Επισημαίνουμε με αυτή την ανάρτηση τις αρμοδιότητες της νέας (4ης) ειδικού συμβούλου του κ. Γεωργόπουλου, γιατί πολλοί αναγνώστες διάβασαν τη σχετική χθεσινή μας ανάρτηση, αλλά δεν κατάλαβαν τίποτα όπως μας είπαν...
Ελπίζουμε αυτή τη φορά να καταλάβουν, έστω και λίγα από τα αναφερόμενα...
ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.Δ.
Τοπικός δημοσιογράφος
Χρυσαφένιος και ελπιδοφόρος ανέτειλε και σήμερα ανοιξιάτικος ο ήλιος από το βάθος της μυρωδάτης θάλασσας του ερμιονικού κόλπου και πάνω από το πευκοδασύλλιο του Μπίστι με όλη την αρχαία ιστορία του...
Και εμείς, προσευχόμαστε για την μόνιμη ανατολή του ηλίου της ψυχή μας και της αρμονικής συμβίωσης στην τοπική μας κοινωνία, αλλά γι' αυτό, πιστεύουμε, θέλει δουλειά πολύ, με τις υπάρχουσες εμπειρίες μας ...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
.jpg)
Σήμερα όλα τα Μ.Μ.Ε. είχαν αφιερώματα στο φαγητό της ημέρας - που σύμφωνα με την παράδοση είναι ο μπακαλιάρος σκορδαλιά, - με λιάδα, όπως την έλεγαν οι παλαιοί. Σε ό,τι αφορά την παράδοση καθ' όλα σεβαστή. Ωστόσο, παρακολουθούμε πως οι άνθρωποι σ' αυτές τις περιπτώσεις (φαίνεται ολοκάθαρα στις συμπεριφορές τους) πως δίνουν μεγάλη βαρύτητα και σημασία σε ό,τι έχει σχέση με το τι θα βάλουν στο στομάχι τους για να ικανοποιήσουν την κοιλιά τους και τις απολαύσεις τους και πολύ λιγότερο ή καθόλου, - π.χ. σε αυτό που γιορτάζουμε σήμερα από θρησκευτικής απόψεως τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και από εθνικής, την Επανάσταση του Ελληνικού Γένους!!
STAM.DAM.D.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο που συμπληρώνει εκτενώς το ιστορικό στο πιο πάνω σχόλιό μας...
Στην Ελλάδα ο μπακαλιάρος έγινε γνωστός τον 15ο αιώνα, κυρίως στους κατοίκους της ενδοχώρας,
επειδή γίνεται παστός, γεγονός που τον καθιστά φθηνό και εύκολο στη συντήρηση.
Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής, την πιο αυστηρή περίοδο νηστείας για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και όμως, η 25η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως εξαίρεση στην οποία επιτρέπεται να φάμε ψάρι. Γιατί όμως σύμφωνα με το έθιμο καταναλώνουμε παστό μπακαλιάρο, ένα είδος ψαριού που συναντάμε στο βορειοανατολικό Ατλαντικό;
Στην Ελλάδα ο μπακαλιάρος έγινε γνωστός τον 15ο αιώνα, κυρίως στους κατοίκους της ενδοχώρας, επειδή γίνεται παστός, γεγονός που τον καθιστά φθηνό και εύκολο στη συντήρηση.
Καθιερώθηκε πολύ εύκολα σαν φαγητό για την 25η Μαρτίου, καθώς το φρέσκο ψάρι ήταν δύσκολα προσβάσιμο και αποτελούσε πολυτέλεια για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η σκορδαλιά ήρθε να "ελληνοποιήσει" το συγκεκριμένο φαγητό και ίσως να κρατήσει την πίεσή μας σε φυσιολογικά επίπεδα από το πολύ αλάτι του μπακαλιάρου.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, κ. Παναγιώτης Σκαλτσής στο "Βήμα" αναφέρει: "Μέσα στην περίοδο της Τεσσαρακοστής η νηστεία καταλύεται, διαφοροποιείται δηλαδή, τρεις φορές, δίνοντας μια ευκαιρία στους πιστούς για ενδυνάμωση μιας και η νηστεία αυτή είναι η πιο αυστηρή, αφού δεν επιτρέπεται ούτε το λάδι". >>>>>
.
-> Τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που κρατάνε στα χεριά τους σαν τον ήλιο τον χάρτινο, τις ελπίδες μας, μαζί με τους δασκάλους τους παρελαύνουν στην βόρεια παραλία …
ΦΩΤΟ
STAM.DAM.D.
ΤΟΥ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
του
Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
Η
πρώτη μεγάλη γιορτή της Άνοιξης! Διπλή γιορτή, της Πίστης και της Λευτεριάς!
Σήμερα «τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί». Σήμερα ο
Αρχάγγελος Γαβριήλ το «Χαίρε Κεχαριτωμένη» στην Παρθένα ψάλλει και το
ελπιδοφόρο μήνυμα του Ευαγγελισμού κομίζει. Σήμερα ο Δεσπότης Γερμανός το
«Ελευθερία ή Θάνατος» βροντοφωνάζει και οι πυρακτωμένες ψυχές των Ελλήνων
λυτρωτικά δέχονται το άγγελμα του αγώνα. Ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου τα δύο
γεγονότα που συνεορτάζονται και μεγαλώνουν το μέγεθος τούτης της μέρας!
Έρχονται σήμερα και τα χελιδόνια, καθώς οι παραδόσεις το θέλουν και οι
προφορικές αφηγήσεις το συντηρούν, για να δώσουν κι εκείνα το παρόν στο μεγάλο
γιορτάσι. Χωρίς αντιστάσεις, λοιπόν, με τη νοσταλγία και την πρόκληση των
αναμνήσεων, θέλησα να αποτυπώσω τις μνήμες τούτης της γιορτής στον τόπο μας,
καθώς τα χρόνια έχουν περάσει.
Χαρμόσυνες
κωδωνοκρουσίες αναγγέλουν το ξημέρωμα της μέρας και στη συνέχεια μεγαλόπρεπη
Θεία Λειτουργία και επίσημη Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό των Ταξιαρχών. Από
το Δεσποτικό, τιμητικά, ο πανηγυρικός «από στήθους» κάθε χρόνο από τον κυρ-Μιχαλάκη
και η ξεχωριστή απαγγελία του ποιήματος μέσα στην εκκλησία από έναν μαθητή.1 Η τελετή έκλεινε με τα τέσσερα «ΖΗΤΩ» για το Έθνος,
τον Βασιλιά, τον Στρατό και την 25η Μαρτίου που αναφωνούσε ο
πρόεδρος της Κοινότητας, ενώ οι παριστάμενοι επαναλάμβαναν το θριαμβευτικό
επιφώνημα. Ακολουθούσε η επιμνημόσυνη δέηση στο «Ηρώον» και η παρέλαση με τους
μαθητές και τις μαθήτριες ντυμένους φουστανελάδες και αμαλίες. Ο κόσμος τους
καμάρωνε αλλά και οι ίδιοι χαίρονταν τις «εθνικές τους στολές» που τις
αναζητούσαν στα σπίτια της Ερμιόνης και τις έκλειναν μήνες πριν. Όσοι δεν
έβρισκαν στολές, φορούσαν μπλε κοντό παντελόνι ή φούστα με λευκό πουκάμισο ή
μπλούζα, ενώ οι δασκάλες φορούσαν όλες ανεξαιρέτως μπλε ταγιέρ.
Με
το τέλος των πρωινών εκδηλώσεων ανεβαίναμε στην Κοινότητα, εκεί που σήμερα είναι
η Βιβλιοθήκη. Όλο το σχολείο παρατασσόταν έξω από τους στρατώνες και σε όλη την
έκταση της πλατείας «Μπουσουλόντα».2 Ο Πρόεδρος της Κοινότητας και μαζί του, πάντα, ο μακαρίτης
Ανάργυρος Κασνέστης πρόσφεραν στους μαθητές, μέσα από ξύλινο κουτί, ένα
λουκούμι τετράγωνο. Πιο ποθητό και γευστικό λουκούμι δεν θυμάμαι μέχρι σήμερα
να έχω φάει!
Το
μεσημέρι στο σπίτι μας περίμενε ο
πατροπαράδοτος τηγανητός παστός βακαλάος (μπακαλιάρος) ή άλλα ψάρια συνοδευόμενος
από ορεκτική σκορδαλιά!3 Το
απόγευμα ο κόσμος συγκεντρωνόταν στη μικρή πλατεία, στα Μαντράκια, μπροστά από
το καφενείο «Τροκαντερό». Ήταν στολισμένο με θυρεούς, σημαίες, φωτογραφίες
Βασιλιάδων, ηρώων, πρωθυπουργών και ό,τι «Εθνικό Σύμβολο» μπορεί να βάλει ο
νους σου. Εκεί παρακολουθούσαν ελληνικούς χορούς, ενώ οι καλλίφωνοι μαθητές
τραγουδούσαν «σόλο» και οι υπόλοιποι επαναλάμβαναν χορωδιακά επετειακά τραγούδια.
Τις εορταστικές
εκδηλώσεις συμπλήρωναν ο γενικός σημαιοστολισμός, οι εικόνες των ηρώων και οι
καθιερωμένες αξέχαστες θεατρικές παραστάσεις στο σχολείο του Συγγρού, που
πλαισιώνονταν με εκκλησιαστικούς ύμνους και επίκαιρα πατριωτικά τραγούδια. Γίνονταν
και λαμπαδ(ο)ηφορίες, όταν το σκοτάδι έπεφτε για καλά, σ’ όλους του δρόμους με
αυτοσχέδιους πυρσούς, που είχαν φτιάξει οι μαθητές. Έτσι ολόκληρη η πόλη, σε
κάθε γειτονιά ζούσε κι «αισθανόταν» τη μεγάλη μέρα.
Την
ημέρα του Ευαγγελισμού, σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, εκτός από τους Βαγγέληδες
και τις Ευαγγελίες, γιορτάζουν και οι Αγγελικές, αντί για τις 8 Νοεμβρίου,
ημέρα των Ταξιαρχών και όλων των Αγγέλων. Επιπλέον την παραμονή, αλλά και
ανήμερα της γιορτής πολλοί Ερμιονίτες πήγαιναν στο Θερμήσι, όπου γιορτάζει η «Βαγγελίστρα»,
ο ενοριακός Ι.Ν. του χωριού, για να ακούσουν τον αγαπημένο τους παπα-Λουκά, εφημέριο
εκεί για πολλά χρόνια, να ψάλλει.
Χαρακτηριστικός,
όμως, ήταν και ο θρύλος που διηγιόταν η μητέρα μου για την ημέρα του Ευαγγελισμού,
όπως τον είχε ακούσει κι αυτή από τους δικούς της γονείς. «Κάποτε τα πολύ παλιά τα χρόνια συνέπεσε η γιορτή του Πάσχα την ίδια
ημέρα με τη γιορτή του Ευαγγελισμού. Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ χτύπησαν οι
καμπάνες και έτρεξε ο κόσμος στην Ανάσταση. Άκουσε το «Χριστός Ανέστη» και όλους
τους αναστάσιμους ύμνους, όχι όμως και κάποιον ύμνο της εορτής του
Ευαγγελισμού, ούτε καν το απολυτίκιο! Μετά το τέλος της Λειτουργίας, τις πρώτες
πρωινές ώρες της Κυριακής, επέστρεψαν στα σπίτια τους να φάνε τη ζεστή
μαγειρίτσα και ό,τι άλλο είχαν ετοιμάσει και έπεσαν να κοιμηθούν. Οι ώρες
περνούσαν αλλά το φως της ημέρας δε φαινόταν πουθενά! Έφτασε μεσημέρι αλλά ήταν
ακόμη νύχτα βαθιά. Ο κόσμος τα είχε χαμένα, βγήκε στους δρόμους με αναμμένες τις
λαμπάδες της Ανάστασης να δει τι συμβαίνει και γιατί δεν ξημερώνει! Μέσα όμως
στο πυκνό σκοτάδι ακούστηκαν ξανά οι καμπάνες να σημαίνουν και όλοι μαζεύτηκαν
στην εκκλησία. Ο ιερέας ντυμένος με τα άμφιά του βάζει «Ευλογητός» και μαζί με
τους ψάλτες ψάλλει το «Χριστός Ανέστη» και αμέσως μετά τα δύο τροπάρια της
γιορτής του Ευαγγελισμού. Το απολυτίκιο «Σήμερον της σωτηρίας ημών το
Κεφάλαιον» και το μεγαλυνάριο «Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην». Τότε το πυκνό
σκοτάδι άρχισε να διαλύεται και «ο Θεός ξημέρωσε τη νέα ημέρα».
Τέλος
συμπλήρωνε πως σύμφωνα με την παράδοση ακόμη και τα χελιδόνια, στο πλαίσιο της
αποχής από κάθε εργασία ανήμερα της μεγάλης γιορτής, σταματούν να χτίζουν τη
φωλιά τους!
Να
λοιπόν, γιατί θέλει η παράδοση την ημέρα του Ευαγγελισμού, μεγάλη «τιμημένη,
ευλογημένη και ευοίωνη», καθώς και το όνομά της δείχνει. Τόσο μεγάλη που ούτε
το κορυφαίο γεγονός της Ανάστασης δεν μπορεί να την επισκιάσει και να την
«θέσει σε δεύτερη μοίρα»!
….....
1. Όταν ήμουν στην Στ’ τάξη είχα πει κι εγώ ποίημα. Ο αείμνηστος «κυρ» Απόστολος μου είχε πει πως θυμόταν και τον πατέρα μου να λέει από το Δεσποτικό με δυνατή φωνή και ανάλογες κινήσεις το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, «Ο βράχος και το κύμα».
2. Παλαιότερα σ΄ αυτήν την πλατεία γίνονταν όλες οι εθνικές εκδηλώσεις, γιατί εκεί βρίσκονταν το Καποδιστριακό Σχολείο, το Δημαρχείο και η Αστυνομία. Το όνομά της φαίνεται να έχει σχέση με γνωστή ερμιονίτικη οικογένεια των αρχών του 19ου αιώνα.
3. Επειδή η γιορτή του Ευαγγελισμού πέφτει μέσα στη νηστεία επιτρέπεται η ψαροφαγία «κατάλυσις ιχθύος» λέγεται, για όσους νηστεύουν, ενώ επιβάλλεται γι’ αυτούς που καθημερινά τρώνε τα πάντα, έτσι για το καλό.
Τις εικόνες τις
αφιερώνουμε στους Ερμιονίτες στα ξένα, για να τις φέρουν νοερά στη μνήμη τους όπως τις είχαν ζήσει, προτού να πάρουν το δρόμο για τη ξενιτιά...
Φώτο - ρεπορτάζ
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
 |
| Το μνημείο των Ηρώων μας τα τελευταία χρόνια τιμάται ανάλογα από την Κοινοτική μας αρχή.... |
Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο -> 18 Αυγούστου 2012
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Μια εκδήλωση με τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή
Διοργάνωση Δήμος
Ερμιονίδας με τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο»
Ομιλητής ο αντιπρόεδρος του Ε. Σ.
Γιώργος Φασιλής Αντιπτέραρχος ε.α.
Συμμετείχαν, ο"Μ. Σ. Ερμιόνης" ο"Θεατρικός Όμιλος Ερμιονίδας" η"Χορευτική Ομάδα Ερμιονίδας" και ο Πρωτοψάλτης Πέτρος Δασκαλοθανάσης
Ο αύλιος χώρος του παλαιού δημοτικού σχολείου Ερμιόνης κατακλύστηκε από πολίτες, που ήρθαν να
παρακολουθήσουν την εν λόγω εκδήλωση, που δεν θα είναι υπερβολή αν πούμε
πως ήταν το αποκορύφωμα όλων των πολιτιστικών εκδηλώσεων του καλοκαιριού (2012) που διοργάνωσε ο δήμος μας σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς.
Σ' αυτό βοήθησε πέρα από την καλή οργάνωση και την άψογη συνεργασία της δημοτικής αρχής με τους πιο πάνω φορείς, κυρίως το θέμα που αφορά τις πιο τραγικές μέρες του ελληνισμού αυτές του ξεριζωμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αλλά και τα λάθη και τις αδυναμίες της φυλής μας.
Ακόμα, πέρα από το φλογερό προλόγισμα του θέματος αυτής της εκδήλωσης από τον πρόεδρο του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη, ο ομιλητής στη συνέχεια με ένα λόγο με ιδιαίτερη χροιά στη φωνή του, την καταπληκτική έρευνά του τα βίντεο από τις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίες που είχε πάρει από παιδιά προσφύγων και άλλους πολίτες όπου προβλήθηκαν σε οθόνη, καθήλωσε στην κυριολεξία θα λέγαμε, επί δύο ώρες τους παρευρισκόμενους στις θέσεις τους.
Την εκδήλωση επίσης τίμησαν με την παρουσία τους οι ιερείς μας, η πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κα Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, ο Έλληνας Πρέσβης στην Άγκυρα κ. Γεννηματάς, ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Δημήτρης Καμιζής, δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι. κ.α.
Η εκδήλωση έκλεισε με το θερμό χαιρετισμό του κ. Δημάρχου
και τον πατριωτικό επίλογο του προέδρου του Ε.Σ. Γιάννη Σπετσιώτη.
Φώτο -ρεπορτάζ
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ»
Διαβάστε την, και, προβληματιστείτε....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >>>>>>
...εν όψει των Ολυμπιακών & Παραολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004...
Ήμουν κι' εγώ εκεί, -> το ρεπορτάζ μου το θύμισε ο κ.
Γιάννης Μαργέτας με την ανάρτησή του που μας απέστειλε...
Για να διαβάσετε το δημοσίευμα - κλικ -> ΕΔΩ και με το συν + να ανοίξει σε όλο το εύρος...
E-MAIL στο BLOG...
ΕΡΜΙΟΝΗ-ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004
Δημοσιεύτηκε 22
Μαρτίου 2022
Κλειστό Γυμναστήριο Ερμιόνης «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠΟΥΡΝΑΚΗ».
Σε εκδήλωση για τον Παραολυμπιακό Αθλητισμό που
πραγματοποιήθηκε στις 23-03-2004 με διοργανωτές την Τοπική Ένωση Δήμων και
Κοινοτήτων του Νομού Αργολίδος, το Γραφείο Ολυμπιακής Υποστήριξης, τη Γενική
Διεύθυνση Παραολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004 και τους Δήμους Κρανιδίου και
Ερμιόνης, ο κ. Γιάννης Μαργέτας ως εκπρόσωπος του ΤΕΔΚ Ν. Αργολίδος είπε τα
εξής:
Είμαστε στην τελική ευθεία. Μόνο 143
ημέρες μας χωρίζουν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Την αίγλη τους στον αρχαίο κόσμο
αποκαλύπτουν οι στίχοι του Πινδάρου «όπως τη μέρα δεν υπάρχει στον ουρανό άστρο
θερμότερο και φωτεινότερο από τον ήλιο, έτσι δεν υπάρχει και αγώνας ανώτερος
από τους Ολυμπιακούς.
Η Ελλάδα του σήμερα, η σημερινή
Αθήνα ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη των εορτών, αφού από την αρχαιότητα δεν
υπήρξε λαός που να αγάπησε με τέτοιο πάθος τον αθλητισμό και να ανέπτυξε το
αγωνιστικό πνεύμα σε τόσο υψηλό βαθμό, όσο οι Έλληνες.
Για το δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στον κόσμο,
τους 12ους Παραολυμπιακούς Αγώνες η φλόγα θα φωτίσει το
Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας από τις 14 έως τις 28 Σεπτεμβρίου του 2004.
Αθλητές από όλο τον κόσμο θα
συναντηθούν για να αγωνιστούν σ΄ αυτή τη σπουδαία διοργάνωση.
Αναδεικνύοντας τον αθλητή και όχι την αναπηρία, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, θα προσφέρουν στους θεατές τη μοναδική ευκαιρία να βιώσουν από κοντά την επιδίωξη των αθλητών για και εξαιρετική επίδοση. Η δύναμη και η ικανότητα των Παραολυμπιακών αθλητών και το υψηλότατο επίπεδο συναγωνισμού τους, θα εμπνεύσει την ανθρωπότητα να ζήσει τη μοναδική αυτή γιορτή συμμετέχοντας στη διοργάνωση που αναδεικνύει το μέγεθος του ανθρώπινου μεγαλείου. ... >>>>>>>>
