφα» ανθρώπων, που έκανε κάτι πολύ απλό όσο και μεγαλειώδες: έμαθε στα παιδιά γράμματα και δίδαξε ήθος!

1.   Επιγραφή στη μαρμάρινη στήλη του παλιού σχολείου της Παροικιάς στην Πάρο με την ένδειξη «Ο καλός μας δάσκαλος». Νίκος Βατόπουλος, εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 11-9-2010.  

1 σχόλιο:

Σταμάτης είπε...

Μας αρέσει η τήρηση της δεοντολογίας του Γιάννη Σπετσιώτη, που σέβεται και αναφέρεται στις πηγές του. – Όπως κάνει στην υπ’ αριθμ. 1 σημείωση

11/12/2022 8:16 μ.μ. 

 

Για το ανήθικο της υπόθεσης για τον τρόπο της ενημέρωσης (παραπληφόριση) ότι οι κάδοι δήθεν αγοράστηκαν με χρήματα του Δήμου - > τσιμουδιά …

 

Αυτά τα σχόλια αφήστε τα για τον Δαμαλίτη - > ΕΔΩ…

==============================================================================================================

facebook

Ο χρήστης Πάνος Αποστόλου  είναι με το χρήστη Γιάννης Μαργέτας.

 

Εν όψει της θερινής περιόδου και της τουριστικής σεζόν που ξεκίνησε αλλά και του εσωτερικού τουρισμού που αναμένεται να ενταθεί μετά την ολοκλήρωση σε λίγες ημέρες των πανελληνίων εξετάσεων, η δωρεά του κ. Γιάννη Χανδρή δρα όχι μόνο ως ουσιαστική συνεισφορά στην περιβαλλοντική προστασία και αναβάθμιση της περιοχής μας, αλλά επιδρά και στην αισθητική της αναβάθμιση.

Πράγματι ο κ. Γιάννης Χανδρής προέβη σε δωρεά προς τον Δήμο Ερμιονίδας ποσού 8551,61€, προκειμένου ο Δήμος μας να προμηθευτεί 30 κάδους απορριμμάτων (20 πρασίνων κάδων και 10 μπλέ κάδων ανακυκλώσιμων υλικών) που θα τοποθετηθούν σε κεντρικά σημεία, προσβάσιμα από τους πολίτες του Δήμου Ερμιονίδας.

Στο αίτημά του για την αποδοχή της δωρεάς αναφέρει ο ίδιος: « Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να συμβάλω στις προσπάθειες του Δήμου Ερμιονίδας για την αύξηση του ποσοστού της ανακύκλωσης, για νοικοκυρεμένη διαχείριση απορριμμάτων και την προαγωγή της κοινωνικής προσφοράς».

Εξάλλου, μας είναι γνωστή η σημαντική δωρεά του σε τομείς της άθλησης με τη δωρεά του γηπέδου τένις στο Κρανίδι στο κτήμα Κων/νου Δημότση ή Έλληνα καθώς και η κοινωνική συνεισφορά του στους αδύναμους συμπολίτες μας.

Τον ευχαριστούμε θερμά,

7 Ιουνίου 2024,

Πάνος Αποστόλου

Δημοτικός Σύμβουλος

 

Άποψη συμπολίτη μας για την υπογραφή μου στις αναρτήσεις στο blog -> STAM.DAM.D. ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

-> γιατί τα γραπτά μένουν...

================================================================================================================= 

Γιώργος Τσατσαρός - Πολιτικός Μηχανικός εκ Διδύμων ->είπε και λάλησε...

Τι δεν καταλαβαίνετε;;...

Facebook

 

    Γιωργος Τσατσαρος

Σταμάτης Δαμαλίτης Σβήστε το ...τοπικος! Ολοι τοπικοι ειμαστε. Σημασια εχει το τι γραφεις το τι εκτιμας και το τι προβαλεις. Δυσκολο ειναι να το γραψουν ετσι : Δημοσιογράφος . Η μαλλον να σε εννοούν ετσι.

Σταμάτης Δαμαλίτης

Γιωργος Τσατσαρος Αυτό είναι συμβουλή του πιο καλύτερου φίλου μου καθώς τη φιλία μας τη δημιούργησε ο αλληλοσεβασμός και η εκτίμηση!!!

Και να θυμάσαι Γιώργο πως έχω περάσει από χίλια αδηφάγα κύματα (!) αμφισβήτησης - γι' αυτή τη δημοσιογραφική προσφορά στον τόπο μου - από τους συμπολίτες μου και οι λόγοι είναι ευνόητοι…

( από το 1976- στο δημοσιογραφικό μετερίζι στις δικιές μας τοπικές εφημερίδες, 10 χρόνια σε καθημερινή εφημερίδα και 16 χρόνια στο δικό μου blog με δεκάδες χιλιάδες ρεπορτάζ και άλλα...)

Τον τελευταίο καιρό αυτή αμφισβήτηση – ως μικρόβιο σ' αυτούς που την εκφράζουν- έχει αναφερθεί και μέσα στις μηνύσεις (εις βάρος μου) του σημερινού Δημάρχου Ερμιονίδας, ειδικών συμβούλων του… και λοιπών παρατρεχάμενων της αυλής του…

Έτσι απαντάω στην παρατήρησή σου που εκτός των άλλων με τιμάει ...

STAM. DAM.D. -> ΤΟΠΙΚΌΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

 

Γιωργος Τσατσαρος

Σταμάτης Δαμαλίτης Άκουσε με Κε Δαμαλιτη (σ.σ. διάβασε με ) .Και τα γράφω αυτά και προς ολους όσους σε διαβάζουν. >>>>> Λίγο με ξέρεις πολύ λιγο σε ξερω. Ποτε δεν κατσαμε στο ιδιο τραπεζι…!( από τα γραφόμενα σου το μπλοκ σου σε ξέρω περισσότερο, όσο και όταν το διαβάζω) Παω στοίχημα (!?) οτι αν με δεις στο δρόμο υπάρχει πιθανότητα (!?) ( μικρη ) να με… αναγνωρίσεις. Παντως τις "προαλλες " στην Ερμιονη προσπερασες και δεν..! Και από αυτούς που διαβάζουν αυτές τις γραμμές ελάχιστοι με ξέρουν. Θα αναρωτιούνται μάλιστα ( θα το πω στην γλώσσα μου = Νααα, τσëλι ιστë αη . Ε νιεχ ντονjë? ε τσë ντο νανι τσë σσκρουαν? ).Για να διευκολύνω ας πανε να ρωτήσουν π.χ. τον πρόεδρό τους. Αλλα εκτιμω αυτό που κάνεις . Πολύ! Και το κάνουν λίγοι . Είναι προσφορά προς όλους και ειδικα προς εμας τους "απανταχου". Δεν εχει σημασια εάν διαφωνω με αρκετα από οσα λες . Ε Και! ( εάν σου πω με πόσους μεγάλο- δημοσιογράφους και ποιους διαφωνώ θα εκπλαγείς. ) . Σημασια εχει , ότι εχεις άποψη και μας την καταθέτεις. Σημασια εχει ότι ενδιαφερεσαι για τα κοινα του τοπου σου. ( Ποσοι το κανουν ? ). Και < Βαζεις την υπογραφη σου> στα γραφομενα < και γραμματα γνωριζω> που λεγαμε στο στρατό. Και αυτό θελει θάρρος ."Θελει αρετην και τολμην η ελευθερια". Ξερω ( καταλαβαινω ) όμως ότι και παρα πολλοι αλλοι θεωρουν προσφορα την "δουλεια" σου. Και από αυτους που διαφωνουν και ας μην το λενε! Συνεχισε να ασχολεισαι με τον τοπο σου! Δεν χρειάζεσαι παραίνεση, ξερω! Είναι χουι αυτό (λεγε με αγαπη) προς τον τοπο σου. Όταν καποτε θα σταματησεις πολλοι θα σε αναζητησουν . Φροντισε όμως ότι εχει γραφτει επειδη και αυτό είναι (μικρο)ιστορια του τοπου σου και στις μελλοντικες γενιες είναι (θα είναι) χρησιμο για να μας καταλαβουν, να το εξασφαλισεις. Να το περισωσεις. Εμεις οι Ελληνες εξ αλλου πιο πολύ διαφωνουμε ( ορα εμφυλιοι μεσα στο 21 και μετα ) παρα συμφωνούμε. Και αυτό είναι καλο! Κατατιθενται αποψεις. Φτανουμε μαλιστα στα ακρα (εμφυλιος). Και αυτό είναι κακο! Συνεχισε το χουι προς τον τοπο σου. Είναι αγαπη . Ολοι το ξερουν! Και …εσυ ακομη! Γεια σου και σε ευχαριστώ ( όχι άλλη μιζερια πρεπει να λεμε τα πραγματα με το ονομά τους) για την παρέα σου που μου (μας) κρατάς με τα γραπτά σου Κε δημόσιο-γράφε.Γ.Τ. 21 12 2021 γραμμένο την μεγάλη νύχτα

Σταμάτης Δαμαλίτης

Γιωργος Τσατσαρος Συνηθίζω να περπατάω με το κεφάλι κάτω, αλλά ίσως και να μη σε γνώρισα. Εγώ χαιρετάω ακόμα και το διάβολο! - Πολλές φορές και με το νεύμα μου - τη ματιά μου. Στη δεύτερη περίπτωση, αν με κοιτάς στα μάτια! Διαφορετικά δεν .....

 

ΔΗΜΑΡΧΕ Δημήτρη Καμιζή -> κανείς δεν θέλει να θυμάται -> σου μιλάω εκ πείρας...

 …Ωστόσο, εσύ άφησες ανεξίτηλο το στίγμα σου στην Ερμιονίδα! -> μην ψάχνεις να βρεις ευγνώμονες …

Stam. Dam. D.

==========================================================================

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΕΝΟΥΝ

Αν και μετά την εκ νέου ενασχόλησή μου με το ιατρικό λειτούργημα (ως ιδιώτη ιατρού πλέον) είπα να μην ασχοληθώ ξανά με τα δημοτικά πράγματα, μια περιήγησή μου σήμερα στο Πόρτο Χέλι μαζί με έναν Αμερικανό φίλο, με έβαλε στον "πειρασμό" να θυμηθώ "έργα και ημέρες" της δικής μου δημαρχιακής θητείας. 

Η μαρίνα Πορτοχελίου ή το "αγκυροβόλιο τουριστικών σκαφών" που το ξεκινήσαμε το 2001 αν θυμάμαι καλά, με πολλές αντιδράσεις αλλά και εξαντλητικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, εδώ και πολλά χρόνια σήμερα λειτουργεί και προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στον τομέα της τουριστικής βιομηχανίας μας. 

Η μεθοδικότητα, η επιμονή και η προσήλωση στους στόχους είναι αυτά που τελικά, τουλάχιστον στην Ελλάδα, είναι απαραίτητα για την υλοποίηση μεγάλων οραμάτων αλλά και μεγάλων έργων. 

Ποιος θυμάται άραγε σήμερα αυτή τη θυελλώδη ενημερωτική λαική συνέλευση στην αίθουσα του ξενοδοχείου AKS; 

Ποιος θυμάται σήμερα τις αντιδράσεις που υπήρξαν για την κατασκευή του απέναντι πεζοδρομίου στον δρόμο Πορτοχελίου-Κόστας πριν απο 20+ χρόνια επίσης ;

 Όμως τα έργα μένουν!!!