Μα γιατί το θυμήθηκε τώρα η Μπεκατώρου;

Κώστας Βαξεβάνης

17/01/2021, 12:56

ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ

Γιατί η Μπεκατώρου το θυμήθηκε τώρα, αναφωνούν χιλιάδες κυρ Παντελήδες από παντού. 

17/01/2021, 12:56

Όχι, η Μπεκατώρου δεν το θυμήθηκε τώρα, το θυμόταν κάθε μέρα και πιθανόν το ζούσε κάθε βράδυ ως εφιάλτη. Τώρα βρήκε το θάρρος να το καταγγείλει. Ο λόγος που εγκλήματα σαν αυτό απέναντι στη Μπεκατώρου μένουν ατιμώρητα και πολύ συχνά χάνονται στο σκοτάδι των προσωπικών φόβων και της ντροπής, είναι πως μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι πρόθυμο να βρει ευθύνες στο θύμα και δικαιολογίες ή άλλοθι στο θύτη. Η ίδια η οργάνωση του κράτους στην αντιμετώπιση αυτών των εγκλημάτων, είναι γραφειοκρατική, άτσαλη και καταντά εξευτελιστική.

Ο σοβαρός λόγος που εγκλήματα που συμβαίνουν στις λεγόμενες γκρίζες περιοχές μένουν ατιμώρητα, είναι ότι η κοινωνία εκπαιδεύεται να αντιδρά μόνο όταν απειλείται ο ζωτικός χώρος του καθενός. Ο νοικοκυραίος θεωρεί τον εαυτό του μέτρο της κοινωνίας και κρίνει την πρόοδό της με το πόσο βολεύεται ο ίδιος. Αν το κακό δεν μπει στο σπίτι του, δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θεωρεί την κοινωνία ζωτικό του χώρο.

Και φυσικά αγνοεί, θέλει να αγνοεί είναι η αλήθεια, πως ο χώρος του, το σπίτι και η κοινωνία είναι αλληλένδετα, γιατί δεν θέλει να πάρει καμία ευθύνη. >>>>>>

Δήμαρχε Ερμιονιδας Γιάννη Γεωργόπουλε για τα αναφερόμενα στο άρθρο του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη κατά του κ. Πρωθυπουργού, πόσες αγωγές και μηνύσεις θα του υποβάλλατε, αν αναφερόταν σε εσάς;;; ...

...Ο αυτοαποκαλούμενος ή κατά δήλωσή μου δημοσιογράφος, 

όπως αναφέρεστε κ. δήμαρχε στα δικόγραφα εις βάρος μου...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Μητσοτάκης στο δρόμο με τις λεύκες

Κώστας Βαξεβάνης

13/11/2020, 18:16

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εδώ και μέρες, βρίσκεται στην κορυφή μιας καμπύλης, κάτω από την οποία βρίσκεται το χάος. Στις ασκήσεις επί χάρτου του Επιτελικού Κράτους, τα σχεδιαγράμματα και τα διαγράμματα, δεν έχουν καμιά πρακτική σημασία. Η δημιουργική αριθμητική με την οποία ο πρωθυπουργός προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση και να πείσει γιατί οι νεκροί μας θα είναι λιγότεροι από τους νεκρούς άλλων, αποτελεί μια κυνική επιπολαιότητα χωρίς πολιτική ηθική. Ο Μητσοτάκης μόλις πέρασε από την ονειρώδη κατάσταση των αγιοποιητικών μιντιακών καταγραφών, στην εφιαλτική πραγματικότητα που ζητά εξηγήσεις. Ταυτόχρονα με τον εφιάλτη της πανδημίας, ο Μητσοτάκης ζει ή θα ζήσει, τους παράγωγους εφιάλτες. Ας δούμε συγκεκριμένα

Ο Μωϋσής που κόπηκε στα θαύματα  Ο πρώτος εφιάλτης είναι η ίδια η κρίση και ο τρόπος που διαχειρίζεται το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Ας μην μπούμε σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνέδεσε τον εαυτό με την επιτυχή έκβαση στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Αυτοχαρακτηρίστηκε ως σωτήρας, ο οποίος έδρασε εγκαίρως. Με δική του ευθύνη, με δικές του πρωτοβουλίες και μέτρα όπως έλεγε, δεν γίναμε Ιταλία.  Οι ομιλίες και τα διαγγέλματά του έβριθαν από «εγώ» και χρήση πρώτου προσώπου. Τώρα που στο δεύτερο κύμα η διαχείριση αποδεικνύεται εφιαλτική, μπορεί να ισχυριστεί πως ως Μωυσής , κόπηκε στα θαύματα; Για την επιτυχία ήταν υπεύθυνος ο ίδιος, αλλά για την αποτυχία φταίνε όλοι οι άλλοι; Ο λαός που διοικεί;

Ένας Σημίτης πλανιέται πάνω από τη ΝΔ  Αργά αλλά σταθερά, ο Μητσοτάκης δημιουργεί έναν εφιάλτη μέσα στο κόμμα του. Οι προτιμήσεις του πρωθυπουργού προς το Σημιτικό περιβάλλον ήταν έκδηλες από συστάσεως κυβέρνησης και Επιτελικού Κράτους. Έχοντας αποδώσει στον εαυτό του τα χαρακτηριστικά του φιλελεύθερου, κεντροδεξιού και εκσυγχρονιστή, ο Μητσοτάκης αισθάνεται μεγαλύτερη οικειότητα με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, απ ό,τι με το κόμμα του. Μπορεί η πρωθυπουργική αυλή να βρίθει από ακροδεξιούς γελωτοποιούς και σαλτιμπάγκους, αλλά ο Κυριάκος θεωρεί πως αυτό είναι μια παροδική παραχώρηση και η καρδιά του ανήκει στο Σημίτη. Από εκεί αντλεί συμβούλους, υπουργούς, τεχνοκράτες, ακόμη και φίλους. Από εκεί φαίνεται πως θα αντλήσει και τα πρόσωπα της κυβέρνησης του ανασχηματισμού για να ενισχύσει το προφίλ του υπεύθυνου πολιτικού CEO. Οι επιλογές του όμως ναρκοθετούν το δρόμο του μέσα στο κόμμα. Ούτε οι βαρόνοι ούτε φύλαρχοι της ΝΔ θα ανεχτούν να γίνουν οικοτροφείο για τα ορφανά του Σημίτη. Τα σενάρια αυτά αλλά και τις διαμαρτυρίες αναθέρμανε η πρόχειρη παρέμβαση Σημίτη υπέρ του Μητσοτάκη

Πίσω από τη γωνία παραμονεύει ο Σαμαράς Αν και σιωπηλό πρόβλημα, ο Σαμαράς και τα σαμάρια του παραμένουν πρόβλημα για τον Μητσοτάκη. Πότε θα αποφασίσει ο εκτελεστής του πατρός να δοκιμάσει τα όπλα του στον γιο; Η παρέμβαση του Άδωνη Γεωργιάδη με την οποία παραδέχθηκε πως το άνοιγμα του τουρισμού δημιούργησε την αναζωπύρωση του κορονοϊού, έχει γίνει αντικείμενο έρευνας από το Μαξίμου. Ο υπουργός που όπως έλεγε (χωρίς να τον κατονομάζει) η Καθημερινή, έχει γίνει πονοκέφαλος για τον Μητσοτάκη, πραγματοποίησε χτύπημα κάτω από τη ζώνη την πιο κρίσιμη στιγμή. Λίγες ώρες πριν την συζήτηση για την πανδημία στη Βουλή, δίνοντας επιχειρήματα στο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το έκανε ο Άδωνης; Ήταν μια πράξη εκδίκησης στο Μητσοτάκη για την αφαίρεση αρμοδιοτήτων; Αποφάσισε λόγω κουρέματός του να γίνει Σαμψών και να πεθάνει αν χρειαστεί μετά των αλλοφύλων; Στο Μέγαρο Μαξίμου, υποψιάζονται (φοβούνται για να είμαστε ακριβείς) ότι ήταν κίνηση σε συνεννόηση με το Σαμαρά. Σε κάθε περίπτωση ο Σαμαράς παραμονεύει και το ξέρουν. 

Διακομματική κυβέρνηση γιατί δεν κάνει το παιδί Ένας από τους εφιάλτες του Μητσοτάκη, είναι οι ψίθυροι, πως επιχειρηματίες αρέσκονται το τελευταίο διάστημα σε συζητήσεις για την ανάγκη μιας κυβέρνησης ευρείας αποδοχής. >>>>> 

....Η απόκρυψη της είδησης είναι έγκλημα και μεγαλύτερο είναι να γίνεται η απόκρυψη με «ευγενή» άλλοθι...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 28 Μαρτίου 2018

[...] Κώστας Βαξεβάνης το θέμα δεν είναι μόνο να λάμψει η αλήθεια, αλλά και ο κεραυνός της αλήθειας στα κεφάλια όλων αυτών, που επιδιώκουν να κρατούν την κοινωνία μας στο βαθύ έρεβος!!!...

Αυτή την άποψη την αφιερώνουμε εξαιρετικά,  στον «αντιπρόσωπο» της Περιφέρειας στην Ερμιονίδα, για την τελευταία του έμμεση απαγορευτική παρέμβαση, 
να μην ασκούμε στο πρόσωπό του κριτική... 

Και αναλόγως με τη στάση του θα πράξουμε στη συνέχεια...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

http://www.koutipandoras.gr/

Ο Μαρινάκης μπορεί να είναι αθώος, 
αλλά αυτοί σίγουρα είναι ένοχοι

 

Το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά το παράδειγμα είναι προσωπικό. Από το 2012 ως σήμερα, υπήρξαν εναντίον μου αρκετές μηνύσεις και αυτόφωρες διαδικασίες. Όλες καλύφθηκαν από τον Τύπο με παραπλανητικούς μάλιστα τίτλους που με εμφάνιζαν σχεδόν ως υπεύθυνο για την κατακρεούργηση αθώων ανθρώπων.

 

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ακόμη και όταν με συνέλαβαν γιατί αποκάλυψα τη λίστα Λαγκάρντ, τα ελληνικά ΜΜΕ με εμφάνισαν ως υπόλογο για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων αθώων ανθρώπων. Ο αθώος τελικώς ήμουν εγώ σε αλλεπάλληλες μάλιστα δίκες, αλλά ουδέποτε το έμαθε η κοινωνία από αυτούς που ανέλαβαν να την ενημερώνουν. Όσοι το έμαθαν, το έμαθαν από ξένα κανάλια και δημοσιογράφους.

Τα ίδια και χειρότερα έγιναν όταν με μήνυσε ο Βγενόπουλος, η σύζυγος Στουρνάρα, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ούτω καθεξής. Δεν τα γράφω ως παράπονο, αλλά ως πραγματικότητα που δηλώνει την υποκρισία και τη σταθερή παραμονή τους στα payroll.

Η Εισαγγελία Πειραιά, άσκησε δίωξη εναντίον του Βαγγέλη Μαρινάκη, για την υπόθεση του Noor 1. Αυτό είναι ένα γεγονός, δηλαδή μια είδηση. Η οποία φυσικά αποσιωπήθηκε από πολλά ΜΜΕ. Το θέμα δεν είναι αυτή η μανιέρα της απόκρυψης, αλλά το θράσος δημοσιογράφων και εκδοτών που αντί να κάτσουν στα αυγά τους και να μην κακαρίζουν ως χρυσές κότες της αέναης παροχής υπηρεσιών με το αζημίωτο, τόλμησαν να μιλήσουν για το «τεκμήριο της αθωότητας» που τους έκανε να είναι συντηρητικοί.

Επειδή το πράγμα έχει παραγίνει και κινδυνεύουμε να βρεθούμε και απολογούμενοι στους εφευρετικούς εισπράκτορες των πολλών αφεντικών, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Ο δημοσιογράφος καταγράφει το γεγονός, δηλαδή την είδηση. Η καταγραφή της είδησης δεν σχετίζεται με την δική του πίστη για το γεγονός αλλά με το αν υπήρξε γεγονός. Συνεπώς η απόκρυψη της δίωξης Μαρινάκη είναι ένα δημοσιογραφικό έγκλημα για να βγάζουν κάποιοι το μεροκάματο. Το πώς θα σχολιάσει κάποιος την είδηση είναι άλλο καπέλο και σίγουρα δικαίωμα του δημοσιογράφου. Η απόκρυψη όμως είναι έγκλημα και μεγαλύτερο είναι να γίνεται η απόκρυψη με «ευγενή» άλλοθι.

Επίσης, το τεκμήριο της αθωότητας, δεν σχετίζεται με τον δημοσιογράφο ούτε με την καταγραφή της είδησης. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε δημοσιοποίηση καμιάς είδησης παρά μόνο τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων. Κάτι τέτοιο όμως είναι πασιφανές πως δεν συμβαίνει. Και επειδή αυτό το «τεκμήριο της αθωότητας» έχει γίνει καραμέλα συγκάλυψης με τη βοήθεια μεγαλοδικηγόρων που δεν ξέρουν ή δεν τους συμφέρει να ξέρουν τη νομική πραγματικότητα για να μην ενοχοποιούνται οι εγκληματίες πελάτες τους, να σημειώσουμε πως το τεκμήριο της αθωότητας δεσμεύει τις Αρχές (δικαστές, εισαγγελείς, αστυνομία) απέναντι στον κατηγορούμενο και όχι τους πολίτες ή τους δημοσιογράφους οι οποίοι μπορούν να εκφέρουν άποψη με προσωπικό ρίσκο για την αλήθεια που εκφράζουν.

Ας αφήσουν λοιπόν τις παρλαπίπες που δένονται κόμπος γύρω από τη δημοσιογραφία μαζί με τις γραβάτες τους και ας κάνουν τουλάχιστον την πάπια. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια για να μην μάθουν οι πολίτες τις διώξεις κατά του Βγενόπουλου και της παρέας του, τις διώξεις κατά του Σάλλα και όλων των επιφανών (και ω τι σύμπτωση) χρηματοδοτών της προσωπικής τους δημοσιογραφίας.

Η σιωπή τους ακόμη και στο τελευταίο στάδιο της αποκάλυψης, αυτό στο οποίο πλέον τον ρόλο αναλαμβάνει η Δικαιοσύνη, δεν έχει να κάνει με δημοσιογραφική δεοντολογία αλλά με την συμφεροντολογία της τσέπης τους.

Τη μέρα που αθωώθηκα στη δίκη μου με τη Στουρνάρα, οι ίδιοι έπαιζαν τη σύλληψή μου για συκοφάντηση του Σαμαρά. Αλλά όταν υπάρχει δίωξη στο Μαρινάκη (όχι ενοχή, δίωξη) δεν παίζουν τίποτα. Μάλλον παίζουν ζουρνά πιστεύοντας πως η κοινωνία θα χορέψει κατά πώς θέλουν. Μετά αναρωτιούνται γιατί τους φτύνουν οι άνθρωποι και τους ξεσχίζουν τα νούμερα των λογιστηρίων. Του ενός σκάνε τα δάνεια, του αλλουνού του σφραγίζονται οι επιταγές, αλλά η τακτική μένει η ίδια: το αφεντικό να είναι καλά και θα ξαναγίνουμε αυτοί που ήμασταν. Αμ δε… 

 

Το ανέσυραν από το αρχείο του blog οι αναγνώστες και το διαβάζουν όλη τη νύκτα ...

 

Διάβασε λαέ χιλιοπροδωμένε να μαθαίνεις και να παίρνεις σωστές αποφάσεις...

Διαφορετικά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο για εσάς...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από το αρχείο μας - Μάιος 2014

Το σκάνδαλο των τραπεζών με απλά λόγια...

http://www.koutipandoras.gr/article/

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές.

Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο.

Το δεύτερο είναι πως οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη. Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο. Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στοίχημα» για το αν θα βρέξει στο Κάιρο ή αν θα καταρρεύσει η οικονομία της Ελλάδας. Όσο και αν φαίνεται απλοϊκό το παράδειγμα, είναι μια πραγματικότητα. Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει έναν εξωπραγματικό, ιπποδρομιακό καπιταλισμό, που δεν σχετίζεται ούτε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, ούτε με το κοινωνικό όφελος απαραίτητα.

Παρ όλα αυτά, επειδή οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν χρήμα και συνδέονται με την Οικονομία, η σταθερότητά τους είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν οι Τράπεζες ενεργούν ή βάζουν προϊόντα στην αγορά έχουν ως προβληματισμό τη σταθερότητά τους ή το τι ζημιά θα κάνουν στην Οικονομία της χώρας. Τους ενδιαφέρουν τα κέρδη. Η κατάρρευση της Lehman Brothers, από την οποία ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια αρκετά ισχυρή απόδειξη γι αυτό. Έτσι παρότι το επιχείρημα της ευστάθειας που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να εξασφαλίζουν την κρατική βοήθεια (ναι την κρατική παρά τον καπιταλισμό που υπηρετούν και τον αντικρατισμό τους) δεν είναι ο θεός που προσκυνούν (αυτός είναι το κέρδος) αλλά ο ψευδοπροφήτης που χρησιμοποιούν για να πιστέψουν τα πλήθη στην απάτη τους.

Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι έλληνες τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο, υποστήριζαν πως η Ελλάδα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, γιατί οι ελληνικές τράπεζες ήταν ισχυρές και δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά προϊόντα όπως αυτά που οδήγησαν στην πτώση την αμερικανική Lehman Brothers. Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η τραπεζική φιλολογία άλλαξε, οι τράπεζες εμφανίστηκαν να μολύνονται από την κρίση μέσω του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και να χρειάζονται κρατική στήριξη.

Οι κυβερνήσεις δεν σεβάστηκαν την βασική αρχή της αγοράς και του δικού τους νεοφιλελευθερισμού που λέει «ο ισχυρός στην οικονομία προχωρά και ο αδύναμος πρέπει να βγαίνει από την κούρσα και να πεθαίνει». Αντιθέτως ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες, δηλαδή δανείστηκαν με υψηλά επιτόκια για να εξασφαλίσουν ρευστό στις τράπεζες. Το δάνειο αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Γιατί όμως κατέρρευσαν οι «ισχυρές» ελληνικές τράπεζες που μερικά χρόνια πριν διαφήμιζαν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στα Βαλκάνια; Γιατί αναγκάστηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, απαντούν οι τραπεζίτες. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι η μισή αλήθεια.

>>>>>>>>>

Πώς αποκαλύφθηκε η πλαστογραφία κατά του Κώστα Βαξεβάνη (Videos)

Η κατάθεση της γυναίκας.

Newsroom

Δημοσίευση
19.11.2019 | 20:27

Ανανέωση
19.11.2019 | 20:35

Facebook373TwitterEmailMore25

Δείτε σε βίντεο την κατάθεση μάρτυρα στο HOT DOC, η οποία αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίον οι Αγγελάκης και Κουκουλίτσιος ήθελαν να εξοντώσουν τον Κώστα Βαξεβάνη.

Μερικές ημέρες μετά την ενέδρα που στήθηκε στο σπίτι του Κώστα Βαξεβάνη, το 2012, μία γυναίκα έκανε την εμφάνισή της στο HOT DOC, αποκαλύπτοντας το πως μία ομάδα υπαλλήλων της ΕΥΠ είχε πάρει εντολές από τραπεζίτες για την ηθική εξόντωση του Κώστα Βαξεβάνη, αλλά και άλλων δημοσιογράφων που ήταν «εχθρικοί» για εκείνους.

Η γυναίκα που έκανε τις αποκαλύψεις δέχθηκε να κάνει επίσημη γραφολογική εξέταση που απέδειξε πως έλεγε την αλήθεια, ήταν δηλαδή η πλαστογράφος. 

Δείτε σε βίντεο τα όσα κατέθεσε η μάρτυρας on camera

Η Δημοκρατία σήμερα κατρακύλησε...

 […]Ευθύνη των πολιτών είναι να θυμούνται αυτό που ξέρουν. Το σύστημα… 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το σύστημα

https://www.documentonews.gr/

Κώστας Βαξεβάνης

Δημοσίευση
28.07.2019 | 19:09

Ανανέωση
28.07.2019 | 19:14

Documento #141
28.07.2019

Facebook4.3KTwitterEmailMore262

Υπάρχει μια λέξη που παρά την εννοιολογική της αοριστία χρησιμοποιείται σε αυτήν τη χώρα για να αποδώσει πολύ συγκεκριμένα πράγματα: το «σύστημα». Το σύστημα που παρανομεί, που καταπίνει και εξοντώνει ανθρώπους, που ευνοεί τους απατεώνες και τους κλέφτες και αναπαράγεται από την καταστροφή που δημιουργεί γύρω του. Το σύστημα που εξουσιάζει ακόμη και αν δεν κυβερνά, που εκφοβίζει και φροντίζει πάντα να αυτοαθωώνεται μέσα από την επιβολή στην κοινή γνώμη και αν χρειαστεί και στα δικαστήρια.

Ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η φράση «τον έφαγε το σύστημα»; Ποιος δεν έχει κάποιο παράδειγμα για τους ανθρώπους που άλεσε η κρεατομηχανή του;

Προσέξτε όμως την αντίφαση. Ενώ όλοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα, ενώ ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι διαβάλλει , συκοφαντεί και εξοντώνει όποιον βρεθεί απέναντί του, όταν αυτό συμβεί πολλοί είναι έτοιμοι να πιστέψουν το σύστημα και να αναρωτηθούν μήπως όσα διαδίδει είναι αλήθεια. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για λειτουργία της ανθρώπινης φύσης και των ροπών της ή της παντοδυναμίας του συστήματος.

Για όσους δεν θυμούνται ή θέλουν να ξεχνούν, ο Παύλος Πολάκης ξεκίνησε τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με το «σύστημα» όταν στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου με την ιδιότητα του υπουργού κοινοποίησε τα συμπεράσματα ενός πορίσματος των ελεγκτών δημόσιας υγείας που αποκάλυπταν το πάρτι στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Ο συγκεκριμένος δημόσιος αλλά ανεξέλεγκτος μηχανισμός λειτουργούσε ως offshore μαύρου χρήματος που πλήρωνε εκδότες, πολιτικούς και εταιρείες. Σε αυτήν τη συνέντευξη Τύπου ένας δημοσιογράφος –του οποίου οι σχέσεις με τη Novartis αποκαλύφθηκαν στη μεγάλη έρευνα που έχει ξεκινήσει– έβρισε τον υπουργό αποκαλώντας τον μαντρόσκυλο. Στα κανάλια φυσικά δεν μεταδόθηκε η πρόκληση του δημοσιογράφου αλλά η απάντηση του Πολάκη, τον οποίο στα ρεπορτάζ φιλοτέχνησαν ως αγροίκο που δεν σέβεται τους δημοσιογράφους.

Από εκείνη τη μέρα η κοινή γνώμη έμαθε –εκπαιδεύτηκε είναι μάλλον η σωστή λέξη– να σχολιάζει το τσιγάρο του Πολάκη, τη χωρίστρα του Πολάκη, το βλέμμα του Πολάκη και φυσικά όσα έγραφε και έλεγε. Δεν έγραψαν μονόστηλο για το έργο του, για τη μαγκιά του (την κανονική, όχι αυτή που εμφάνιζαν) να κάνει εγχειρήσεις στα νοσοκομεία όντας υπουργός, ούτε καν για τα περιστατικά στα οποία, ως υπουργός πάντα, έσωσε δύο φορές ανθρώπους απ’ τον θάνατο σε δημόσιες εκδηλώσεις στις οποίες παρευρισκόταν. Αν κάποιος υπουργός του συστήματος είχε την ιστορία του Πολάκη, ενός ορφανού παιδιού που ορκίστηκε στον τάφο του πατέρα του να προκόψει, πράγμα που έκανε πετυχαίνοντας να γίνει από τους καλύτερους εντατικολόγους στην Ευρώπη, θα του έκαναν αφιερώματα και θα του αφιέρωναν τραγούδια. Αλλά ο Πολάκης δεν ήταν μόνο από την άλλη πλευρά του συστήματος, ήταν και εχθρός του.

Εστειλε στον εισαγγελέα αυτούς που θεωρούσαν τον εαυτό τους πάνω και από τον εισαγγελέα. Εβαλε το χέρι του όχι στο χρήμα της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως θα μπορούσε, αλλά στη βρόμικη πραγματικότητα προσπαθώντας να την καθαρίσει.

Ξαφνικά η κ. Στουρνάρα έγινε ελεγχόμενη και υπόδικη, μάθαμε ότι ο Στουρνάρας ερευνάται από το FBI ενώ υπήρξε και σύμβουλος της Novartis, ότι οι Πουλήδες κανόνιζαν να πουληθούν οι φακές στο ΚΕΕΛΠΝΟ για μαύρο χαβιάρι, ότι ο Αδωνης ως υπουργός Υγείας έκανε τα χατίρια της Novartis και ότι μερικές δεκάδες δημοσιογράφοι και εταιρείες ξέπλεναν μαύρο χρήμα.

Και τι έκανε το σύστημα; Προσπάθησε να δολοφονήσει όχι μόνο το προφίλ του Πολάκη αλλά και τη λογική. Πρόταξε την οπαδική λογική της συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία όλα ήταν ένα ψέμα των Πολάκηδων, και έβγαλε από το κάδρο το απλό ερώτημα «ποιος μετέτρεψε με υπογραφές και αποφάσεις για την υγεία τη δαπάνη από 2 δισ. σε 7 δισ. αν όχι οι υπουργοί που ελέγχονται;».

Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να πληρώσει ο Πολάκης. Οι μηνύσεις δεν έγιναν για να καταδικαστεί αλλά για να διασυρθεί, να ταλαιπωρηθεί και να είναι σε θέση άμυνας. Εγιναν επίσης για να απολογείται η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να ελέγχει την κυβέρνηση για όσα τρομερά θα συμβούν από τους παλιούς πρωταγωνιστές.

Το σύστημα, αυτό το αόριστο σύστημα με την τόσο ξεκάθαρη όμως συμπεριφορά, προσπαθεί να βρει στη Δικαιοσύνη δικαστές και εισαγγελείς που θα εκτελέσουν εντολές. Η δίωξη εναντίον του Πολάκη για την υποτιθέμενη ηχογράφηση του Γιάννη Στουρνάρα δεν έχει ούτε λογική ούτε τύχη. Η δικογραφία σχηματίστηκε αυτεπάγγελτα μετά τις καταγγελίες Στουρνάρα ότι τον ηχογράφησε ο Πολάκης και στη συνέχεια όσα κατέγραψε τα έδωσε στο Documento. O Στουρνάρας δεν έχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς του, αλλά η Δικαιοσύνη μπορεί να του κάνει το χατίρι.

Οπως το έκανε άλλωστε στην κ. Στουρνάρα, η οποία συνελήφθη να καταγράφει μέσα στο δικαστήριο τη διαδικασία της δίκης εναντίον μου και ενώ υπήρχαν τα αποδεικτικά στοιχεία τα έσβησε ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου.

Το σύστημα έχει τον τρόπο και τους ανθρώπους του. Πάρτε για παράδειγμα τη φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα στο κότερο της συμβούλου του Κατερίνας Παναγοπούλου. Παρότι ο τότε πρωθυπουργός είχε δηλώσει πως έγινε παράνομη φωτογράφισή του σε ιδιωτικές στιγμές, δεν ασκήθηκε καμιά αυτεπάγγελτη δίωξη ούτε έγινε έρευνα γι’ αυτούς που έκαναν την καταγραφή και αυτούς που δημοσίευσαν τη φωτογραφία. Δηλαδή ο Πολάκης και ο γράφων διώκονται για καταγραφή Στουρνάρα που δεν υπήρξε και δεν αποδεικνύεται, αλλά για την καταγραφή του Τσίπρα για την οποία υπήρχαν και στοιχεία και αποδείξεις δεν διατάχθηκε καν έρευνα. Το σύστημα.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το τι θα επιχειρήσει το σύστημα, όχι μόνο ενάντια στον Πολάκη. Είναι ευθύνη των δημοκρατικών κομμάτων και δυνάμεων να μην αφήσουν τη δημοκρατία να κατρακυλήσει ως εκεί που την οδηγεί ο νεοτραμπισμός του Μητσοτάκη μπολιασμένος με τις πρακτικές του ΄60. Ευθύνη των πολιτών είναι να θυμούνται αυτό που ξέρουν. Το σύστημα.