Γιώργος Πιπερόπουλος καθηγητής κοινωνιολογίας - [...] επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα ΚΡΑΤΟΣ και ΠΑΤΡΙΔΑ!…

Πολίτες, Κόμματα, Κράτος!... Και η Πατρίδα;

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

   

     Με αφορμή το νέο «μπάχαλο σκανδαλολογίας» στην πολιτική μας καθημερινότητα θα αναφερθώ σήμερα στα πολιτικά Κόμματα που αποτελούν απαραίτητο συστατικό κάθε Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στο ρόλο τους στη διαμόρφωση σχέσεων Πολιτών- Κράτους.

     Στην πατρίδα μας οι σχέσεις Κράτους - Πολιτών υπήρξαν ανέκαθεν, όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά εάν τις δούμε με ένα πρίσμα υπερβολής ίσως και ψυχοπαθολογικές. Η παθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης (που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονται ή στην Τουρκοκρατία ή σε ξένους…δακτύλους, και τελευταία σε ψεκασμούς και ληγμένα που έχουν επηρεάσει, έλεος πια, ακόμη και το DNA μας) συνίσταται στην εντυπωσιακή αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στον ασφυκτικό έλεγχο του Κομματισμού.

     Έτσι, ενώ οι Έλληνες θεωρούσαμε και συνεχίζουμε να θεωρούμε το Κράτος ως «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό» ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό Κράτος ως «τον στοργικό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, ως μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα…δικά μας παιδιά».

       Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι Έλληνες αναπτύξαμε μια ιδιόμορφου τύπου ψυχοπαθολογική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος το οποίο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το που ανήκουμε Κομματικά!

    Οι εποχές ΑΠΑΙΤΟΥΝ να θυμηθούμε, ξανά και ξανά, αυτό που προφανώς βολεύει ‘κάποιους’ να ξεχνάμε: ότι ουσιαστικά δεν είναι όμοιες ούτε ίδιας αξίας οντότητες οι έννοιες Κράτους και… Πατρίδας!..

     Σας προσκαλώ να πιέσετε τον παρακάτω σύνδεσμο και συνεχίσετε το διάβασμα ακούγοντας το γνωστό λαϊκό άσμα:

https://www.youtube.com/watch?v=fFaljbyX1WY

    Δεν είναι εξωπραγματική η εκτίμηση ότι το ελληνικό ΚΡΑΤΟΣ από συστάσεώς του ήταν, και δυστυχώς κάποιοι φροντίζουν να παραμένει, προβληματικό για να το ελέγχουν και να εξυπηρετούν ιδιοτελείς πολίτες που προσδοκούν να «βολευτούν».

     Η ΠΑΤΡΙΔΑ βρισκόταν και βρίσκεται ζωντανή στην ψυχή όλων εκείνων που έπεσαν στα πεδία των μαχών και άλλων που ‘τιμωρήθηκαν’ για την φιλοπατρία τους και όσων παραμένουν όχι απλά Έλληνες αλλά φλογεροί ‘Φιλέλληνες’ που η Πατρίδα τους ‘πληγώνει’ όπου και αν βρεθούν.

    Μία επιστημονική αξιολόγηση της κατάστασης, πέρα από τις ανόητες αιτιολογίες «της Τουρκοκρατίας, των ξένων δακτύλων και του θεωρούμενου ως μεταλλαγμένου πλέον εθνικού μας DNA» μας προσφέρει η θεωρία της ‘νοηματικής αντινομίας’ ή με άλλη απόδοση της ‘γνωστικής ασυμφωνίας’.

   Η συγκεκριμένη ψυχολογική θεωρία εξηγεί ότι ένα άτομο, ή μια ολάκερη ομάδα, μπορεί να διατηρεί τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενα από αυτά επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο πραγματικές όσο και συμβολικές.

    Στην περίπτωση της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας η θεωρία της ‘νοηματικής αντινομίας ή γνωστικής ασυμφωνίας’ είναι εκείνη που βοηθούσε τους ψηφοφόρους των δύο Κομμάτων Εξουσίας, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που μας Κυβέρνησαν από το καλοκαίρι του 1974 εναλλάξ και από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι πέρυσι με απρόβλεπτες Συγκυβερνήσεις και «μπόνους αυτοδυναμίας» να προσβλέπουν στα Κόμματα και να επιβεβαιώνουν την διαιώνισή τους, καθώς έτσι διασφάλιζαν για εαυτούς και τα τέκνα τους Κρατικά «προνόμια»!…

    Ξεπερνώντας την εντυπωσιακή και ιστορικά ανιστόρητη, αγαστή συνεργασία της Ν.Δ. του κ Σαμαρά και των στελεχών της Πολ. Αν. και του μικρού ‘υπολοίπου’ ΠΑΣΟΚ του κ Βενιζέλου, και μετά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τώρα με αυτοδύναμη Κυβέρνηση «νέας» ΝΔ το θεμελιακό ερώτημα παραμένει αδυσώπητα σθεναρό και απαιτεί απαντήσεις από τους Έλληνες πολίτες:

      Θα συνεχίσουμε να συγχέουμε Κράτος και Πατρίδα και να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την ιδιοτελή εμμονή στην ταύτιση Κόμματος και Κράτους ή θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ανήκει στα Κόμματα και στους ψηφοφόρους τους και το Κράτος ΔΕΝ επιτρέπεται να συνεχίσει την τακτική της ‘αποκατάστασης’ των Κομματικών «παροχών» που μας κατάντησαν στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ!...

     Κρίσιμες οι επόμενες εκλογές που πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση θα είναι εκλογές με «απλή αναλογική» που κάποιοι πιστεύουν ότι θα καταλήξουν σε «ακυβερνησία»! Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι οι Κομματικοί μηχανισμοί θα βρούνε τρόπους κατάκτησης της πολυπόθητης εξουσίας εφαρμόζοντας «δημιουργική λογιστική» στα πολιτικά δρώμενα.

     Παραμένει, όμως, όπως προανέφερα, επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα ΚΡΑΤΟΣ και ΠΑΤΡΙΔΑ!…

     Βιώσαμε την απροσδόκητη κοινωνικό-οικονομική λαίλαπα της πανδημίας covid-19 με lockdown που «σακάτεψαν» την Παγκόσμια Οικονομία και έσβησαν ανάλγητα και ξαφνικά τα χαμόγελα που με την αύξηση των τουριστικών ροών είχαν αρχίσει να ανθίζουν στα πρόσωπα των Ελλήνων τα τελευταία 2-3 χρόνια Τρόικας και Θεσμών.

    Καλόπιστοι ντόπιοι και ξένοι παρατηρητές διαπιστώνουν ότι βρισκόμενοι αντιμέτωποι με την κατάρρευση των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεών τους δυστυχώς πάρα πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες αρχίζουν πάλι να προσβλέπουν στην έννοια του ΚΡΑΤΟΥΣ που ήταν, είναι και μάλλον θέλουν να παραμείνει ‘έρμαιο’ της νοοτροπίας του Κομματισμού.

      Είναι ανυπέρβλητης γοητείας και ευστοχίας ο στίχος που δηλώνει ότι στην Ελλάδα (του Κομματικού Κράτους που ΔΕΝ είναι ταυτόσημο με την Πατρίδα) «όλα τριγύρω αλλάζουνε και ΟΛΑ τα ίδια μένουν!…»

      Συνιστώ, χωρίς παρεξήγηση, να… Αυτό-χειροκροτηθούμε!!! 

Ιούλιος 2020 - Η Αγία Σοφία ξανά Τζαμί - Δύσκολος μήνας για τον Ελληνισμό!...

 ...με ένα δάκρυ στο μάτι είδα την απόφαση του Τουρκικού ΣΤΕ

που κάνει ξανά Τζαμί την Αγία Σοφία

και την άμεση υπογραφή της σε διάταγμα του κ Ερντογάν.

    Δύσκολος μήνας για τον Ελληνισμό ο Ιούλιος...

    Επισυνάπτω κείμενο και ευχαριστώ για την φιλοξενία

πάντα με αγάπη

γ.π.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ιούλιος 2020 -  Η Αγία Σοφία ξανά Τζαμί! ...

                       
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Δύσκολος μήνας για τον Ελληνισμό ο Ιούλιος και «δύσκολος» σύμμαχος για τη Δύση ο Τούρκος Πρόεδρος κ Ερντογάν…

     10 Ιουλίου σήμερα και το Τουρκικό ΣτΕ απεφάσισε ότι ήταν παράνομη η πράξη που άλλαζε το καθεστώς χρήσεως της Ιστορικής (Μνημείο ΟΥΝΕΣΚΟ) χρήσης της Αγίας Σοφίας από τον Κεμάλ το 1934 που την έκανε Μουσείο μετατρέποντάς της από Τζαμί…

     Δύσκολος πολιτικός για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Δύση και τον ΟΗΕ ο Τούρκος Πρόεδρος και θα περιμένω τώρα να δω αντιδράσεις αφού πριν ακόμη «στεγνώσει η μελάνη της απόφασης του Τουρκικού ΣΤΕ» ΑΜΕΣΑ ο κ Ερντογάν υπέγραψε το σχετικό προεδρικό διάταγμα.

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος για τους Έλληνες καθώς φέρνει στη μνήμη μας την 15η Ιουλίου 1965, ημέρα ουσιαστικά υποχρέωσης σε παραίτηση του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου που έμεινε στην ιστορία ως «Ημέρα της Αποστασίας» ή «Ημέρα των Ιουλιανών» και «Ημέρα του Βασιλικού Πραξικοπήματος».

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος καθώς φέρνει στο νου το κίνημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου της 15ης Ιουλίου 1974 που έδωσε στην Τουρκία το έναυσμα που χρειαζόταν προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων για να πραγματοποιήσει τον Αττίλα-1 με την απόβαση Τουρκικών στρατευμάτων στη Μεγαλόνησο στις 20 Ιουλίου του 1974…

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος καθώς από την ερχόμενη Δευτέρα 13 Ιουλίου και για τα επόμενα 2,5 έτη Πρόεδρος του Eurogroup των 19 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν ως Εθνικό νόμισμα το «ευρώ» θα είναι ο Ιρλανδός Υπουργός Οικονομικών κ Paschal Donohoe και όχι η Ισπανίδα Υπουργός Οικονομικών κ Nadia Calviño την οποία ήθελε ο Ευρωπαϊκός Νότος και συγκεκριμένα η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και Πορτογαλία.

     Για την Αγία Σοφία ΣΟΒΑΡΕΣ αντιδράσεις από Ε.Έ. και «Δύση» ΔΕΝ περιμένω…

     Άλλες 20 μέρες για να τελειώσει ο Ιούλιος…

     Έχει κάτι άλλο έχει κατά νου ο κ Ερντογάν;

Γλώσσα του σώματος: μικρά, σημαντικά μυστικά…

  

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Το σημερινό κείμενο είναι μια σύντομη αναφορά στη «γλώσσα του σώματος», την οποία παρουσιάζω εκτενέστερα στη διεθνή έκδοση του βιβλίου μου στην αγγλική γλώσσα, το οποίο οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες του blog μπορούν να «κατεβάσουν» ΔΩΡΕΑΝ από το διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τον παρακάτω σύνδεσμο: 

http://bookboon.com/en/fundamentals-of-communication-p-r-and-leadership-ebook

     Σημειολογικά, άλλο πράγμα ο γραπτός λόγος (τα γραπτά μένουν και μπορείς να τα εξετάσεις ξανά και ξανά αποκρύπτοντας θέματα που δεν επιθυμείς ως συγγραφέας να γίνουν αντιληπτά) και άλλο ο προφορικός, που εκφέρουμε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του στόματος η οποία, όπως λέει ο λαός μας, «κόκαλα δεν έχει και… κόκαλα τσακίζει».

     Στο σημερινό μου κείμενο δεν θα σταθώ στη δύναμη και τις αδυναμίες του γραπτού και του προφορικού λόγου, αλλά θα επικεντρωθώ στην απίστευτη δύναμη του ανελέητου τηλεοπτικού φακού, που απογυμνώνει και τον πλέον καλά εκπαιδευμένο να «κρύβεται» από αδιάκριτα-κριτικά μάτια «πρωταγωνιστή» οποιουδήποτε παλκοσένικου.

     Στην εποχή της εικόνας και των παρελκόμενων της εικονικής πραγματικότητας που δημιουργεί η ψηφιακή επικοινωνία, με κυρίαρχο μέσο την τηλεόραση, (την οποία έχω ήδη χαρακτηρίσει ως το κορυφαίο διεθνώς «Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού») μπορεί κανείς να μαγνητοσκοπήσει και να αναλύσει καρέ-καρέ κάθε κίνηση, κάθε μυϊκή σύσπαση του προσώπου, κάθε υπερβολή στη φυσική - σωματική οντότητα όλων όσων εκτίθενται στον ανελέητο τηλεοπτικό φακό.

     Η αποκαλούμενη συχνά «μη λεκτική επικοινωνία» στους ανθρώπους, δηλαδή η γλώσσα του σώματος (όπου μαθαίνουμε να κωδικοποιούμε και να αποκωδικοποιούμε νοήματα), μοιάζει να έχει έλθει στην επιφάνεια από τον Δαρβίνο, αλλά στην εποχή μας την έκανε παγκοσμίως γνωστή το σχετικό βιβλίο του Julius Fast, που δημοσιεύθηκε σε δεκάδες γλώσσες πέραν του πρωτότυπου στην αγγλική. Στο μπέστ-σέλλερ του ο Fast διατείνεται ότι ο καθένας και η καθεμιά μας έχουμε συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο με τη γλώσσα του σώματος εκφράζουμε την υποκειμενική μας συναισθηματική κατάσταση και τις εκτιμήσεις, στάσεις και απόψεις μας απέναντι σε πρόσωπα ή καταστάσεις.

     Οι ερευνητές της μη-λεκτικής επικοινωνίας υπολογίζουν ότι κάθε μέρα συγγενικά, φιλικά και άλλα πρόσωπα με τα οποία έχουμε συναλλαγές μάς λένε περίπου 200 φορές ψέματα και καθώς ίσως και εμείς λέμε άλλα τόσα, προκύπτει το στατιστικό ότι στην καθημερινή μας επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι κατά μέσο όρο με ένα ψέμα κάθε πέντε λεπτά της ώρας!...

     Αυτά, φυσικά, ισχύουν για όλους εμάς, τους αποκαλούμενους «κοινούς θνητούς», αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες είναι οι επιδόσεις στην… «ψευδολογία» των πολιτικών μας ανδρών και γυναικών, καθώς ΔΕΝ έχουν γίνει (μήπως ΔΕΝ επιτρέπεται να γίνουν;) οι σχετικές έγκυρες και αξιόπιστες επιστημονικές έρευνες.

     Ο Αμερικανός συνάδελφος Paul Ekman και άλλοι ερευνητές της γλώσσας του σώματος διατείνονται ότι μπορούμε με απλές παρατηρήσεις να εκτιμήσουμε πότε μας λένε ψέματα ή πότε μας κρύβουν την αλήθεια.

     Αν θυμηθούμε συγκεκριμένα παραδείγματα δημόσιων ανδρών και γυναικών (και όχι μόνο των πολιτικών μας), θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη γλώσσα του σώματός τους.

     Οι υποστηρικτές της σημασίας και χρησιμότητας της γλώσσας του σώματος έχουν κωδικοποιήσει κάποιες απλές, αλλά εμφανείς κινήσεις σώματος ή προσώπου, που λένε πολλά περισσότερα από αυτά που με λόγια μας μεταφέρουν ως «πομποί» που βρίσκονται απέναντί μας.

     Χρειάζεται να τονίσω ότι η γλώσσα του σώματος θεωρείται από πολλούς ως ψευδό-επιστημονική, αλλά οι προσεγγίσεις της δημιουργούν πολύ γαργαλιστικές εντυπώσεις… Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

>>>>

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Κινέζοι & άλλοι…

                                       

                              Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

    

    

Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο τίτλος του σημερινού μου κειμένου καθώς παραφράζω την εκφώνηση του Χατζηαβάτη από το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τίτλο «Το Μεγάλο μας Τσίρκο»: (Κέδρος, Αθήνα 2010, απόσπασμα ‘Ο Καραγκιόζης Βασιλιάς’ σελ. 96-100).

    «ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί… Ζητείται βασιλεύς διά χώραν πτωχήν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένην, αλλά ωραίαν και εις καλήν κατάστασιν! Οι ενδιαφερόμενοι δέον να έχουν τα εξής προσόντα: Να μην ομιλούν ελληνικά, να είναι ελέω Θεού γαλαζοαίματοι, να είναι ξανθοί, χαριτωμένοι και εύθυμοι διά να ευθυμήσει και η δύστυχος Ελλάς. Μισθός ικανοποιητικός, ώραι εργασίας κατόπιν ειδικής συμφωνίας. Διά περισσοτέρας πληροφορίας απευθυνθείτε εις τα συμμαχικάς κυβερνήσεις».

     Σαφώς στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε Βασιλιάδες εδώ και μισό αιώνα αλλά μη μου πει κανείς ότι δεν έχουμε αρκετές  ντόπιες οικογένειες που, κατέχοντας τεράστιες περιουσίες, ζούνε πολύ… «Βασιλικά!..»

      Τώρα ξαφνικά, δέκα χρόνια μετά την επιβολή των τραγικών για την Ελλάδα, την Ελληνική Οικονομία και τους Έλληνες Μνημονίων, ειλικρινά τρέμω με τη σκέψη στην μετά-covid-19 εποχή να μας επιβληθεί από Δανειστές σύμφωνα με κάποιους και 4ο, σύμφωνα με άλλους και 5ο Μνημόνιο, για να…Σωθούμε!.. 

     Ανέκαθεν υπήρχαν συμπολίτες μας που διαλαλούσαν ότι αποτελούμε απλά και μόνο μια «αποικία» για τους Δυτικούς, Ευρωπαίους και άλλους, Συμμάχους μας.

     Ανέκαθεν, επίσης, υπήρχαν άλλοι που εκτιμούσαν ότι οι Σύμμαχοί επένδυαν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν την Χώρα μας και τον Ελληνικό Λαό φυσικά με το σχετικό «αντάλλαγμα-κέρδος» στις επενδυτικές τους δραστηριότητες.

     Ίσως εδώ κάποιοι τονίσουν ότι υπάρχει και η Τρίτη οπτική γωνία θεώρησης, αξιολόγησης και εκτίμησης ξένων επενδυτικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα υπογραμμίζοντας ότι εδώ και μερικές δεκαετίες, με απίστευτα αυξανόμενη ταχύτητα και δυσθεώρητα μεγέθη είμαστε πλέον μέλος της παγκοσμιοποιημένης Οικονομίας.  

     Δεν θα τους αδικήσω, όπως υποθέτω και εσείς, αλλά προκύπτει άμεσα η πικρόχολη για εμάς τους Έλληνες και συνάμα οδυνηρή διαπίστωση ότι μάλλον ΔΕΝ υπάρχουν αξιόλογες επενδυτικές εταιρείες Ελληνικών συμφερόντων που συμμετέχουν σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη οικονομία κάνοντας κερδοφόρες «επενδύσεις» εκτός Ελλάδος.

«Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες -ΔΕΝ εκχωρείται»

τόνιζε ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου.

     Με την επιβολή Μνημονίων κομμάτι-κομμάτι το εκπληκτικό, ευλογημένο από το Θεό ‘οικόπεδο’ που αποτελεί την απόληξη της Χερσονήσου του Αίμου και των Βαλκανίων και επί σειρά χιλιετιών λέγεται Ελλάδα «εκχωρήθηκε» (ελέω Μνημονίων και μέσω ΤΑΙΠΕΔ) σε ξένους «επενδυτές».

     «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν» τόνιζε ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής 

αλλά   ΔΕΝ φαντάσθηκε ότι κάποια μέρα «κυριολεκτικά»

 θα ανήκουμε σε Τράπεζες και Επενδυτές της Δύσης.

     Λιμάνια, Αεροδρόμια, Σιδηρόδρομοι, πλουτοπαραγωγικές μονάδες περάσαν σε ξένα χέρια σε βαθμό που κάποιοι βροντοφωνούν ότι όλα όσα ήλεγχε αμέσως ή εμμέσως το Ελληνικό Κράτος περιήλθαν πλέον στα «χέρια» επενδυτών όχι μόνο Άγγλων, Γάλλων, Γερμανών, Ιταλών αλλά και Κινέζων, Αράβων, Βόρειο-Αμερικανών και άλλων….
>>>>>>

Ζεις στο «σήμερα», στο «χθες ή στο «αύριο;»…

                                
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Σας προσκαλώ σήμερα, όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου μου σε ένα διαφορετικού τύπου ψυχό-κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Συγκεκριμένα το σημερινό μου κείμενο επικεντρώνεται στην εγκράτεια, στην ικανότητα που ο καθένας και η καθεμιά μας είχαμε και έχουμε να μπορούμε να αναβάλουμε την άμεση ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών μας. Η συγκεκριμένη ικανότητα συνιστά μια ειδοποιό διαφορά ως στοιχείο της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας, εμφανίζεται αρχικά στα νηπιακά μας χρόνια και μας συνοδεύει σε όλη τη ζωή μας.

     Θέλω να πιστεύω ότι στον στενό σας οικογενειακό κύκλο και στον ευρύτερο κύκλο φίλων και συναδέλφων σίγουρα έχετε συναντήσει κάποια άτομα που ζούνε το «σήμερα», κάποια άλλα που προσανατολίζονται στο «αύριο» και εκείνα που έχουν «κολλήσει στο χθες».     

     Πέντε δεκαετίες πριν ο Dr Walter Mischel, διακεκριμένος ψυχολόγος ερευνητής και η ομάδα του στο Πανεπιστήμιο Stanford της Πολιτείας της Καλιφόρνια, δημοσίευσαν κάποια εντυπωσιακά ευρήματα από την διαχρονική τους έρευνα με 4χρονα παιδιά νηπιαγωγείων.

     Στα πλαίσια στρατηγικής των πειραμάτων οι ερευνητές παρουσίαζαν στα παιδιά μια πιατέλα γεμάτη με τα πολύχρωμα τα γνωστά σπογγώδη γλυκά (marshmallows) και τα «προκαλούσαν», λέγοντας:

     «Μπορείτε να διαλέξετε όποιο χρώμα marshmallow σας αρέσει και να το φάτε τώρα ή μπορείτε να το αφήσετε για να το φάτε λίγο αργότερα και τότε θα σας δώσουμε να φάτε… δύο».

     Όπως εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε πολλά πιτσιρίκια, αδυνατώντας να αναβάλουν την άμεση ικανοποίηση της επιθυμίας τους για το γλύκισμα, βουτήξανε άμεσα το marshmallow της επιλογής τους και το έφαγαν, ενώ μερικά άλλα πιτσιρίκια κατόρθωσαν να αντισταθούν στον πειρασμό και έτσι αργότερα αποζημιώθηκαν με δύο γλυκά το καθένα.

     Μέχρι εδώ, ίσως κάποιοι αναγνώστες και αναγνώστριες ψιθυρίσουν σιγά την έρευνα, ή μάλλον «σιγά τα λάχανα» αντιδρώντας επικριτικά στο περιεχόμενο της έρευνας.

     Σας παρακαλώ, όμως, μη βιασθείτε…

     Ο Dr Mischel και η ομάδα του συνάντησαν ξανά τα πιτσιρίκια του πειράματός τους 14 χρόνια αργότερα, όταν αυτά ήταν πλέον έφηβοι και εντόπισε στις προσωπικότητές τους πολύ σημαντικές ποιοτικές διαφορές¨

     Τους «εγκρατείς» πιτσιρικάδες που είχαν αναβάλει την κατανάλωση του marshmallow τους χαρακτήριζε η αυτοπεποίθηση, η αξιοπιστία και οι πολύ καλές επιδόσεις στα μαθήματά τους, ενώ τους «λαίμαργους» ο ερευνητής καθηγητής τους βρήκε να είναι πεισματάρηδες και παρορμητικοί με μέσο όρο σκορ μέχρι και 250 μονάδες χαμηλότερα στα σχετικά τεστ διανοητικών επιδόσεων από τους «εγκρατείς»…

     Τα ευρήματα του Dr Mischel έχει ενσωματώσει στο θεωρητικό πλαίσιο της ερμηνείας της συμπεριφοράς μας και των επιδόσεών μας στην καθημερινή μας απασχόληση ο γνωστός από την ομάδα της θεωρίας της «συναισθηματικής νοημοσύνης» Dr Daniel Goleman.    
>>>>>>>>>

«Αχ! αυτοί οι εθνικοί ευεργέτες και οι φιλέλληνες»...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Χρειαζόμαστε, ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, Εθνικούς Ευεργέτες και Φιλέλληνες!...

      Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους και ιδιαίτερα στην 9-χρονη Ροδίτισσα που λιποθυμώντας από πείνα φάνηκε ότι κατάφερε να διαταράξει, έστω για λίγο, εκείνους και εκείνες που σε εποχή κρίσης απολαμβάνουν τον Εθνικό μας λήθαργο του «ωχαδερφισμού»!..

     Ξεκινώ ανορθόδοξα το σημερινό μου κείμενο και χωρίς παρεξήγηση σας καλώ ευγενικά καθώς το διαβάζετε να ακούτε το γνωστό λαϊκό άσμα (πιέστε τον σύνδεσμο):>>> https://www.youtube.com/watch?v=CBbi5wB_oos

     10.816.286 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, κατοικούσαν στην Ελλάδα και από αυτούς το 91,6%  Έλληνες (9.904.286) και το υπόλοιπο (912.000) αλλοδαποί…

     Το 2018 είναι το τελευταίο έτος απογραφής και σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία της Ελληνική Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) σε αυτήν την ευλογημένη με απίστευτες φυσικές ομορφιές, αιματοβαμμένη ελληνική γη οι αριθμοί αναδεικνύουν ψυχρά το γεγονός ότι είχαν γεννηθεί 86.440 παιδιά, από τα οποία το 87.3% από Ελληνίδες και το 14.7% από αλλοδαπές μητέρες.

     Από τα 86,440 παιδιά τα 44,525 ήταν αγόρια και τα 41,925 ήταν κορίτσια.

     Το 2018 οι θάνατοι που καταγράφηκαν ήταν 120.297, δηλαδή είχαμε 33,857 περισσότερους θανάτους από γεννήσεις, καταλήγοντας σε αρνητική φυσική αλλαγή του πληθυσμού της Πατρίδας μας…

      Σίγουρα, όμως, ο αριθμός των αλλοδαπών που ΔΕΝ καταμετρούνται με στατιστική ακρίβεια έχει αυξηθεί θεαματικά με την είσοδο και παραμονή εδώ των αμέτρητων χιλιάδων λαθρομεταναστών και προσφύγων…

     Δεν έχω τον τρόπο να μετρήσω και να σας πω πόσοι από τους κατοίκους της Πατρίδας μας, Έλληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες, διανοούμενοι και απλοί πολίτες και αλλοδαποί, ήταν και παραμένουν φιλέλληνες αλλά, όπως δείχνει η θλιβερά πικρή πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2020, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπάρχει δραματική έλλειψη Εθνικών Ευεργετών…

     Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, εμφανίσθηκαν και συνεχίζουν να αυτό-προβάλλονται  κάποιοι «μεσάζοντες» ως πρόσωπα που έχουν αυτοβούλως αναλάβει τα καθήκοντα «Εθνικών Ευεργετών».

     Αυτοί και αυτές οι «μεσάζοντες» χειροκροτούνται, προβάλλονται και μάλιστα «επιβραβεύονται» για αυτές τις πρακτικές επίδειξης από τα έντυπα, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) με τα οποία συνεργάζονται, δημοσιοποιώντας κάθε λογής «μαραθώνιους» και σχετικές γνωστοποιήσεις τραπεζικών λογαριασμών όπου μπορούσαν και μπορούν οι απονήρευτοι Έλληνες να καταβάλλουν το ποσό που επιθυμούν...

     Από το 2010 και μετά ΣΤΗΝ Ελλάδα της τρόικα, στη συνέχεια στην Ελλάδα των θεσμών, και τώρα πια στην γονατισμένη Ελληνική Οικονομία της πανδημίας του covid-19, της πρωτοφανούς συντριβής μισθών και συντάξεων, της ανεργίας, της ανέχειας, της κατάθλιψης και της πείνας, δεν συγκεντρώνονται πλέον τα ποσά των προηγούμενων δεκαετιών από τους «μεσάζοντες» που μας «ευεργετούν».

     Αυτοί οι σύγχρονοι «γιαλαντζί» (δήθεν) «Εθνικοί ευεργέτες», φιλεύσπλαχνοι υποστηρικτές πτωχών, αδυνάτων, αναξιοπαθούντων και πασχόντων συμπολιτών μας είχαν συνηθίσει τις περασμένες δεκαετίες να μαζεύουν σε δραχμές τα κατοστάρικα, πεντακοσάρικα και χιλιάρικα (τα τελευταία 20 χρόνια τα 5, 10 ή 20 ευρώ) του μέσου Έλληνα και της Ελληνίδας του Λαού που καθώς προσέφερε από το υστέρημά του, αποδείκνυε ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ότι οι Έλληνες ΔΕΝ ξέχασαν να συμπονούν τον συνάνθρωπο-συμπολίτη τους..........

>>>>>>

Συνήθως ο ιχθύς, το ψάρι, «βρωμάει» από το κεφάλι!......

[...]«Οι Βουλευτές είναι Πολιτικοί και για τους Πολιτικούς δεν έχει μείνει και πολλή εκτίμηση, 

ενώ οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων μας είναι οι “κορυφαίοι” 

της Ελληνικής πνευματικής και επιστημονικής ελίτ, 

δηλαδή «η κεφαλή του ιχθύος»....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το έψαξα κ. καθηγητά, αλλά δεν κατέληξα σε σωστά συμπεράσματα, 

γιατί απλώς δεν βρήκα στοιχεία από την εποχή που εσείς  
ήσασταν Πανεπιστημιακός καθηγητής και πως είχατε αντιδράσει 

σε τυχόν τέτοιες συμπεριφορές και λογικές... 

 ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    

Περί κεφαλής του...ιχθύος!...

                                      Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Μεθαύριο το Σαββατοκύριακο, και σήμερα πρωί-πρωί έτσι στα καλά καθούμενα, δέχτηκα ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από άνδρα που μου δήλωσε ότι είναι μικρό-επιχειρηματίας που πολύ φοβάται ότι ίσως χάσει την επιχείρησή του εξαιτίας του lockdown που επέβαλε η Κυβέρνησή μας, όπως και δεκάδες άλλες Κυβερνήσεις παγκοσμίως, για να μας προστατεύσουν από την φονική επιδρομή της πανδημίας του covid-19.

     Με ρώτησε εάν γνωρίζω ότι ένα 9χρονο κοριτσάκι στη Ρόδο λιποθύμησε από πείνα.

     «Το έμαθα και πληγώθηκα» απάντησα στον άγνωστο τηλεφωνικό συνομιλητή μου…

      Δεν θα σας πω το  όνομά μου κ Καθηγητά μου είπε αλλά εάν δεν μου κλείσετε το τηλέφωνο θα σας παρακαλέσω να μου επιτρέψετε να σας κάνω άλλα τρία ερωτήματα και συγκεκριμένα δύο «πονηρά» και ένα «αφελές».

     Ομολογώ ότι μου κέντρισε την περιέργεια ο άγνωστος συνομιλητής και καθώς η φωνή και η άρθρωσή του έδειχναν άνθρωπο με ευγένεια τον προέτρεψα να μου θέσει τα 3 ερωτήματά του δηλώνοντας προκαταβολικά ότι εφόσον μπορούσα θα προσπαθούσα να τα απαντήσω αλλά εάν δεν γνώριζα το αντικείμενό τους δεν θα του έδινα απάντηση.

     Σας ευχαριστώ μου είπε και συνέχισε:

Πρώτο «πονηρό» ερώτημα:

    «Τι μάρκας αυτοκίνητα οδηγούν οι περισσότεροι ανωτέρων βαθμίδων πανεπιστημιακοί καθηγητές;»

     Πριν από μερικά χρόνια, του απάντησα, κυρίως Mercedes, BMW και Audi αλλά τώρα λιγότερο πολυτελή και ακριβά καθώς μειώθηκαν σημαντικά οι κάποτε παχυλοί μισθοί και τα υψηλά επιδόματα…

     Είναι πικρόχολο και κακόψυχο το ερώτημά μου, ρώτησε ο άγνωστος;

     Καθόλου, του απάντησα και έτσι εκείνος συνέχισε...

Δεύτερο «πονηρό» ερώτημα:

     «Ποια σκοπιμότητα πέραν της επίδειξης πλούτου που πληρώνουν οι  Έλληνες φορολογούμενοι εξυπηρετούν οι πανάκριβες Mercedes με οδηγούς υπαλλήλους των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που μεταφέρουν Πρυτάνεις και Αντιπρυτάνεις όχι μόνο σε επίσημες τελετές και δεξιώσεις αλλά ακόμη και από τα σπίτια τους στα AEI τους;»

     Έ, καλά τώρα, άγνωστε συνομιλητή μου μη γίνεσαι κακός, «στελέχη» είναι της Ανώτατής μας Παιδείας, οι κορυφές της Πνευματικής και επιστημονικής ζωής του τόπου, μας του είπα.

     Κάτι σαν τα «golden boys» των ιδιωτικών επιχειρήσεων είπε πριν ξεκαρδιστεί στα γέλια στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο άγνωστος συνομιλητής μου και ίσως «πρώην» επιχειρηματίας. Συνέχισε να γελά σπαραξικάρδια και μου θύμισε ότι εδώ και πολλά χρόνια «εξαφανίστηκαν» τα «golden boys» μαζί με τις επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες «μετακόμισαν» στη γειτονική μας Βουλγαρία και πολλές έβαλαν λουκέτο για πάντα και μου λέει:

     Τώρα, κ  Καθηγητά, θα σου κάνω το «αφελές» ερώτημα, που έχει τρία σκέλη, για να τελειώνουμε και να μη σε κουράζω με την περιέργειά μου και τις ερωτήσεις:

     «Στην Ελλάδα της τρόικας, της φτώχειας, της μιζέριας, της ανεργίας του ενός στους δύο νέους, του «ξενιτεμού» εκατοντάδων χιλιάδων πτυχιούχων νέων και της απροσδόκητης οικονομικής ύφεσης που μας έφερε η πανδημία του covid-19 με το πανελλήνιο lockdown δεν ζούνε οι κορυφαίοι των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και δεν αντιλαμβάνονται ότι αποτελεί χυδαία πρόκληση η συνέχιση της χρήσης ΚΡΑΤΙΚΩΝ MERCEDES να τους πηγαινοφέρνουν με έξοδα της σακατεμένης πια ελληνικής οικονομίας; ΔΕΝ μπορούνε να οδηγήσουν τα δικά τους αυτοκίνητα, όπως έκαναν ΠΡΙΝ γίνουν Πρυτάνεις και Πρόεδροι και όπως κάνουν οι συνάδελφοί τους καθηγητές και καθηγήτριες όλων των βαθμίδων;»

     «Τι έχουν να πούνε ως πνευματικοί ηγέτες σε σένα τον ήδη συνταξιούχο Πανεπιστημιακό Καθηγητή και όλους τους μισθωτούς του Δημοσίου και των ιδιωτικών επιχειρήσεων Έλληνες που εάν δεν είναι άνεργοι βλέπουν εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις να μειώνονται επί μια δεκαετία;»

     «Τι έχουν να πούνε οι Πρυτάνεις και Αντιπρυτάνεις ΑΕΙ στους μέχρι χτες επιτυχημένους επιχειρηματίες που έκλεισαν σωρηδόν τις επιχειρήσεις τους, πουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί τα δικά τους πολυτελή αυτοκίνητα καθώς αδυνατούν να τα συντηρήσουν ενώ αυτοί συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται με Mercedes, οδηγούς υπαλλήλους του Δημοσίου και όλα πληρωμένα από το φτωχό Δημόσιο που στενάζει κάτω από την ασφυκτική πίεση και τον οικονομικό έλεγχο των «θεσμών» (δηλαδή της πρώην τρόικα).

     Τον έκοψα πριν συνεχίσει υπενθυμίζοντάς στον ανώνυμο συνομιλητή μου ότι εγώ δεν συμμετέχω  πλέον ενεργά στην πανεπιστημιακή καθημερινότητα και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ εάν συνεχίζουν να έχουν στη διάθεσή τους πολυτελή αυτοκίνητα όλες οι Πρυτανικές Αρχές των Ελληνικών Πανεπιστημίων…

     Εάν το κάνουν θα είμαι στους πρώτους που με την συμβολική έννοια της λαϊκής φράσης  «θα τους τραβήξω το αυτί»… Μήπως πρέπει να το ψάξουν οι bloggers;

     Στο σημερινό μου άρθρο κάποιοι αναγνώστες του blog ίσως αντιτάξουν:

     «Μα ούτε και οι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ακόμη και της “πρώτη φορά αριστερά” Κυβέρνησης ΔΕΝ επέστρεψαν τα κρατικά αυτοκίνητα και ας το ζήτησε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τότε Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας...»

     Και μου λέει, όπως φαντάζομαι λένε και πολλοί πικραμένοι Έλληνες άνεργοι, μεροκαματιάρηδες, επιστήμονες, συνταξιούχοι και υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων:

     «Οι Βουλευτές είναι Πολιτικοί και για τους Πολιτικούς δεν έχει μείνει και πολλή εκτίμηση, ενώ οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων μας είναι οι “κορυφαίοι” της Ελληνικής πνευματικής και επιστημονικής ελίτ, δηλαδή «η κεφαλή του ιχθύος».

     Συνήθως ο ιχθύς, το ψάρι, «βρωμάει» από το κεφάλι!...

     Εκστομίζοντας το λαϊκό απόφθεγμα έκλεισε το τηλέφωνο πριν προλάβω να αντιτάξω ότι ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν νομίζω ότι αυτό χαρακτηρίζει τους Έλληνες Πρυτάνεις…

3 διδακτικές ιστοριούλες-μαθήματα για «φιλόδοξα άτομα»…

                                  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Το σημερινό κείμενο το παρουσίαζα συνήθως στα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα με τη μορφή διαφανειών εμπλουτισμένων με σχετικά έξυπνα σκίτσα. Ζητώ ευγενικά από τους φίλους του Blog να δούνε με μπόλικη δόση χιούμορ και τους διαβεβαιώνω ότι η δημοσίευσή του δεν ενέχει υστερόβουλες σκέψεις.

     Στόχος του δεν είναι η κακοπροαίρετη ειρωνεία των φιλοδοξιών Κομματικών στελεχών και μαζί τους στελεχών Επιχειρήσεων αλλά σε σύγχρονο Αριστοφάνειο πνεύμα η χιουμοριστική παροχή διδαγμάτων μέσα από 3 ιστοριούλες-μαθήματα στους φιλόδοξους άνδρες και γυναίκες της Πατρίδας μας.

     Ελπίζω μαζί με τις ευχές μου για καλή εβδομάδα να προκαλέσω και λίγα χαμόγελα καθώς, όπως όλοι μας, διαπιστώνω ότι εντείνεται η «φιλολογία» αρχικά για έναν προσεκτικό-παραγωγικό ανασχηματισμό, ή πιο κομψά μια ‘επιλεκτική ανασυγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου’, και αργότερα για Εθνικές εκλογές.

    Έλεος!…Όλα τα έχουμε μόνο οι  πρόωρες Εκλογές μας λείπουν…

     Οι 3 ιστοριούλες διαθέτουν διαχρονική αξία όχι μόνο για επίδοξους αναρριχητές σε θώκους της ελληνικής Πολιτικής Εξουσίας και της δυστυχώς αείποτε προβληματικής Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης αλλά και για στελέχη υγειών Επιχειρήσεων (όχι τυχοδιωκτικών οικονομικής φύσεως δραστηριοτήτων) που εδώ και μια δεκαετία ‘χαροπαλεύουν’ στην Ελλάδα «της τρόικας και των θεσμών» και σύντομα, μετά την καταστροφική σάρωση της ελληνικής οικονομίας από τον covid-19,  θα ανταγωνίζονται με πυξίδα της συμπεριφοράς τους το γνωστό σλόγκαν «ο θάνατός σου η ζωή μου…»

     Ευχαριστώ το Blog που φιλοξενεί σήμερα το κείμενό ως επείγουσα προσφορά σε υποψήφιους Υπουργούς και Κομματικά στελέχη που φιλοδοξούν να αναρριχηθούν σε κάποιον «θώκο Εξουσίας» καθώς ψυχανεμίζονται ότι με τον επικείμενο Υπουργικό ανασχηματισμό θα αδειάσουν κάποια Υπουργικά έδρανα. Όπως συμβαίνει πάντα, τρέμει το φυλλοκάρδι μαζί με την Υπουργική καρέκλα εκείνων που γνωρίζουν ενδόμυχα ότι οδεύουν προς την έξοδο, ανεβαίνουν οι καρδιακοί παλμοί εκείνων που θεωρούν εαυτούς ικανούς για την…Καρέκλα!

Ιστορία 1η

Ένα κοράκι καθόταν πάνω σε ένα δέντρο, χωρίς να κάνει τίποτα…

Ένα κουνελάκι το βλέπει και το ρωτάει:

«Μπορώ να κάθομαι και εγώ σαν εσένα όλη τη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα;»

Το κοράκι απαντά: «Γιατί όχι;»

Έτσι το κουνελάκι ξάπλωσε νωχελικά κάτω από το δέντρο

Ξαφνικά εμφανίζεται μια αλεπού, ορμάει πάνω στο κουνελάκι και το καταβροχθίζει.

Δίδαγμα:

Για να κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κάνεις τίποτα, πρέπει, στην πυραμίδα της Πολιτικής Εξουσίας, της Δημόσιας Διοίκησης και των Επιχειρήσεων να κάθεσαι… πολύ ψηλά.

Ιστορία 2η

Μια γαλοπούλα συζητούσε με ένα ταύρο:

«Θα μου άρεσε πολύ να κατορθώσω να φτάσω στη κορυφή αυτού του δέντρου..» λέει η γαλοπούλα, «..αλλά τα φτερά μου δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη»

«Γιατί δεν δοκιμάζεις να φας τα περιττώματά μου..» λέει ο ταύρος, «είναι πολύ δυναμωτικά»

Η γαλοπούλα διστάζει αλλά τελικά δοκιμάζει λίγα και ανακαλύπτει ότι της δίνουν δύναμη για να πετάξει στο πρώτο κλαδί.

Την επομένη τρώει κι άλλα περιττώματα του ταύρου και ανεβαίνει στο δεύτερο κλαδί

Τελικά κατορθώνει να φθάσει στη κορυφή…

Ξαφνικά, τη βλέπει ένας αγρότης, την πυροβολεί και πέφτει από το δέντρο

Δίδαγμα:

Τρώγοντας «σκατά» μπορείς να φθάσεις σε κορυφαίες θέσεις της Πολιτικής ιεραρχίας, ή της Επιχειρηματικής πυραμίδας, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνεις εκεί για πολύ…

Ιστορία 3η

Ένα πουλάκι αποδημούσε για να ξεχειμωνιάσει αλλά καθώς έκανε πολύ κρύο, έπεσε αναίσθητο σε ένα λιβάδι

Ενώ πάγωνε στο χώμα, έφθασε μια αγελάδα και το έθαψε αφοδεύοντας επάνω του

Το πουλάκι μέσα στη «κοπριά» άρχισε να ζεσταίνεται, και να νιώθει καλύτερα και χαρούμενο άρχισε να κελαηδάει…

Ένας γάτος πονηρός, ακούει το κελάηδισμα και πλησιάζει να δει τι γίνεται

Βρίσκει το πουλάκι σκεπασμένο με «κοπριά», το βγάζει έξω και το καταβροχθίζει…

Δίδαγμα (Αυτή η ιστοριούλα προσφέρει 3 διδάγματα):

Κάποιοι που σου ρίχνουν «κοπριά» δεν είναι εχθροί σου…

Κάποιοι που σε βγάζουν από την «κοπριά» Δεν  είναι φίλοι σου..

Και αφού είσαι μέσα στην κοπριά, «σκάσε!..»