Ως μνημόσυνο σε προσωπικότητες της Ερμιονίδας...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 17 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 του Γιάννη Σπετσιώτη & Τζένης Ντεστάκου

«Εις ουδένα πλην εις εαυτόν και μόνον στηριχθείς…».

«…Η αξία του, η υπό πάντων ομολογουμένη, μόνον αύτη τον ύψωσε εις το Υπουργείον Παιδείας υπό τον αείμνηστον Κουμουνδούρον, ο οποίος περί πολλού είχε τον επιφανέστατον οπαδόν και φίλον του. Ως Υπουργός, καίτοι μακράν του κλάδου εις ον ήτο ειδικώτερος, δεν διέψευσε την περί αυτού ιδέαν, τουναντίον απέδειξε και γνώσιν πολλήν και ζήλον εις εκπαιδευτικάς μεταρρυθμίσεις επαινετόν…

Εν τω προσώπω του χάνει μεν η Ελληνική Πολιτεία άνδρα επιφανή, χάνει δε η επαρχία Ερμιονίδος τον επιφανέστερον πολιτικόν της, το εξοχώτερον τέκνον της!».  

Απόσπασμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», την 6^η Δεκεμβρίου 1898, «επιούση του θανάτου του Γεωργίου Ι. Μίληση».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΙΛΗΣΗΣ
121 χρόνια πριν, στις 5 Δεκεμβρίου του 1898, απεβίωσε ο επιφανής πολιτικός της Ερμιονίδας, Γεώργιος Ι. Μίλησης.

Ο Γεώργιος Ι. Μίλησης γεννήθηκε στο Κρανίδι, το 1824. Σπούδασε στη Χάλκη και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1848 εισήλθε στο Δικαστικό κλάδο, ενώ το 1854 παραιτήθηκε και έκτοτε δικηγορούσε. Παράλληλα εξέδωσε την εφημερίδα, «Ο ΤΥΠΟΣ». Αναμείχθηκε με την πολιτική και εξελέγη, επανειλημμένα, βουλευτής Ερμιονίδας.¹

Διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, δύο φορές, επί κυβερνήσεων Αλ. Κουμουνδούρου, από 15-10-1875 έως 26-11-1876 και από 1-12-1876 έως 26-2-1877. Κατά τη διάρκεια της Υπουργίας του προσπάθησε να αναμορφώσει τη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση με σειρά Νομοσχεδίων που κατάρτισε 12/μελής επιτροπή επιφανών και πεπειραμένων καθηγητών και δασκάλων. Στην επιτροπή αυτή προήδρευσε ο ίδιος, «επί νύκτες μακρές μη φειδόμενος κόπων και χρόνου». 

Μετά το τέλος της δεύτερης θητείας του, ως Υπουργός Παιδείας, τον διαδέχθηκε στο Υπουργείο, επί κυβερνήσεως Επ. Δελληγιώργη, ο κτηματίας βουλευτής Πατρών, Θάνος Ρούφος – Κανακάρης, εγγονός του Αθανασίου Κανακάρη, Αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Σώματος, κατά την πρώτη περίοδο του αγώνα του 1821. Ο Αθανάσιος Κανακάρης, ως γνωστόν, συνδέεται άμεσα με την Ερμιόνη, καθώς απεβίωσε στην πόλη μας, στις 14  Ιανουαρίου του 1823, και ετάφη στην αυλή του Ι.Ν. των Ταξιαρχών.² 

Ο Γεώργιος Μίλησης υπήρξε, για την εποχή του, προοδευτικός πολιτικός,είχε όραμα για την παιδεία και ενδιαφέρθηκε για την επιστημονική και οικονομική ενίσχυση του δασκάλου.

Γιάννης Γκιόλας - Η Σωφρονιστική πολιτική οφείλει να αποβλέπει και στην προσπάθεια εκπαίδευσης ! ...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ:«Η ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ- ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ 
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΑ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ».

  Μιλώντας στην Ειδική Επιτροπή Σωφρονιστικού Συστήματος, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας απηύθυνε τα παρακάτω ερωτήματα:

·         Τι προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση στο μεγάλο ζήτημα της μεταφοράς των φυλακών Κορυδαλλού; 
Γιατί δεν έχει απαντήσει ο αρμόδιος Υπουργός σε δύο σχετικές ερωτήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχουν στη σωφρονιστική επιτροπή;

·         Προφανώς χρειάζεται να αυξηθεί ο αριθμός των φυλάκων, ωστόσο δεν είναι μικρότερης σημασίας η ανάγκη  της σύγχρονης εκπαίδευσή τους.

·         Πόσο αναγκαία είναι η ίδρυση Σωφρονιστικής Ακαδημίας; Τι συμβαίνει στα άλλα Ευρωπαικά κράτη; Υπάρχουν οι προυποθέσεις να γίνει κάτι παρόμοιο στη χώρα μας;

·         Πόσα προβλήματα δημιούργησε η μεταφορά των φυλακών στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του πολίτη;

·         Υπάρχει μέριμνα για την δημιουργική απασχόληση των κρατουμένων, σε συνεργασία με άλλους φορείς, όπως ΟΑΕΔ, Θεατρικοί Σύλλογοι κ.α. ;

·         Υπήρξε αναβάθμιση της εξωτερικής φρουράς;

·         Μετά τις κινηματογραφικές αποδράσεις που συνέβησαν στο παρελθόν, υπήρξε βελτίωση ως προς την αντιμετώπισή τους;

Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Γκιόλα στο παρακάτω link:>>>https://youtu.be/Qb_e6POJ3m0

Το τελευταίο αντίο στον ΠαπαΠαναγιώτη Δασκαλοθανάση

Έφυγε σήμερα από τη ζωή μας πλήρης ημερών (93 χρόνων) ο επί πολλά χρόνια εφημέριος του Ι.Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ερμιόνη ΠαπαΠαναγιώτης Δασκαλοθανάσης 

Φώτο – από την εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας (2019) του «Ερμιονικού Συνδέσμου» 

Ήταν δάσκαλός μου στη Βυζαντινή μουσική τα πρώτα χρόνια που ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ερμιόνη περί το 1956 /57.

Οι δρόμοι μας όμως χώρισαν, όταν ακολούθησα εκ των συνθηκών...  το επάγγελμα του πατέρα μου (αυτό του ψαρά) ταξιδεύοντας και ψαρεύοντας στις ελληνικές θάλασσες! 

Ωστόσο, ο  δεσμός μας παρέμεινε ατόφιος μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του και εκφραζόταν ποικιλοτρόπως και από τους δύό μας όταν συναντιόμαστε...

'Με αυτά τα λίγα λόγια (που μπορούσα να γράψω πάρα πολλά) θέλω να τον κατευοδώσω και να του πω - καλό ταξίδι αγαπημένε μου  ιερέα και άξιε οικογενειάρχη!

Στα παιδιά του και στις οικογένειες τους εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια και εύχομαι Υγεία,
 να τον θυμούνται και να τον μνημονεύουν...

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ  

Ευχαριστήριο της Κοινότητας Ερμιόνης

Οργισμένη ενημερωτική αναφορά! προς τους πολίτες του Δημάρχου Ερμιονίδας….

«Το οδοιπορικό των απορριμμάτων της Ερμιονίδας από το 2010 μέχρι σήμερα που έκλεισαν οι καιγόμενες χωματερές»!!! …

------------------------------------------------------------------------------------------------

e-mail στο blog ...

Ο Σφυρής θέλει τα σκουπίδια της Ερμιονίδας στους δρόμους

Αγαπητές συνδημότισσες, αγαπητοί συνδημότες,

Στις 30 Οκτωβρίου 2019, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Νίκας Παναγιώτης, με την υπ’ αριθ. πρωτ. 213826/3726 απόφασή του, αφαίρεσε την άδεια λειτουργίας του ιδιωτικού Πράσινου Σημείου Ερμιονίδας λόγω σωρείας περιβαλλοντικών παραβάσεων, οι οποίες διαπιστώθηκαν σε έξι διαφορετικούς ελέγχους – αυτοψίες που διενεργήθηκαν από το Τμήμα Περιβάλλοντος & Υδροοικονομίας Π.Ε. Αργολίδας, κατά το χρονικό διάστημα από 20/4/2015 έως 3/7/2019.

Η σοβαρότερη παράβαση ήταν ότι και στους 6 αυτούς ελέγχους, βρέθηκαν σύμμεικτα απορρίμματα στο Ιδιωτικό Πράσινο Σημείο, κατά παράβαση της Νομοθεσίας, αφού σύμφωνα με την άδειά του μπορούσε να συλλέγει και να μεταφέρει μόνο αυστηρώς προδιαλεγμένα υλικά.

Εδώ είναι η τεράστια ευθύνη του πρώην Δημάρχου Ερμιονίδας κ. Σφυρή Δημήτρη, ο οποίος επί 5 χρόνια (2014-2019) εναπόθετε στο Πράσινο Σημείο σύμμεικτα απορρίμματα, αφού πάντα σε αυτή την χρονική περίοδο ο Δήμος Ερμιονίδας έκανε ταυτόχρονη αποκομιδή του καφέ και του πράσινου κάδου με το ίδιο απορριμματοφόρο. Επίσης ορισμένες φορές γινόταν ταυτόχρονη αποκομιδή του καφέ, του πράσινου και του μπλε κάδου από το ίδιο απορριμματοφόρο.

Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών του κ. Σφυρή ήταν ο Δήμος Ερμιονίδας επί 5 χρόνια να εναποθέτει στο Πράσινο Σημείο σύμμεικτα απορρίμματα και όχι αυστηρώς προδιαλεγμένα, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με την αδειοδότησή του.

Έτσι πριν καν ολοκληρώσουμε τον 2^ο μήνα της θητείας μας σαν νέα Δημοτική Αρχή και δίχως καμία δικιά μας ευθύνη,  έσκασε στα χέρια μας μια βόμβα, εφόσον αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος αδειοδοτημένος χώρος (ΣΜΑ), για την συλλογή, μεταφόρτωση και μεταφορά των απορριμμάτων του Δήμου Ερμιονίδας.

Και αυτό γιατί επί 5 χρόνια ο πρώην Δήμαρχος Ερμιονίδας κ. Σφυρής αδιαφόρησε πλήρως και δεν φρόντισε να εξασφαλίσει άδεια λειτουργίας για ένα Δημοτικό Πράσινο Σημείο ή για έναν Δημοτικό Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, παρ’ όλες τις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου από τις αρχές του 2015.

Με αποτέλεσμα ο Δήμος Ερμιονίδας να μείνει όμηρος στα χέρια ενός ιδιώτη ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για τα απορρίμματα και σήμερα να μην έχει έτοιμη κάποια εναλλακτική λύση για την διαχείρισή τους.

Από τις πρώτες μέρες ανάληψης των καθηκόντων μας και πριν ακόμα προκύψει το θέμα με το ιδιωτικό Πράσινο Σημείο, ξεκινήσαμε τις ενέργειες για την δημιουργία ενός Δημοτικού Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και παράλληλα κάναμε συναντήσεις και επαφές με εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων προκειμένου να έχουμε μια οριστική λύση στο ζήτημα των απορριμμάτων της Ερμιονίδας.

Άμεσα και πριν ακόμα παραλάβουμε επίσημα την απόφαση αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας του ιδιωτικού Πράσινου Σημείου, εγώ και ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας κ. Τσαμαδός Ιωάννης, συναντηθήκαμε με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Νίκα Παναγιώτη και τον Αντιπεριφερειάρχη Αργολίδας κ. Μαλτέζο Ιωάννη, όπου τους θέσαμε το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται με την διαχείριση των απορριμμάτων της Ερμιονίδας και ζητήσαμε μια λύση το συντομότερο δυνατό.

Στη συνέχεια, στις αρχές Νοεμβρίου, συναντηθήκαμε με τον Γενικό Γραμματέα Διαχείρισης Αποβλήτων κ. Μανώλη Γραφάκο, παρουσία του βουλευτή Αργολίδας κ. Ανδριανού Ιωάννη.

Ο κ. Γραφάκος μας διαβεβαίωσε ότι άμεσα με νομοθετική ρύθμιση της Κυβέρνησης θα αδειοδοτηθεί στον Δήμο Ερμιονίδας ένας Δημοτικός Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, προκειμένου να λυθεί οριστικά το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Ερμιονίδας.

Οι διαδικασίες έχουν ξεκινήσει, αλλά λόγω του ότι πρόκειται για νομοθετική ρύθμιση, απαιτείται ένα εύλογο χρονικό δυο – τριών  μηνών έως ότου ψηφιστεί η αδειοδότηση του Δημοτικού ΣΜΑ και κατασκευαστούν οι υποδομές ώστε να ξεκινήσει η λειτουργία του.

Άμεσα έκανα συνάντηση με τους επικεφαλής των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης κ. Σφυρή Δημήτρη, κ. Λάμπρου Τάσο και κ. Τόκα Τάσο, όπου τους ενημέρωσα πλήρως για τα παραπάνω.

Επίσης τους ενημέρωσα ότι για αυτό το κενό χρονικό διάστημα των δυο – τριών μηνών, έως ότου αδειοδοτηθεί και λειτουργήσει ο Δημοτικός ΣΜΑ, εγώ θα φροντίσω με κάθε τρόπο να μην μείνουν τα σκουπίδια στους κάδους, στους δρόμους, στις πλατείες, δίπλα στα σπίτια, στα καταστήματα, στα σχολεία, στις εκκλησίες και στα χωράφια, διότι τότε θα υπάρξει τεράστιος κίνδυνος για την δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την εικόνα του Δήμου μας.

Ζήτησα λοιπόν την συναίνεσή τους προκειμένου να βρεθεί κάποιος τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων γι’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα.

Την έλαβα και από τους τρεις και μάλιστα τα λόγια του κ. Σφυρή ήταν “μην κοιτάς εμένα, εγώ δεν κάνω καταγγελίες, τον Λάμπρου και τον Τόκα κοίτα”.

Μόνο που κ Σφυρής δεν τήρησε τον λόγο του και σαν σύγχρονος Εφιάλτης, το Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019, έκανε καταγγελία στην Αστυνομία με αποτέλεσμα να προσαχθεί στο Αστυνομικό Τμήμα Κρανιδίου ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας κ Τσαμαδός Ιωάννης.

Έτσι έδειξε απροκάλυπτα ότι το κύριο μέλημά του είναι να μην μαζεύονται τα σκουπίδια και να μένουν στους δρόμους, αδιαφορώντας πλήρως για την υγεία των Δημοτών, το περιβάλλον και την εικόνα της τουριστικής Ερμιονίδας, παίζοντας πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη των Δημοτών της Ερμιονίδας.

Αποδείχτηκε ότι ήταν μια δήθεν συναίνεση στα λόγια από τον κ. Σφυρή, ο οποίος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση αλλά και για όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ερμιονίδα με το πρόβλημα των σκουπιδιών..

Είναι αυτός που το 2009 έκλεισε όλους τους ΧΑΔΑ χωρίς να έχει μια έτοιμη λύση για τα σκουπίδια, ενώ οι περισσότεροι Δήμοι της χώρας φρόντισαν να αφήσουν αν

Είναι αυτός που ξεκίνησε την δεματοποίηση των απορριμμάτων στο Σταυρό Διδύμων ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ, δίχως προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει τον αποδέκτη των δεμάτων, ο οποίος δεν βρέθηκε ποτέ. Έτσι κάποια στιγμή σταμάτησε η δεματοποίηση και ο κ. Σφυρής αδυνατώντας να τα μεταφέρει κάπου, έθαψε τα δέματα επιβαρύνοντας το περιβάλλον και θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία των κατοίκων των Διδύμων και των Φούρνων.

Είναι αυτός που ξεκίνησε το 2014 την παράνομη μεταφορά σύμμεικτων απορριμμάτων σε άλλο Νομό ξοδεύοντας πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο, σε συνεργασία με ένα ιδιωτικό Πράσινο Σημείο, δημιουργώντας μια μονοπωλιακή κατάσταση, αφού αδιαφόρησε για την δημιουργία ενός Δημοτικού Πράσινου Σημείου και την ύπαρξη μιας εναλλακτικής λύσης.

Αυτές οι δύο επιλογές του κ. Σφυρή κόστισαν εκατομμύρια ευρώ στους Δημότες της Ερμιονίδας και όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα, αλλά μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.

Και έχει το θράσος να μιλάει για νομιμότητα αυτός που επί πέντε χρόνια εναπόθετε στο Πράσινο Σημείο σύμμεικτα απορρίμματα με την ταυτόχρονη αποκομιδή πράσινου και καφέ κάδου από τον Δήμο Ερμιονίδας.

Αυτός που δημιούργησε τουλάχιστον 3 παράνομες χωματερές σε κτήμα ιδιώτη στο Κοκκινάρι, στο παλιό νταμάρι στην Αυλώνα και σε έναν τεράστιο σκουπιδότοπο, όπου έκαναν πάρτι οι αρουραίοι.

Αυτός που από την 1/9/2014 έως την 23/10/2014, όταν και πήρε στον παλιό δρόμο Διδύμων -  Λουκαϊτίου.

Αυτός που είχε μετατρέψει τις αποθήκες του Δήμου στην Αυλώνα

την πρώτη άδεια το ιδιωτικό Πράσινο Σημείο, μεταφόρτωνε εντελώς παράνομα τα απορρίμματα από κτήμα ιδιώτη στο Κοκκινάρι και τα μετέφερε σε άλλο Νομό. Βέβαια τότε είχε την πραγματική συναίνεση της Αντιπολίτευσης, προκειμένου ο τόπος μας να είναι καθαρός.

Αυτός που έκανε 4 παράνομες απευθείας αναθέσεις για την αποκομιδή των απορριμμάτων σε εργολάβους οι οποίοι δεν διέθεταν τις απαραίτητες άδειες που ορίζει ο Νόμος.

Αυτός που  είναι υπεύθυνος για τα δύο εφιαλτικά Καλοκαίρια του 2018 και του 2019 που ζήσαμε στην τουριστική Ερμιονίδα, με τα σκουπίδια στους δρόμους, στις πλατείες, στα χωράφια, έξω από τα σπίτια, τα καταστήματα και τα ξενοδοχεία,.

Νομίζει ότι μπορεί να ξεγελάσει τους Δημότες της Ερμιονίδας μιλώντας για δήθεν συναίνεση και για δήθεν ενδιαφέρον για την δημόσια υγεία και το περιβάλλον, αυτός που την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019, δηλαδή την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων μας, προέβη σε καταγγελία και έφερε την αστυνομία σε χώρο όπου ο Δήμος Ερμιονίδας έκανε καταστροφή των κλαριών με την χρήση του θρυμματιστή κλαριών.

Αυτός που έκανε προσφυγή κατά της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας για την απευθείας  ανάθεση της περισυλλογής των απορριμμάτων σε ιδιώτη προκειμένου να μην μαζευτούν οι τόνοι σκουπιδιών γύρω από τους κάδους απορριμμάτων, που μας άφησε κληρονομιά την 1/9/2019.

Με αποκορύφωμα την προχθεσινή καταγγελία του, είναι φανερό ότι ευελπιστεί και προσδοκά να μείνουν τα σκουπίδια στους δρόμους!!!

Όμως του λέω ξεκάθαρα ότι δεν θα του περάσει.

Έχουμε ήδη επεξεργαστεί λύσεις και είμαστε σε πολύ καλό δρόμο για την εφαρμογή τους. Χρειαζόμαστε μόνο λίγο χρόνο, λόγω των διαδικασιών που επιβάλλεται να τηρηθούν.

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι η παρούσα Δημοτική Αρχή, χωρίς να έχει καμία απολύτως ευθύνη, καλείται να διαχειριστεί και να επιλύσει ένα τεράστιο πρόβλημα και θα το κάνει με τον καλύτερο τρόπο.

Στον αγώνα μας αυτό ζητώ την στήριξη και την υπομονή όλων των Δημοτών της Ερμιονίδας.

Ιωάννης Γεωργόπουλος 

Δήμαρχος Ερμιονίδας   
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Σημείωση του blog: - διαβάστε την καταγγελία του κ. Σφυρή.
>>>>

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - [...] Να γιορτάσουμε λοιπόν την Επανάσταση του 1821, χωρίς να καταλαβαίνουμε, ούτε καν λεκτικά, τους στόχους της; ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ασχετοσύνη σε πανήγυρι

Christos Yiannaras | 02 Dec 2019

Εγκαιρα κατατέθηκε από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη η πρόταση: Να γιορτάσουμε, στο μεθεπόμενο έτος, οι θεσμοί και οι πολίτες, τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821. 
Η πρόταση δεν διευκρινίζει τι ακριβώς θα γιορτάσουμε: Την επιτυχία των στόχων της Επανάστασης ή απλώς τον ρομαντισμό του ξεσηκωμού; Θα είναι μια εθιμοτυπική φιέστα ο εορτασμός ή θα αφορά τη ζωή μας των Ελλήνων, σήμερα και στο μέλλον; Θυσίασαν τη ζωή τους χιλιάδες συμπατριώτες μας για την «εθνεγερσία», ήταν, όλοι όσοι πήραν τα όπλα, αποφασισμένοι να πεθάνουν για κάτι, που χωρίς αυτό η ζωή δεν έχει νόημα. Το πέτυχε αυτό το «κάτι» η Επανάσταση του 1821;
Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι οι λέξεις, στην ίδια την «καθομιλούμενη» ελληνική μας γλώσσα, είχαν τότε άλλο νόημα και έχουν άλλο σήμερα. Παράδειγμα η λέξη «ελευθερία» ή η λέξη «πατρίδα». Σήμερα λέμε «ελευθερία» και εννοούμε θωράκιση ατομικών δικαιωμάτων, νομοθετημένο «άσυλο» που αμνηστεύει ακόμα και «κατά συρροήν», κάθε βράδυ, απόπειρες δολοφονιών εκ προθέσεως. Λέμε «πατρίδα» (αν τολμήσει κανείς τη λέξη) και εννοούμε το αντίπαλο του πολίτη, μισητό «κράτος». Η «ελευθερία» παραπέμπει στην αυτονόητη αντίσταση σε εξουσίες, εκλεγμένες μεν, αλλά ιδιοτελέστατες, και η «πατρίδα» σε κράτος συνώνυμο με τη φαυλότητα, τη διαπλοκή χυδαίων συμφερόντων. 
Να γιορτάσουμε λοιπόν την Επανάσταση του 1821, χωρίς να καταλαβαίνουμε, ούτε καν λεκτικά, τους στόχους της; Πραγματικά, εγγίζει τα όρια του εμπαιγμού. Θα έχουμε κληθεί με τον «εορτασμό» σε γιορτή ή σε ξόδι, να γιορτάσουμε ή να θρηνήσουμε; Θα μιλάμε για αγώνα, τότε, ανεξαρτησίας, ζώντας σήμερα την πιο ολοκληρωτική και ατιμωτική εξάρτηση στην οποία μπορεί να εξαναγκαστεί ένας λαός. Είναι σκέτη παράνοια. Θα τιμάμε, με γιορτές και πανηγύρεις, εκείνους που τότε αρνήθηκαν υποταγή και υποτέλεια στους Τούρκους, ποιοι; Εμείς σήμερα, οι ηδονικά υπόδουλοι στους εξευτελιστικούς όρους δανεισμού από το ΔΝΤ και στη βάναυση σκαιότητα του όποιου κ. Σόιμπλε; 
Είμαστε πια άλλος λαός, καμιά σχέση με τους επαναστάτες του 1821. Εκείνοι, σίγουρα, είχαν ελαττώματα, πάθη, μίση, στενοκεφαλιές, ήταν αγράμματοι. Αλλά είχαν ταυτότητα, την αυτοσυνειδησία μιας καταγωγικής αρχοντιάς. Εμείς σήμερα είμαστε μόνο εκτοπλάσματα του μιμητισμού, ένας απρόσωπος καταναλωτικός πολτός, καρικατούρα δήθεν Ευρωπαίων, δήθεν διεθνιστών ή δήθεν εθνικιστών – ένας λαός που δεν ενοχλείται όταν τον φτύνει προκλητικά ο Ερντογάν, όταν τον εμπαίζει συγκαταβατικά ο Ζάεφ, όταν τον ταπεινώνουν απροσχημάτιστα ακόμα και οι Αλβανοί. 
Μας έχουν φορέσει, τα αφεντικά μας, τη συνείδηση του «μικρού» και «αδύναμου». Αντίθετα, οι επαναστατημένοι του ’21 έσωζαν τη συνείδηση του κοσμοπολίτη, «ανάσαινε ο Ελληνας τον αέρα μιας περίπου αυτοκρατορίας». Οργωνε τη Μεσόγειο καραβοκύρης, κυριαρχούσε έμπορος στις αγορές της Ευρώπης, διακριτός και σεβαστός στα μεγάλα αστικά κέντρα της εποχής. Και, για να συνεχίσω τον Ελύτη: «οι δυνατότητες του Ελληνα να κινηθεί, χωρίς διαβατήριο γλώσσας, καλύπτανε μεγάλα μέρη της Ιταλίας και της Αυστρίας, ολόκληρη την Αίγυπτο, τη νότια Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία του Καυκάσου και, φυσικά, την Κωνσταντινούπολη με την ενδοχώρα της, ώς κάτω, κατά μήκος του Αιγαίου, τη λεγόμενη στις μέρες μας νοτιοδυτική Τουρκία». 
Ο ίδιος αυτός κοσμοπολίτης Ελληνας, άρχοντας στο φρόνημα και ο πιο φτωχός, με την κρατικοποίηση του Ελληνισμού μεταμορφώθηκε σε βαλκάνιο επαρχιώτη, λούμπεν στοιχείο του δυτικού «παραδείγματος». Να πλένει πιάτα στα εστιατόρια της Αμερικής, να γδέρνει ψάρια στα μικροφαγάδικα της Αυστραλίας, ευτελισμένος «γκάσταρμπάιτερ» αργότερα στη Γερμανία. Αλλά και στην έσχατη κατάπτωση, μετά την κρατικοποίηση, καϋμός και νοσταλγία του Ελληνα ήταν η πατρίδα: Και «πατρίδα» σήμαινε τη γλώσσα του, το χωριό του, τη ζωντανή πνύκα του καφενείου, την εκκλησιά, ομφαλό του «ιερού» στη ζωή του, τη Γιορτή, το σταυροκόπημα. Ψάξτε αν υπάρχει χωριό στην Ελλάδα, που να μην χρωστάει την πλατεία του, το σχολειό του, την εκκλησιά του, την ύδρευσή του σε απόδημους ντόπιους «δωρητές» και «ευεργέτες». Τους ίδιους που έχτισαν και στην Αθήνα ό,τι κομψότερο και ελληνικό σε αρχιτεκτονική. 
Το πρόσωπο που επελέγη από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη για να προεδρεύσει στην οργάνωση του εορτασμού για τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση, είναι μια κατεξοχήν εύστοχη επιλογή. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ευστοχότερη. Συμβολική φιγούρα: σαρκώνει αποκαλυπτικά όλους τους λόγους που διαφοροποιούν και απομακρύνουν τελεσίδικα την ελλαδική κοινωνία από το θαύμα του 1821. Συλλογισθείτε το, είναι η συνεπέστερη έκφανση του «προοδευτικού» μηδενισμού, του διπολικού (μαρξιστικού και καπιταλιστικού) Ιστορικού Υλισμού, που κυβερνάει πια, μόνιμα και σταθερά, τη χώρα. 
Με τον μαρξιστικό ιστορικο-υλιστικό μηδενισμό, οι προθέσεις είναι ξεκάθαρες: Θέλουν την Ελλάδα κράτος διεθνικό, επιθετικά άθρησκο, τον λαό άγλωσσο για να ’ναι και άσκεφτος, μόνο οπαδός, όχι πολίτης, χειραγωγούμενος λούμπεν συρφετός. Τα ίδια, για τους δικούς του στόχους, θέλει και ο μηδενισμός, ως ιδεολογία και πρακτική της διεθνικής ασυδοσίας των «Αγορών». Αυτός δουλεύει ακόμα πιο ύπουλα, υποκαθιστά την εμπειρία με τις εντυπώσεις, το πραγματικό με το φαντασιώδες. Η ιδεοληψία γίνεται «πεποίθηση», το χρήμα μέτρο κάθε «επιτυχίας», η ευτυχία μόνο ηδονική ανατριχίλα. 
Τουλάχιστο, στις 25 Μαρτίου του 2021, κάποιος, οποιοσδήποτε, ας οργανώσει ένα μικρό, αθόρυβο μνημόσυνο, για όσους θέλουν να θρηνήσουν την Ελλάδα που χάθηκε.

Πολύτιμες συμβουλές για την υγεία και τη ζωή μας που μας έστειλαν αναγνώστες μας με e-mail

ΧΡΗΣΙΜΑ  ΦΥΣΙΚΑ  ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ...

ΚΑΠΟΙΑ ΤΑ ΞΕΡΕΤΕ, ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ...

· Για χτύπημα στο κεφάλι βάζουμε βούτυρο όχι πάγο.

· Βρεγμένη μπατονέτα με πιπέρι στο αυτί για τον πονόδοντο.

· Σε ένα λίτρο βραστό νερό βάζουμε 10 φακελάκια τσάι μέντα, το αφήνουμε

στο ψυγείο και πίνουμε ένα σφηνάκι κάθε βράδυ πριν τον ύπνο για 1 εβδομάδα (SOS: μαύρα ούρα το πρωί) κάνει αποτοξίνωση στον οργανισμό.

· Βρασμένη ρίγανη και κανέλα για τον πυρετό

· Βρασμένη ρίγανη για διάρροια και γαστρεντερολογικά

· Δυο τρία κρυσταλλάκια μαστίχα στο νερό για δυσπεψία,και ρίχνει την πίεση (130 ασθένειες)

· Γλυκάνισο βρασμένο σαν τσάι για τους πόνους της περιόδου.

· Στο κρύωμα βάζουμε δίπλα στο κρεβάτι μας μια φέτα κρεμμύδι με κανέλα για να τραβάει τα μικρόβιο (ιονιστής).

· Μισό κρεμμύδι σε μια λεκάνη ρίχνουμε βραστό νερό και κάνουμε εισπνοές - ξεβουλώνει την μύτη.

· Όταν μαγειρεύουμε μοσχάρι, φακές ή σπανάκι ρίχνουμεσταγόνες πορτοκάλι για να αφομοιώνεται o σίδηρος (όχι φέτα, όχι ξύδι).

· Το κατακάθι του καφέ κάνει καλό peeling στο πρόσωποκαι διώχνει την κυτταρίτιδα από το σώμα.

· Σε ένα μπουκάλι βάζουμε χαμομήλι βρασμένο και μια κουταλιά σόδα για φαγούρες και εκζέματα και στην ευαίσθητη περιοχή.

· Μαύρο τσάι κάνουμε ποδόλουτρο κάθε βράδυ για 20-30 μέρες για τους μύκητες του δέρματος.

· Ποδόλουτρο με 1 κουταλιά σόδα 1 κουταλιά αλάτι χοντρό και 1 κουταλιά πράσινο σαπούνι για τους μύκητες των νυχιών.

· Σε ελληνικό καφέ στάζουμε 10 σταγόνες λεμόνι για τις ημικρανίες και τον πονοκέφαλο.

· Τσουκνίδα βρασμένη ρίχνει την πίεση.

· Χυμό από λεμόνι σκέτο ρίχνει την πίεση.

· Εχινάκια μέσα στο φαγητό σαν μπαχαρικό στο τέλος του βρασμού για να παίρνουμε βιταμίνη C (σαν 30 πορτοκάλια) και ενισχύει τον μεταβολισμό. (που θέλον να την απαγορεύσουν)

· Ένα κομματάκι μαύρη σοκολάτα δίνει διαύγεια.

· Πράσινο αλάτι με Κάλιο (με πράσινα γράμματα): δεν προκαλεί φούσκωμα, δεν ανεβάζει την πίεση.

· Ρόφημα κανέλας ενεργοποιεί τον μεταβολισμό.

· Χυμό από βρασμένο λάχανο για εντριβή σε μέση και αυχένα διώχνει τον πόνο.

· Χυμό από τρία λεμόνια και 1 κουταλιά μέλι τα βάζουμε στο ψυγείο και πίνουμε 1 κουταλιά της σούπας κάθε πρωί για απόφραξη των αρτηριών.

· Για τους άντρες μετά το σεξ να γίνεται η ούρηση καθιστοίγια να αδειάζει η κύστη και να καθαρίζει.

· Όταν πέσει κάποιος κάτω,

-      αν είναι με κλειστά μάτια είναι λιποθυμία και του σηκώνουμε τα πόδια σε ορθή γωνία για να πάει αίμα στο κεφάλι.

-      Αν είναι με ανοιχτά μάτια είναι εγκεφαλικό χτυπάμελίγο την μύτη για να βγει αίμα ή τρυπάμε με μια βελόνα ένα δάχτυλο του αριστερού χεριού εκτός από τον αντίχειρα (πάει κατευθείαν στην καρδιά).

· Αν έχει πόνους στο στήθος και χτυπάνε πίσω στην πλάτη και μουδιάζει το χέρι, είναι καρδιά βάζουμε μια ασπιρίνη κάτω από την γλώσσα.

· Σε έγκαυμα ρίχνουμε οινόπνευμα και μετά απλώνουμε επάνω ασπράδι αυγού δεν αφήνει κανένα σημάδι.

· Σε δηλητηρίαση από χλωρίνη ή χάπια δίνουμε να πιει ασπράδι αυγού εγκλωβίζει τις ουσίες.

· Αν βάλει το παιδί κάτι στην μύτη του βάζουμε να εισπνεύσει πιπέρι, φτερνίζεται και το βγάζει.

· Ο καφές με το γάλα κάνει μούχλα στο στομάχι.

· Ο νεσκαφέ είναι χημικό που γίνεται σαν κόλα στο στομάχι.

·        Καψίματα
>>>>>>

Σαν όνειρο, σαν οπτασία στην κυνικότητα του σήμερα...

"Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε ...τηλέφωνο;(!)" 

(Νικόλαος Πλαστήρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας με άνεργο αδερφό....)

Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο", είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.  

Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του - αναφέρει:
Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα "Πλαστήρας" όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση - κι έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ' αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».

Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:

Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.

- Μα θα προσβληθεί.

- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική.«Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.