....Η απόκρυψη της είδησης είναι έγκλημα και μεγαλύτερο είναι να γίνεται η απόκρυψη με «ευγενή» άλλοθι...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 28 Μαρτίου 2018

[...] Κώστας Βαξεβάνης το θέμα δεν είναι μόνο να λάμψει η αλήθεια, αλλά και ο κεραυνός της αλήθειας στα κεφάλια όλων αυτών, που επιδιώκουν να κρατούν την κοινωνία μας στο βαθύ έρεβος!!!...

Αυτή την άποψη την αφιερώνουμε εξαιρετικά,  στον «αντιπρόσωπο» της Περιφέρειας στην Ερμιονίδα, για την τελευταία του έμμεση απαγορευτική παρέμβαση, 
να μην ασκούμε στο πρόσωπό του κριτική... 

Και αναλόγως με τη στάση του θα πράξουμε στη συνέχεια...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

http://www.koutipandoras.gr/

Ο Μαρινάκης μπορεί να είναι αθώος, 
αλλά αυτοί σίγουρα είναι ένοχοι

 

Το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά το παράδειγμα είναι προσωπικό. Από το 2012 ως σήμερα, υπήρξαν εναντίον μου αρκετές μηνύσεις και αυτόφωρες διαδικασίες. Όλες καλύφθηκαν από τον Τύπο με παραπλανητικούς μάλιστα τίτλους που με εμφάνιζαν σχεδόν ως υπεύθυνο για την κατακρεούργηση αθώων ανθρώπων.

 

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ακόμη και όταν με συνέλαβαν γιατί αποκάλυψα τη λίστα Λαγκάρντ, τα ελληνικά ΜΜΕ με εμφάνισαν ως υπόλογο για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων αθώων ανθρώπων. Ο αθώος τελικώς ήμουν εγώ σε αλλεπάλληλες μάλιστα δίκες, αλλά ουδέποτε το έμαθε η κοινωνία από αυτούς που ανέλαβαν να την ενημερώνουν. Όσοι το έμαθαν, το έμαθαν από ξένα κανάλια και δημοσιογράφους.

Τα ίδια και χειρότερα έγιναν όταν με μήνυσε ο Βγενόπουλος, η σύζυγος Στουρνάρα, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ούτω καθεξής. Δεν τα γράφω ως παράπονο, αλλά ως πραγματικότητα που δηλώνει την υποκρισία και τη σταθερή παραμονή τους στα payroll.

Η Εισαγγελία Πειραιά, άσκησε δίωξη εναντίον του Βαγγέλη Μαρινάκη, για την υπόθεση του Noor 1. Αυτό είναι ένα γεγονός, δηλαδή μια είδηση. Η οποία φυσικά αποσιωπήθηκε από πολλά ΜΜΕ. Το θέμα δεν είναι αυτή η μανιέρα της απόκρυψης, αλλά το θράσος δημοσιογράφων και εκδοτών που αντί να κάτσουν στα αυγά τους και να μην κακαρίζουν ως χρυσές κότες της αέναης παροχής υπηρεσιών με το αζημίωτο, τόλμησαν να μιλήσουν για το «τεκμήριο της αθωότητας» που τους έκανε να είναι συντηρητικοί.

Επειδή το πράγμα έχει παραγίνει και κινδυνεύουμε να βρεθούμε και απολογούμενοι στους εφευρετικούς εισπράκτορες των πολλών αφεντικών, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Ο δημοσιογράφος καταγράφει το γεγονός, δηλαδή την είδηση. Η καταγραφή της είδησης δεν σχετίζεται με την δική του πίστη για το γεγονός αλλά με το αν υπήρξε γεγονός. Συνεπώς η απόκρυψη της δίωξης Μαρινάκη είναι ένα δημοσιογραφικό έγκλημα για να βγάζουν κάποιοι το μεροκάματο. Το πώς θα σχολιάσει κάποιος την είδηση είναι άλλο καπέλο και σίγουρα δικαίωμα του δημοσιογράφου. Η απόκρυψη όμως είναι έγκλημα και μεγαλύτερο είναι να γίνεται η απόκρυψη με «ευγενή» άλλοθι.

Επίσης, το τεκμήριο της αθωότητας, δεν σχετίζεται με τον δημοσιογράφο ούτε με την καταγραφή της είδησης. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε δημοσιοποίηση καμιάς είδησης παρά μόνο τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων. Κάτι τέτοιο όμως είναι πασιφανές πως δεν συμβαίνει. Και επειδή αυτό το «τεκμήριο της αθωότητας» έχει γίνει καραμέλα συγκάλυψης με τη βοήθεια μεγαλοδικηγόρων που δεν ξέρουν ή δεν τους συμφέρει να ξέρουν τη νομική πραγματικότητα για να μην ενοχοποιούνται οι εγκληματίες πελάτες τους, να σημειώσουμε πως το τεκμήριο της αθωότητας δεσμεύει τις Αρχές (δικαστές, εισαγγελείς, αστυνομία) απέναντι στον κατηγορούμενο και όχι τους πολίτες ή τους δημοσιογράφους οι οποίοι μπορούν να εκφέρουν άποψη με προσωπικό ρίσκο για την αλήθεια που εκφράζουν.

Ας αφήσουν λοιπόν τις παρλαπίπες που δένονται κόμπος γύρω από τη δημοσιογραφία μαζί με τις γραβάτες τους και ας κάνουν τουλάχιστον την πάπια. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια για να μην μάθουν οι πολίτες τις διώξεις κατά του Βγενόπουλου και της παρέας του, τις διώξεις κατά του Σάλλα και όλων των επιφανών (και ω τι σύμπτωση) χρηματοδοτών της προσωπικής τους δημοσιογραφίας.

Η σιωπή τους ακόμη και στο τελευταίο στάδιο της αποκάλυψης, αυτό στο οποίο πλέον τον ρόλο αναλαμβάνει η Δικαιοσύνη, δεν έχει να κάνει με δημοσιογραφική δεοντολογία αλλά με την συμφεροντολογία της τσέπης τους.

Τη μέρα που αθωώθηκα στη δίκη μου με τη Στουρνάρα, οι ίδιοι έπαιζαν τη σύλληψή μου για συκοφάντηση του Σαμαρά. Αλλά όταν υπάρχει δίωξη στο Μαρινάκη (όχι ενοχή, δίωξη) δεν παίζουν τίποτα. Μάλλον παίζουν ζουρνά πιστεύοντας πως η κοινωνία θα χορέψει κατά πώς θέλουν. Μετά αναρωτιούνται γιατί τους φτύνουν οι άνθρωποι και τους ξεσχίζουν τα νούμερα των λογιστηρίων. Του ενός σκάνε τα δάνεια, του αλλουνού του σφραγίζονται οι επιταγές, αλλά η τακτική μένει η ίδια: το αφεντικό να είναι καλά και θα ξαναγίνουμε αυτοί που ήμασταν. Αμ δε…